Κάνοντας απολογισμό της επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα, τα επιτελεία της κυβέρνησης μιλάνε για «νέα αρχή» στην οικοδόμηση «ανοιχτών» και «ειλικρινών» σχέσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές, ισχυριζόμενα ότι η τουρκική προκλητικότητα απαντήθηκε αποφασιστικά!

Το ότι η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας έγινε με ...ειλικρίνεια μπροστά στις κάμερες, όχι μόνο δεν αναιρεί αλλά επιβεβαιώνει το γεγονός ότι οι αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης αναβαθμίστηκαν. Αποδεικνύεται ότι κυριαρχικά δικαιώματα, σύνορα κ.λπ. μπαίνουν στη ζυγαριά οικονομικών και γεωπολιτικών παζαριών με μοναδικό ζητούμενο την ενίσχυση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων και την εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Κι αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από δηλώσεις αξιωματούχων ΗΠΑ και ΕΕ, που επικαλείται η κυβέρνηση, για να δείξει ότι οι τουρκικές αμφισβητήσεις προκαλούν ευρύτερες αντιδράσεις από τον «διεθνή παράγοντα».

Αυτή η προσπάθεια εξωραϊσμού των ιμπεριαλιστικών κέντρων είναι πολλαπλά προκλητική, όταν, για παράδειγμα, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου γίνεται με την κάλυψη του ΝΑΤΟ. Οταν, συνολικά, η όξυνση της επιθετικότητας της τουρκικής αστικής τάξης σχετίζεται άμεσα με το ευρύτερο γεωπολιτικό «ανακάτεμα της τράπουλας» σε Μέση Ανατολή και Νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου ΗΠΑ και ΕΕ παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Αλλωστε, ακόμα κι όταν αποχώρησε από την Αθήνα, ο Ρ. Τ. Ερντογάν δεν σταμάτησε να λέει πως στο Αιγαίο δεν υπάρχει μόνο θέμα «οριοθέτησης των θαλάσσιων δικαιοδοσιών» και πως «υπάρχουν πολλά ζητήματα προς επίλυση, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους». Αλλά και στο Κυπριακό, επανέλαβε με έμφαση ότι η Αγκυρα (μέσω και του ψευδοκράτους) δεν θα παραιτηθεί από τα δικαιώματα του «συνιδιοκτήτη», σαν να μην υπήρξε ποτέ στο νησί εισβολή και κατοχή από ξένο στρατό.

Πάνω σ' αυτήν τη βάση στρώνεται το έδαφος για τον επόμενο γύρο του παζαριού ανάμεσα στις κυβερνήσεις των δύο κρατών, με φανερή τη διάθεση διερεύνησης συμβιβασμών και «περιεκτικών» λύσεων, με κριτήριο «τα συμφέροντα και των δύο πλευρών», όπως υπογράμμισε ο Τούρκος Πρόεδρος.

Αλλωστε, ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν ήταν τα σχέδια που «τρέχουν» στο παρασκήνιο, μεταξύ άλλων και σε οικονομικό - επενδυτικό επίπεδο. Παρά το γεγονός ότι ελάχιστα ειπώθηκαν δημόσια, αυτό που προκύπτει από τις δηλώσεις των δύο πλευρών είναι ότι η «θετική ατζέντα», δηλαδή οι προτεραιότητες και τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων, παίζει ρόλο καταλύτη για ευρύτερες διευθετήσεις, που δεν αφορούν τα στενά όρια των σχέσεων ανάμεσα στα δυο κράτη, αλλά συνδέονται με ευρύτερα συμφέροντα και σχεδιασμούς.

Η ίδια η οργάνωση και πραγματοποίηση της επίσκεψης Ερντογάν πρέπει να εξεταστεί με βάση τα δεδομένα της συγκεκριμένης περιόδου, κατά την οποία περιπλέκονται και επαναξιολογούνται συμμαχίες. Από διάφορες πλευρές υπονοήθηκε, χωρίς να διαψευσθεί, ότι η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα ήταν επιθυμία και άλλων «ισχυρών δυνάμεων», που θέλουν να παραμείνει η Τουρκία «στο κάδρο της Δύσης», ως ισχυρή περιφερειακή οικονομική και στρατιωτική δύναμη, παρά την ένταση στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Φαίνεται, λοιπόν, πως η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει ρόλους και προς αυτήν την κατεύθυνση, επιζητώντας αναβάθμιση της θέσης της, σε μια περίοδο και σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα. Το ίδιο ισχύει άλλωστε και στα Βαλκάνια, όπου επίσης η ελληνική κυβέρνηση δείχνει κινητικότητα και τη διάθεση να κλείσει «εκκρεμότητες» που αποτελούν τροχοπέδη στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής, προκειμένου να ανακοπεί η ρωσική επιρροή στα Δυτικά Βαλκάνια.

Με αυτά τα δεδομένα χρειάζεται ο λαός να κάνει τον απολογισμό της επίσκεψης Ερντογάν και να βγάλει συμπεράσματα, βλέποντας τη «μεγάλη εικόνα». Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου παζλ, όπου συνυπάρχουν ανταγωνισμοί και συμβιβασμοί ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα.

Εχοντας ως δεδομένο ότι οι ανταγωνισμοί εντείνονται στην περιοχή μας, για τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας, αυτό που επείγει είναι να δυναμώσει η αλληλεγγύη ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική εργατική τάξη. Να απαντηθεί κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Να αχρηστευθεί η παγίδα των εθνικισμών, που αξιοποιούνται από την αστική τάξη για να στρατευθεί ο λαός κάτω από ξένη σημαία. Να δυναμώσει σε κάθε χώρα η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που τον γεννά και τον θρέφει.