Οι Θέσεις της ΚΕ αναδεικνύουν τα βήματα ωρίμανσης που έχει κάνει το Κόμμα μας, αποτυπώνουν την πείρα που έχει αποκτήσει μετά από τόσα χρόνια σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, αλλά και από τις επεξεργασίες που έχει κάνει σε θεωρητικά ζητήματα. Είναι πολύ θετικό που το ΚΚΕ έχει την ικανότητα να εξελίσσεται, να προχωράει μπροστά, σε τόσο δύσκολες συνθήκες, και να παραμένει Κόμμα επαναστατικό, Κόμμα Κομμουνιστικό.

Βασικό ζήτημα που μπαίνει από τις Θέσεις είναι αυτό της Λαϊκής Συμμαχίας, της ανάπτυξής της, αλλά και του ρόλου που θα κληθούν να παίξουν οι κομμουνιστές σ' αυτή. Για να μπορέσουμε να παίξουμε το ρόλο που μας αναλογεί χρειάζεται να αυξήσουμε τις ικανότητές μας, και ο κάθε σύντροφος ξεχωριστά, αλλά κυρίως σαν σύνολο, σαν ΚΟΒ, ΟΒ, συνολικά το Κόμμα, στο πώς παρεμβαίνουμε και δουλεύουμε πλατιά στις μάζες, και μάλιστα ανώριμες, μέσα στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, γενικά στους χώρους δράσης. Και βέβαια, όταν λέμε για ανώριμες μάζες δεν το λέμε για να δούμε αφ' υψηλού τον κόσμο γύρω μας, αλλά για να μεγαλώσουν οι απαιτήσεις από τη μαζική και προσωπική ιδεολογικοπολιτική δουλειά μας.

Η αναγκαιότητα που υπάρχει για να προετοιμάσουμε μαζικά κόσμο -την εργατική τάξη και τους συμμάχους της- πηγάζει από τα ίδια τα καθήκοντα και το πρόγραμμα που προτείνονται. Από τη στιγμή που, πολύ σωστά, εκτιμάμε ότι διανύουμε εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό -δηλαδή αντικειμενικά έχει γίνει πλήρως αντιδραστικό το καπιταλιστικό σύστημα στο επίπεδο της οικονομίας πρώτα απ' όλα, εμποδίζεται η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας από την ασφυκτική καπιταλιστική ιδιοκτησία, και υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις- χρειάζεται να μπούμε εμείς μπροστά στην προετοιμασία της εργατικής τάξης όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή, η επαναστατική κατάσταση, που περιγράφεται στο πρόγραμμα το τι και πώς θα είναι.

Εκτός από τα γενικότερα καθήκοντα που μπαίνουν για την προετοιμασία, και περιγράφονται εύστοχα στις Θέσεις, θέλω να σταθώ σε 2 ζητήματα που συνδέονται και μεταξύ τους.

Μέρος του άξονα με τον οποίο το ΚΚΕ, ένα επαναστατικό κόμμα, που παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, εκτιμά και οργανώνει τη δράση του είναι το πόσο προχωράει η οικοδόμηση στην εργατική τάξη και μάλιστα πιο ειδικά στα μεγάλα εργοστάσια και στις μεγάλες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας. Από αυτό πηγάζουν ένα σωρό στόχοι και καθήκοντα και για τη νεολαία. Θεωρώ ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα σ' αυτό τον προσανατολισμό και στο Κόμμα και στην ΚΝΕ τα τελευταία χρόνια, χρειάζεται να συνεχιστεί. Στο πώς αφορά αυτό τη νεολαία, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι κάθε ΟΒ της ΚΝΕ, κάθε σύντροφος, έχει στόχο να γεμίσει το αυριανό Κόμμα, με μέλη και στελέχη από την εργατική τάξη. Αρα έχει πολύ μεγάλη σημασία που στις Θέσεις μπαίνει η κατεύθυνση για καλύτερη παρέμβαση στη νεολαία και μάλιστα στους χώρους μαθητείας και στα σχολεία. Προφανώς και δε θα μπορέσουμε να βρούμε μαζικά νέους εργάτες σε κανένα χώρο δουλειάς, όταν τα εργοστάσια κλείνουν, η ανεργία στη νεολαία είναι τεράστια. Εκεί είναι συγκεντρωμένα τα παιδιά της εργατικής τάξης, η αυριανή της βάρδια. Συνεπώς δεν μπορεί να είναι άλλο το καθήκον και στόχος της ΚΝΕ να έχει γερές, οργανωτικά και ιδεολογικοπολιτικά, ΟΒ με νέους εργάτες, ανέργους, στη μαθητεία, στα σχολεία.

Σαν 2^ο ζήτημα, που μάλλον είναι κριτήριο και για να μπορέσεις να οικοδομήσεις στους παραπάνω χώρους, είναι το κατά πόσο ανατρέπεις τους αρνητικούς συσχετισμούς και γενικά, αλλά και συγκεκριμένα. Ομως, εδώ αντιμετωπίζουμε ώρες ώρες αδυναμία. Και αυτό γιατί αυτό που λέμε συσχετισμούς το αντιμετωπίζουμε σαν αποτέλεσμα κάλπης. Πρέπει να αρχίσουμε να το βλέπουμε σαν το λεπτό προς λεπτό αποτέλεσμα της σύγκρουσης της δικιάς μας ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης και δράσης με του αντιπάλου. Δηλαδή, μια ανακοίνωση που θα μοιράσουμε σε ένα χώρο δουλειάς, μια σύσκεψη με τα παιδιά της μαθητείας, το πλαίσιο που θα προταθεί σε μια τάξη, κατά πόσο συμβάλουν υπέρ του στρατηγικού μας στόχου, πόσο βοηθάνε να κερδίζει έδαφος η λογική ότι το καπιταλιστικό σύστημα δε διορθώνεται, δε διαχειρίζεται αλλά πρέπει να γκρεμιστεί συθέμελα. Βέβαια, αυτό δεν είναι αγώνας μονόπλευρος, άρα κάθε στιγμή, αφού δεν παίζουμε μόνοι μας, βλέπουμε και τι κάνει ο αντίπαλος και πώς αυτά γέρνουν την πλάστιγγα ενάντια στο εργατικό και το λαϊκό κίνημα.

Επιπλέον, για να πούμε ότι κερδίζουμε αυτή την καθημερινή αναμέτρηση η δράση μας πρέπει να συμβάλλει και στο να στρατεύεται κόσμος, να κινητοποιείται ορμώμενος από τη λογική τη συνολικής ρήξης, της διεκδίκησης της εξουσίας. Γιατί κι από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε και να λέμε, ή μάλλον όχι να το λέμε αλλά να το έχουμε στο μυαλό μας, ότι συζητήσαμε με κάποιον, συμφωνεί και είναι με το Κόμμα, ενώ εννοούμε ότι θα ψηφίζει. Οτι δηλαδή θα αναθέσει σε μας να λύσουμε τα προβλήματά του, ό,τι δηλαδή του υπόσχεται και ο αντίπαλος.

Αρα, έτσι όπως το καταλαβαίνω, αλλάζω τους συσχετισμούς, μεταφράζεται για τους Κομμουνιστές ως: κατανοώ βαθύτερα, εκλαϊκεύω, διαφωτίζω και κινητοποιώ (πολύ) κόσμο με κάποιους άξονες:

Ο καπιταλισμός σάπισε, οι κρίσεις του το αποδεικνύουν περίτρανα, όπως και οι τεράστιες αντιθέσεις του που συνεχώς οξύνονται. Δε διορθώνεται όπως και να το διαχειριστείς.

Την εξουσία θα την έχουν ή τα μονοπώλια ή οι εργάτες, άρα ούτε εμείς πρέπει να διαχειριστούμε την εξουσία των μονοπωλίων, ούτε υπάρχει κάτι ενδιάμεσο.

Είναι πολύ συγκεκριμένη και αντικειμενική η επαναστατική κατάσταση, και είναι προϋπόθεση για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση

Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός είναι η μόνη λύση για τους εργάτες και τους συμμάχους τους και έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και νομοτέλειες, όπως μπαίνουν και στο Πρόγραμμα.

Συμφωνώ με το σύνολο των θέσεων της ΚΕ, το σχέδιο Προγράμματος και Καταστατικού. Πιστεύω και είμαι αισιόδοξος, ότι το 19^ο Συνέδριο του ΚΚΕ θα είναι ένα επιτυχημένο βήμα μπροστά τόσο για το Κόμμα όσο και για ολόκληρη την εργατική τάξη της χώρα, θα είναι ένα σημαντικό βήμα μπροστά για την υπόθεση του Σοσιαλισμού.