Χρειάζεται, αν μη τι άλλο, θράσος να μοιράζεις προγράμματα διαχείρισης της φτώχειας, να κάνεις επίδειξη μιας ανύπαρκτης φιλολαϊκής πολιτικής, την ίδια ώρα που συνεχίζεις την ίδια αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων που τσακίζει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, για λογαριασμό της ανάκαμψης του κεφαλαίου. Το θράσος είναι ακόμα μεγαλύτερο όταν όλα αυτά γίνονται κατά τη διάρκεια επίσκεψης σε μια περιοχή, όπου η φτώχεια και η ανεργία σπάνε κόκαλα, εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση το διαθέτει. Διαφορετικά, δεν θα το τολμούσε ο Αλ. Τσίπρας από το Πέραμα, το περασμένο Σάββατο, την ώρα μάλιστα που η κυβέρνησή του ξεδιπλώνει ένα νέο γύρο επίθεσης στο λαό. Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που στήνονται τέτοιες φιέστες, με ντεκόρ περιοχές που μαστίζονται απ' τη φτώχεια και που ίσως γι' αυτό το λόγο επιλέγονται απ' τα κυβερνητικά επιτελεία, προκειμένου να αποκτήσουν κάποια υπόσταση τα ψίχουλα που πετάνε στο λαό λες και είναι επαίτης. Την ίδια στιγμή που γενναιόδωρα φιλεύουν με ενισχύσεις και παντός είδους προνόμια το μεγάλο κεφάλαιο.

Η κυβερνητική πρόκληση αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά από κινητοποιήσεις, την ώρα που οι αγρότες δίνουν μάχη επιβίωσης στα μπλόκα και η εργατική τάξη προετοιμάζει τη δική της παρέμβαση με την απεργία στις 4 του Φλεβάρη, ο πρωθυπουργός κοροϊδεύει το λαό υποσχόμενος ψίχουλα.

Γιατί τι άλλο συνιστούν τα προγράμματα που εξήγγειλε, σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι, εκτός από παρέμβαση στοχευμένη να αμβλύνει τις πλέον οξείες γωνίες της πολιτικής τους, να κλείσει στόματα και να αποσοβήσει αντιδράσεις; Η ανάγκη των ανέργων για δουλειά είναι πάγια και δεν καλύπτεται με οκτάμηνα προγράμματα κατάρτισης.

Είναι πρόκληση, με φόντο τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη που ρημάζει γιατί έτσι θέλει το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους, γιατί έτσι συμφέρει τους εφοπλιστές, ενώ θα μπορούσε να σφύζει από ζωή και δουλειά, να μιλάς για προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας. Είναι πρόκληση να μιλάς για συσσίτια στα σχολεία, όταν θα έπρεπε τα δωρεάν γεύματα να είναι δεδομένα για όλα τα παιδιά. Να υπόσχεσαι κέρδη για το λαό από την ανάπτυξη που θα έρθει, από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα διάφορα επενδυτικά σχέδια, όταν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που αλωνίζουν στο λιμάνι και αλλού, ζητάνε φθηνή εργατική δύναμη, τσακισμένα εργατικά δικαιώματα. Οταν η διεθνής πείρα αποκαλύπτει ότι η όποια ανάπτυξη ούτε τη μαζική ανεργία θα αντιμετωπίσει ούτε θα αποκαταστήσει δικαιώματα και εισοδήματα.

Οι εργαζόμενοι του Περάματος, όλης της χώρας, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι οφείλουν να μην αφήσουν αναπάντητες τις κυβερνητικές προκλήσεις. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εθιστούν οι λαϊκές συνειδήσεις στη φτώχεια και να θεωρούν ευεργεσία τα ψίχουλα, αυτοί να παρέμβουν, διεκδικώντας με όρους κινήματος σε κατεύθυνση ανατροπής του σάπιου αυτού συστήματος όλα όσα τους ανήκουν. Δηλαδή, τα πάντα.