Συνέχιση των αντιλαϊκών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που χρειάζεται το μεγάλο κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του ανήγγειλε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξή του στο «Βήμα». Παράλληλα, συνεχίζει να παίζει το χαρτί του «πρωτογενούς πλεονάσματος», επιδιώκοντας να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων του Μάη, αλλά και να κατευνάσει λαϊκές αντιδράσεις, ενόσω οξύνεται η ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων.

Στο γνωστό μοτίβο της κυβερνητικής ρητορείας των τελευταίων μηνών, ο πρωθυπουργός επιμένει να μιλά για «πρωτογενές πλεόνασμα και διαρθρωτικές αλλαγές». Ταυτόχρονα, με δηλώσεις τύπου «ασφαλώς δεν πρέπει να χαλαρώσουμε την προσπάθεια» και διαβεβαιώσεις για «επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων», στέλνει μήνυμα στην άρχουσα τάξη ότι σε σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ (και τις δικές του διαβεβαιώσεις προς ΣΕΒ και άλλα τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου), η ΝΔ είναι ικανότερος διαχειριστής στην υπόθεση προώθησης των ταξικών συμφερόντων της.

Ο πρωθυπουργός Σαμαράς προσδιορίζει το περιλάλητο πρωτογενές πλεόνασμα σε 1,5 δισ. ευρώ, προερχόμενο βεβαίως εξολοκλήρου από το ξεζούμισμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Για καθαρά προεκλογικούς λόγους, αλλά και για την αναγκαία άμβλυνση και ενσωμάτωση λαϊκών αντιδράσεων στην ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική, υπόσχεται ότι «ένα πολύ μεγάλο ποσό θα επιστραφεί στην κοινωνία. Για παράδειγμα σε χαμηλοσυνταξιούχους και ενστόλους». Στην πραγματικότητα, με τέτοιες δηλώσεις σηματοδοτεί για τα μονοπώλια ότι έχουν εξοικονομηθεί πλέον και νέα κεφάλαια, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν ένα νέο κύκλο δικής τους, καπιταλιστικής ανάπτυξης, διευρύνοντας την κερδοφορία τους.

Αλλωστε, πέρα από τις υποσχέσεις για ...κοινωνικό μέρισμα από το πλεόνασμα, με την πολιτική του ευρωμονόδρομου, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα καθημερινά εξαθλιώνονται, μισθοί και συντάξεις καρατομούνται, τσακίζονται εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και άλλα δικαιώματα.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, και με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας ιδιαίτερα των νέων, ο πρωθυπουργός υπόσχεται ένα νέο τεράστιο στρατό εργατικού δυναμικού προς άγρια εκμετάλλευση από τη μεγαλοεργοδοσία. Μιλά για «εξάμηνη επαγγελματική εμπειρία, προγράμματα μαθητείας, επιμόρφωσης και πιστοποίησης».

Χαρακτηριστικές της επιχείρησης απεμπόλησης εργασιακών δικαιωμάτων είναι οι δηλώσεις Σαμαρά ότι «αλλάζει η νοοτροπία και των νέων ανθρώπων καθώς τώρα δεν περιμένουν έναν διορισμό μονιμότητας στο Δημόσιο. Τώρα το ψάχνουν, βγαίνουν από την κουλτούρα της δήθεν σιγουριάς». Οπου «σιγουριά» βλέπε ό,τι ήδη κατάργησαν και καταργούν παραπέρα, π.χ. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ένσημα, ό,τι κατέκτησε η εργατική τάξη με ταξικούς, αιματηρούς, μακροχρόνιους αγώνες.

Στον αντίποδα, ο πρωθυπουργός Σαμαράς υπόσχεται στο μεγάλο κεφάλαιο φόρο κερδών μόλις στο 15%, όπερ σημαίνει νέα εξοντωτικά φορολογικά βάρη σε εργαζόμενους, συνταξιούχους και λαϊκά στρώματα για να καλυφθεί η χασούρα του προϋπολογισμού.

Τέλος, θέλοντας να θωρακίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου ο πρωθυπουργός αναφέρει ότι «υπάρχει εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό. Που περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναγκαίες αλλαγές ακόμη και στο Σύνταγμά μας». Ξορκίζει τις πρόωρες εκλογές, «αφού τα πράγματα θα είναι καλύτερα και μεθαύριο ακόμα καλύτερα», ενώ για τις επικείμενες τοπικοδιοικητικές εκλογές, προκειμένου να ψαρέψει ψήφους, επιστρατεύει το δόλωμα «του μεγαλύτερου σεβασμού της τοπικής κοινωνίας και αποκομματικοποίησης των τοπικών εκλογών».

Σημειωτέον ότι η συνταγματική αναθεώρηση προβάλλεται τελευταία ως πρόταγμα από ευρύτερα τμήματα της αστικής τάξης, πολιτικούς, επιστήμονες, επιχειρηματίες. Στην πραγματικότητα, είναι άλλος ένας τρόπος, ώστε στις σύγχρονες συνθήκες να κατοχυρώσει την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, μέσα κι από αναγκαίους για τα μονοπώλια εκσυγχρονισμούς του αστικού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με δήλωσή του στη «Realnews» ζητά να προχωρήσει άμεσα η Βουλή τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, ώστε η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική.