Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις έκανε σαφές ότι παρά τις διαφορές ανάμεσα στα αστικά κόμματα, παρά τις διαφορετικές αφετηρίες, το κύριο περιεχόμενο της πολιτικής τους είναι η στήριξη των στόχων της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτό είναι το κοινό έδαφος όλων των άλλων. Η κυβέρνηση ΝΔ βρήκε στρωμένο το έδαφος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι αλλά και ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί απαιτούν να πάει πιο γρήγορα και αποφασιστικά στην υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Τώρα που οι εκλογές πέρασαν, τις κορόνες και τις καταγγελίες διαδέχτηκαν το «ήπιο κλίμα», η «υπευθυνότητα», η «συναίνεση στα εθνικά ζητήματα», η «προγραμματική σοβαρή αντιπολίτευση». Τώρα δηλαδή που διαμορφώθηκε ένας νέος αντιλαϊκός συσχετισμός, μέλημα όλων είναι το πώς θα στηρίξουν αυτήν την κοινή στρατηγική, είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε από τη θέση της «αντιπολίτευσης», υπερασπιζόμενοι διαφορετικές εκδοχές στην υλοποίησή της...

Οι υπουργοί της κυβέρνησης παρουσίασαν αναλυτικά τις αναδιαρθρώσεις που θα προχωρήσουν σε όλους τους τομείς. Το μενού της κυβέρνησης περιλαμβάνει: Νέες φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ιδιωτικοποιήσεις, μεγαλύτερη πρόσδεση της Παιδείας στις ανάγκες του κεφαλαίου, παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης και της Υγείας, ολοκλήρωση της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας και βέβαια ένταση της καταστολής. Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, προαναγγέλθηκε και νέος συνδικαλιστικός νόμος, που πατώντας πάνω στον απεργοκτόνο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχει στόχο να πάει ένα βήμα παραπέρα την ωμή παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στις γραμμές των σωματείων.

Η ανάγκη επιτάχυνσης δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να πουλάει «κοινωνική ευαισθησία», να υπόσχεται ψίχουλα για τους «αδύναμους», να εγγυάται τα επιδόματα κ.λπ., με δεδομένη πάντα τη «δημοσιονομική ισορροπία», τη μη αμφισβήτηση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων και των αντιλαϊκών δεσμεύσεων. Λίγο πολύ δηλαδή, όσα έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και τα εμφάνιζε ως «διαχωριστική γραμμή», ως «διαφορετικό σχέδιο» από τη ΝΔ και παρουσίαζε τον εαυτό του ως προστάτη των «φτωχών και αδυνάτων».

Στο ήπιο και εποικοδομητικό κλίμα όμως συνηγόρησαν και το ΚΙΝΑΛ, το κόμμα του Βελόπουλου, αλλά και το ΜεΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη. Ολοι τους κάνανε «παρατηρήσεις» επί των προγραμματικών δηλώσεων, διορθωτικές, βελτιωτικές και άσκησαν κριτική ως προς την αποτελεσματικότητα για την υλοποίηση των στόχων τους. Αλλωστε, καταψήφισαν με κριτήριο το αν «βγαίνει» ή δεν βγαίνει το πρόγραμμα της κυβέρνησης ΝΔ. Ολοι τους προβάλλουν το γνωστό παραμύθι ότι η κοινωνική ευημερία θα έρθει με την ενίσχυση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Η τακτική της ΝΔ, που θυμίζει «ήπια προσαρμογή», το ήπιο κλίμα, η υπευθυνότητα κ.λπ. αποτελούν φυσική συνέχεια όλης της επιχείρησης ευνουχισμού των όποιων ριζοσπαστικών διαθέσεων, συμβιβασμού, παραίτησης από διεκδικήσεις, μείωσης των απαιτήσεων, όλες «επιτυχίες» της πενταετούς διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για τις οποίες άλλωστε πήρε και παίρνει ακόμα τα εύσημα.

Στην αντίπερα όχθη βρέθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση στη Βουλή, ανέδειξαν ότι οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ επιβεβαιώνουν τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ, ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης ήταν ήδη καθορισμένο πριν από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό από την προηγούμενη.

Κυρίως ανέδειξαν την ανάγκη να μην υπάρχει καμιά αναμονή, κανένα μούδιασμα, να μην περάσει στο λαό, στους εργαζόμενους το «συναινετικό κλίμα», αλλά άμεσα, γρήγορα να οργανώσουν την αντίσταση στην ένταση των αντιλαϊκών μέτρων, την αντεπίθεση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους.