Η ανάλυση των Θέσεων της ΚΕ γίνεται σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού, λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες εξελίξεις και συνθήκες σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και επιβεβαιώνει τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος.

Θέτει ως στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Πολύ σωστά τονίζεται ότι η σύγχρονη φιλομονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται τόσο από φιλελεύθερες όσο και από σοσιαλδημοκρατικές αστικές κυβερνήσεις υπαγορεύεται από τις ανάγκες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξής του (θέση 2).

Βάζει έτσι σωστά τη σχέση οικονομίας - πολιτικής, σε αντίθεση με τα αστικά πολιτικά κόμματα που την αντιστρέφουν και θεωρούν την τοποθέτηση λάθος πολιτικών ως αιτία της κρίσης και των σημερινών προβλημάτων (Θέση 9).

Από εδώ προκύπτει και η ορθότητα και η σημασία της άρνησης συμμετοχής σε συγκυβέρνηση αστικής διαχείρισης με οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις (Θέση 53 - συμμαχία από τα πάνω).

Εξάλλου και από εδώ προκύπτει και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Πάνω σε αυτό θα πρέπει να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια για την αφομοίωση και την ανάδειξη του χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, ως κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου από ευρύτερες λαϊκές μάζες με στόχο τη χειραφέτηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ανάδειξης της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού σήμερα (Θέση 1).

Στόχος θα πρέπει να είναι τα επιμέρους αιτήματα και προβλήματα των λαϊκών ομάδων να ερμηνεύονται και να αναλύονται με τρόπο ώστε να συνδέονται με το κεντρικό πολιτικό αίτημα για κατάργηση του καπιταλισμού και πέρασμα στο σοσιαλισμό (εκλαΐκευση της πολιτικής του Κόμματος).

Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, πίεση δέχονται και τα μικρομεσαία στρώματα (αυτοαπασχολούμενοι, μισοπρολετάριοι, μικρομεσαίοι, αγρότες). Ολο και μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς θα απορροφάται από τα μονοπώλια με συνέπεια να οδηγούνται σε βίαιη καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους τους, ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών και της ποιότητας ζωής τους. Ταυτόχρονα παροχές που απολάμβαναν θα περιορίζονται στα πλαίσια του ανταγωνισμού.

Η εργατική τάξη θα πρέπει να κερδίσει αυτά τα λαϊκά στρώματα στα πλαίσια μιας ευρύτερης συμμαχίας.

Η Λαϊκή Συμμαχία προκύπτει με βάση τα καθημερινά προβλήματα και αδιέξοδα των λαϊκών στρωμάτων, σε απάντηση της βάρβαρης ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής, με καθαρά αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.

Στόχος θα πρέπει να είναι η ενδυνάμωση της λαϊκής συμμαχίας τόσο σε πλάτος όσο και σε βάθος (Θέση 64).

Σε πλάτος όσον αφορά τη συμμετοχή όλο και περισσότερων μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και σε βάθος όσον αφορά το δυνάμωμα της εσωτερικής ζωής των σωματίων, με μαζική συμμετοχή σε συνελεύσεις, σε αποφάσεις, οργάνωση αγώνων και δραστηριοτήτων από τα κάτω, σε ρήξη με τη λογική της ανάθεσης και μη συμμετοχής. Λογική που έχει καλλιεργηθεί και καλλιεργείται από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, λογική που οδηγεί στην απογοήτευση, στη λογική της ατομικής λύσης, του βολέματος, του φόβου και στην ακραία μορφή αντίδρασης του «όλοι ίδιοι είναι».

Επίσης συμφωνώ με τη Θέση σχετικά με το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Πρέπει να τονιστεί ότι αιτία των ιμπεριαλιστικών πολέμων είναι το κυνήγι του κέρδους, ο έλεγχος των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών και ενεργειακών πηγών, η ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας, η ανισόμετρη ανάπτυξη και η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, σε τελική ανάλυση η ίδια η καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής.

Οφελος και στόχος της εργατικής τάξης κάθε χώρας είναι η ανατροπή της αστικής τάξης, η έξοδος από τον πόλεμο με την εργατική εξουσία.

Το παραπάνω ζήτημα θα πρέπει να συζητηθεί και να γίνει αντικείμενο πλατιάς διαφώτισης, ώστε να δημιουργείται από τώρα η αντίληψη για αυτοτελή οργάνωση του εργατικού - λαϊκού μετώπου με όλες τις μορφές πάλης, αφού οι διεθνείς εξελίξεις δεν αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Τέλος, οι θέσεις βάζουν την ανάγκη να ενισχυθεί η ικανότητα του Κόμματος να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, τόσο σε μη επαναστατική όσο και σε επαναστατική κατάσταση.

Σημαντικός παράγοντας που θα κρίνει την αποτελεσματικότητά του είναι η κομματική οικοδόμηση, η όσο το δυνατόν καλύτερη αφομοίωση βασικών ζητημάτων από τα μέλη του, η ιδεολογική και πολιτική βελτίωσή τους και ο καλύτερος συντονισμός των δραστηριοτήτων.