«Τραμπ εναντίον όλων» έγραφε χτες η «Αυγή», αναπαράγοντας, μεταξύ άλλων, και το κάλεσμα του Μπ. Ομπάμα για διαδηλώσεις «υπέρ της δημοκρατίας». Τα καλέσματα αυτά, μαζί με πολλά παρόμοια τις τελευταίες μέρες, προσπαθούν περίτεχνα να δημιουργήσουν ένα δίπολο, που από τη μία θα είναι οι «δημοκρατικές δυνάμεις» όλου του κόσμου και από την άλλη «μη δημοκρατικοί» πολιτικοί όπως ο Ντ. Τραμπ. Βεβαίως, στις «δημοκρατικές δυνάμεις» τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από τον Μπ. Ομπάμα περιλαμβάνουν και την πολυεθνική «Starbucks», αλλά και επιχειρήσεις - κολοσσούς όπως την «Αmazon», που διαμαρτύρονται για την αντιμεταναστευτική πολιτική Τραμπ. Αλλωστε, όπως διαβάσαμε στο σάιτ του ΣΥΡΙΖΑ, «άνθρωποι από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις» διαδηλώνουν εναντίον του. Αλίμονο όμως αν η απάντηση της εργατικής τάξης και των λαών όλου του κόσμου, σε βαθιά αντιδραστικές πολιτικές υποστήριξης του κεφαλαίου, όπως του νέου Αμερικανού Προέδρου, μπορούσε να δοθεί σε συμπαράταξη με το ίδιο το κεφάλαιο και αστούς εκπροσώπους του, που είναι η πηγή της αντίδρασης. Τέτοια καλέσματα κύριο στόχο έχουν να αθωώσουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, φορτώνοντας τα δεινά που προκαλεί σε κάποιους «ιδιόρρυθμους» - «αντιδημοκράτες» - αστούς πολιτικούς. Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά τόσο για την οργάνωση των «δημοκρατικών δυνάμεων» ενάντια στον Τραμπ, μπορεί να ξεκινήσει από τον συγκυβερνήτη του Π. Καμμένο, που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί αποθεώνει τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ...
«Σοκαρισμένοι» εμφανίζονται διάφοροι αρθρογράφοι των εφημερίδων και του διαδικτύου από το γεγονός ότι Ελληνες επιχειρηματίες ιδρύουν εταιρείες με έδρα τη Βουλγαρία και στη συνέχεια προσλαμβάνουν Ελληνες εργαζόμενους, τους οποίους όμως απασχολούν στην Ελλάδα και τους πληρώνουν με μισθούς Βουλγαρίας ή ακόμα και με κουπόνια. Μάλιστα, ο πόνος όσων ασχολήθηκαν με το θέμα είναι ότι με τον τρόπο αυτό, το ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας χάνει πολύτιμες εισφορές. Αν ψάξει κανείς πίσω στο χρόνο, θα ανακαλύψει ότι οι ίδιοι που σήμερα διαμαρτύρονται για την εγκατάσταση επιχειρήσεων στη Βουλγαρία και τα κόλπα με την απασχόληση του εργατικού δυναμικού, είναι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια πανηγύριζαν για τις άμεσες ξένες επενδύσεις ελληνικών κεφαλαίων στη γείτονα χώρα και τη συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Από τότε βέβαια κύλισε πολύ νερό στ' αυλάκι...
Το 2007 η Βουλγαρία έγινε μέλος της ΕΕ. Με αυτόν τον τρόπο, θωράκισε και ενίσχυσε την αντεργατική της νομοθεσία, έγινε κοινωνός των τεσσάρων ελευθεριών κίνησης, που σε συνδυασμό με άλλες συνθήκες για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων και την απασχόληση του εργατικού δυναμικού, δίνουν την ευκαιρία στους Ελληνες «αετονύχηδες» επιχειρηματίες να κάνουν τις δουλειές τους «καθαρά» και «νόμιμα», για να αυξάνουν τα κέρδη τους από την εκμετάλλευση φτηνότερης εργατικής δύναμης. Επομένως, ας αφήσουν την κλάψα. Ο πόνος τους δεν είναι για τους εργαζόμενους, που έφτασαν να δουλεύουν και στην Ελλάδα με μισθούς πείνας, ενώ οι πληρωμές με κουπόνια αντί για μισθό είναι και εδώ γενικευμένο φαινόμενο. Αλλωστε, το ομολογούν και οι ίδιοι ότι για τα αφεντικά νοιάζονται. Γι' αυτό οι παρεμβάσεις τους καταλήγουν στο αίτημα να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και να δοθούν κίνητρα, προκειμένου να γίνει πιο φιλικό το επιχειρηματικό περιβάλλον και να «επαναπατριστούν» επιχειρήσεις που μεταναστεύουν.