Το ακούς συχνά στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς, στις συγκεντρώσεις, στις συσκέψεις, στις εξορμήσεις: «Εγώ θέλω να είναι δυνατό το ΚΚΕ, γιατί είναι στήριγμα των εργαζομένων, γιατί έχει συνέπεια λόγων και έργων, γιατί έχει αγωνιστές, τους ξέρω από το χώρο δουλειάς ή από τη γειτονιά κ.ά.». Ομως η ενίσχυση του ΚΚΕ στις προσεχείς εκλογές δεν μπορεί να έρθει μεταφυσικά, χρειάζεται την ψήφο όσων συμφωνούν με αυτήν την ανάγκη. Πρέπει λοιπόν αυτοί οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων που έχουν τέτοια πείρα, να ζυγίσουν τι είναι αυτό που χρειάζονται περισσότερο στις 26 του Γενάρη. Θα ακουμπήσουν (ξανά) τις ελπίδες τους σε μια «τιμωρία διά ψήφου», τιμωρώντας μεν (και με το δίκιο τους) τους σημερινούς πολιτικούς εκπροσώπους των μονοπωλίων και του κεφαλαίου, βγάζοντας όμως λάδι τους επόμενους που θα τους διαδεχτούν και θα κινηθούν στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο της ΕΕ και του κεφαλαίου; Αφήνοντας έτσι ατιμώρητο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την ΕΕ; Θα διαλέξουν πάλι ανάμεσα σε αυτούς που στηρίζουν τα αφεντικά τους, σε αυτούς που ψηφίζουν οι εργοδότες τους, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, το κεφάλαιο;

Μήπως άλλωστε αυτό δεν το έχουν κατά καιρούς ξανακάνει αλλάζοντας τον έναν με τον άλλον τους εκλεκτούς του κεφαλαίου εδώ και τόσα χρόνια, χωρίς όμως να αλλάζει σε τίποτα η αντιλαϊκή πολιτική; Θα διαλέξουν ανάμεσα στο παλιό και το νέο μνημόνιο, που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα διαλέξουν ανάμεσα στους προϋπολογισμούς λιτότητας της ΝΔ και τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς του ΣΥΡΙΖΑ; Ανάμεσα στον ευρωμονόδρομο της ΝΔ και στους ύμνους στην ΕΕ και την Ευρωζώνη του ΣΥΡΙΖΑ; Θα ρισκάρουν ξανά να γίνουν κοψοχέρηδες του αριστερού - αυτή τη φορά - χεριού τους; `Η θα κάνουν τη διαφορά; Θα απορρίψουν τους εκβιασμούς και τις αυταπάτες και θα ενισχύσουν το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ Κόμμα, που είναι βγαλμένο μέσα από το λαό, τους εργαζόμενους και όχι από διάφορα εργαστήρια του κεφαλαίου και των μονοπωλιακών ομίλων, στο Τέξας, στο Κόμο της Ιταλίας και αλλού. Το Κόμμα που επειδή παλεύει να φέρει το λαό στην εξουσία, να αλλάξει όλη την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με το λαό στο τιμόνι, γι' αυτό και δεν έχει καμιά δέσμευση απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, γι' αυτό δεν πρόκειται να τους προδώσει. Θα είναι στις 26 του Γενάρη στον αγώνα για την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης όχι μόνο απέναντι στη νέα κυβέρνηση, που θα περπατήσει στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο, αλλά απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στα μονοπώλια, που θα συνεχίζουν να διαφεντεύουν τη ζωή μας.