Και τι δεν είδαν τις δυο προηγούμενες μέρες η κυβέρνηση, άλλα αστικά κόμματα και ΜΜΕ στις πρόσφατες επικίνδυνες παραβιάσεις από τουρκικά πολεμικά πλοία στην περιοχή των Ιμίων.

Στη γραμμή πάντα της υποβάθμισης τέτοιων γεγονότων, της καλλιέργειας εφησυχασμού στο λαό, αλλά και του λιβανίσματος των ιμπεριαλιστικών ενώσεων στις οποίες συμμετέχει η ελληνική αστική τάξη, οι αναλύσεις έδωσαν και πήραν, με κυρίαρχο ότι τάχα οι κινήσεις αυτές είναι απλά ένα «σόου» εσωτερικής κατανάλωσης ενόψει του δημοψηφίσματος για την αλλαγή του Συντάγματος στην Τουρκία τον Απρίλη, ή απλά μια «σπασμωδική» και εν μέρει «αναμενόμενη» απάντηση στην απόφαση για τη μη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών.

Εκείνο που συστηματικά παλεύουν να κρύψουν τα αστικά επιτελεία πίσω από την κουρτίνα των δηλώσεων «ψυχραιμίας» και εφησυχασμού, είναι ότι οι κινήσεις αυτές τροφοδοτούνται σταθερά από τις πάγιες επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, από τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση στην περιοχή, σε συνδυασμό με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ - ΕΕ με άλλες, όπως η Ρωσία και η Κίνα. Ανταγωνισμοί που εκδηλώνονται και στις πολεμικές αντιπαραθέσεις σε Μ. Ανατολή, Αφρική, Ουκρανία κ.α.

Κάθε φορά, βέβαια, που άλλο ένα τέτοιο περιστατικό ή μια κίνηση εντάσσεται στην επικίνδυνη αλυσίδα των ανταγωνισμών, των διαδοχικών παραβιάσεων και προκλήσεων της τουρκικής αστικής τάξης, η επιχειρηματολογία είναι η ίδια. Πότε επιστρατεύονται τα «εσωτερικά προβλήματα», πότε η υποβάθμιση της τουρκικής λίρας και πότε τα «ανοιχτά μέτωπα» στα ανατολικά της, για να εξηγήσουν - υποτίθεται - τις διαδοχικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, τις επανειλημμένες δηλώσεις Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων που αμφισβητούν τη Συνθήκη της Λοζάνης που καθορίζει τα ελληνοτουρκικά σύνορα, όπως βέβαια και τις απειλές για ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων των δύο χωρών, μετά την απόφαση για τους 8 Τούρκους αξιωματικούς.

Η ρίζα των περιστατικών αυτών και των προκλήσεων όχι μόνο δεν εξασθενεί, αλλά δυναμώνει όσο οι δυσκολίες της καπιταλιστικής ανάκαμψης φουντώνουν τον ανταγωνισμό καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, «διαδρόμων» μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, «κρίσιμων» γεωστρατηγικών θέσεων.

Αλλωστε, οι εξελίξεις αυτές δείχνουν και το πόσο επικίνδυνος για το λαό είναι ο στόχος της αστικής τάξης της Ελλάδας για «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της, στόχος που συνδέεται με την επιχείρηση καπιταλιστικής ανάκαμψης και υπηρετείται από την «αναβαθμισμένη» συμμετοχή της Ελλάδας στην προώθηση των ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, το στήσιμο «συμμαχιών» με άλλα καπιταλιστικά κράτη της ΝΑ Μεσογείου κ.τ.λ. Περιστατικά σαν τα προχτεσινά στα Ιμια κυριολεκτικά ξεγυμνώνουν την κυβερνητική προπαγάνδα, που ενστερνίζονται βέβαια και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που παλεύει επίμονα να πείσει το λαό ότι η ένταξη στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η συμμετοχή «με τα μπούνια» στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και το πέρασμα κάθε είδους σχεδίων των μονοπωλίων με τη συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης αποτελούν «παράγοντες σταθερότητας» για τη χώρα και «ασφαλιστική δικλείδα» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, μιλώντας περί «ευρωπαϊκών συνόρων» και άλλα τέτοια.

Πρόκειται για προκλητικό αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, με στόχο να στρατεύσει το λαό στους στόχους του κεφαλαίου. Πολύ περισσότερο που όλα αυτά γίνονται όχι μόνο εντός του ευρωΝΑΤΟικού πλαισίου, αλλά και μπροστά στα μάτια της ΝΑΤΟικής αρμάδας που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εγκατέστησε στο Αιγαίο, εντάσσοντας στα ψέματά της και το επιχείρημα ότι η λυκοσυμμαχία θα έχει έτσι άμεση γνώση της τουρκικής προκλητικότητας!

Κόντρα στο πέπλο εφησυχασμού και τη «σιγή ασυρμάτου» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οι επικίνδυνες αυτές εξελίξεις επιβάλλουν ουσιαστική λαϊκή ενημέρωση και ετοιμότητα, ενίσχυση της πάλης για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δυνάμωμα της κοινής πάλης Ελλήνων και Τούρκων εργαζομένων ενάντια στις αστικές τάξεις και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.