Είναι αισχροκέρδεια του χειρίστου είδους σε βάρος του λαού οι νέες μεγάλες αυξήσεις στο αλεύρι, στο ψωμί και στα ζυμαρικά που σχεδιάζουν μεγαλέμποροι - μεγαλοεισαγωγείς και αλευροβιομήχανοι, ενώ κυριολεκτικά ληστεύουν τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς σιτηρών. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά, να απαιτήσουν απαγόρευση οποιασδήποτε αύξησης σε ψωμί και τρόφιμα, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Να καθοριστεί κατώτερη εγγυημένη τιμή στο σιτάρι, που να εξασφαλίζει αξιοπρεπές εισόδημα για τους μικρούς παραγωγούς. Να διαμορφώσουν κοινό αντιμονοπωλιακό μέτωπο με στόχο να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μονοπώλια στην παραγωγή και στο χονδρεμπόριο. Να στηριχθούν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί της μικρομεσαίας αγροτιάς. Το κράτος να αναλάβει τη συγκέντρωση της παραγωγής και τις εισαγωγές - εξαγωγές. Αυτός είναι ο δρόμος για να αναπτυχθεί η εγχώρια παραγωγή, να διασφαλιστούν φτηνά διατροφικά προϊόντα, για την κάλυψη των λαϊκών διατροφικών αναγκών και πρώτες ύλες, για την ανάπτυξη της βιομηχανίας.

Πολλή κουβέντα γίνεται από διάφορα αστικά επιτελεία, για κυβερνητικούς σχεδιασμούς με το νέο «κοινωνικό πακέτο» μέτρων ως αντιστάθμισμα τάχα στις συνέπειες της κρίσης για τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την πολιτική ανάπτυξης, που θα αντιμετωπίσει την ανεργία, τη φτώχεια κλπ. Είναι απάτη. Πρόκειται για προπαγανδιστική επίθεση, ύπουλη, αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη. Επιδιώκει να χειραγωγήσει το λαό στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Το όποιο «κοινωνικό πακέτο» θα προέλθει από μέτρα αναδιανομής των πενιχρών λαϊκών εισοδημάτων ανάμεσα στους εργαζόμενους, δηλαδή μοίρασμα της φτώχειας. Η σκληρή αντιλαϊκή δημοσιονομική πολιτική δεν επιτρέπει κοινωνικές παροχές. Ούτε πρόκειται να πάρει χρήμα από τους μεγαλοεπιχειρηματίες για να δώσει παροχές στους ανθρώπους του μόχθου. Ουσιαστικά καλεί σε εκπτώσεις από τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, ισοπεδώνοντας κι άλλο προς τα κάτω αυτές τις ανάγκες. Οσο για την ανάπτυξη, αυτή είναι ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων, για τους οποίους, μαζί με τις επιδοτήσεις, έχει πάρει μέτρα όπως μείωση μισθών, κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, δραστική μείωση των παροχών σε Υγεία - Πρόνοια, άκρατη εμπορευματοποίησή τους, κλπ. Γι' αυτό ο λαός, οργανωμένος στα ταξικά συνδικάτα και στις άλλες μαζικές οργανώσεις, να διεκδικήσει κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών του, απαιτώντας, κόντρα στις συνέπειες της κρίσης, να πληρώσει η πλουτοκρατία.