Στη συνέντευξη που έδωσε από τη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας ρωτήθηκε για τη στάση του κόμματός του στις περικοπές μισθών και επιδομάτων. Σχολίασε μεταξύ άλλων: «Αν στο στόχαστρο έμπαιναν κάποια υψηλά επιδόματα ή υψηλοί μισθοί δημοσίων λειτουργών, υπήρξαν και σκανδαλώδεις μισθοί και επιδόματα, και δεν έμπαιναν τα κατώτατα εισοδήματα, νομίζετε ότι θα υπήρχε αντίρρηση; Αλλά εδώ δεν βλέπουμε αυτό».

Πού βάζει τον πήχη για τα «υψηλά» και πού για τα «χαμηλά» εισοδήματα και επιδόματα ο ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως με αντιλήψεις σαν κι αυτές («ρετιρέ» κ.ά.) δεν προσπαθεί και η κυβέρνηση να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να περάσει ανεμπόδιστα τις περικοπές και τα μέτρα; Επιπλέον, τέτοιες λογικές ενισχύουν το ιδεολόγημα ότι για την κρίση και τα μέτρα φταίνε οι υψηλόμισθοι, οι ευνοημένοι, οι ημέτεροι, και όχι βέβαια το κεφάλαιο και η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του.

Επίσης, για τις ιδιωτικοποιήσεις, είπε ο Τσίπρας: «Εμείς έχουμε όχι διάθεση, καθήκον να ελέγξουμε την νομιμότητα. Και κυρίως να ελέγξουμε εάν διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον. Και σε μια σειρά από ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζονται να την κάνουν νύχτα, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον». Δηλαδή, το κύριο πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι για το ΣΥΡΙΖΑ η νομιμότητα και το αν αυτές θα γίνουν μέρα ή νύχτα.

Οσο για το «δημόσιο συμφέρον», καμιά ιδιωτικοποίηση, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, δεν μπορεί να το εξασφαλίσει. Τα ίδια έλεγαν και τα αστικά κόμματα όταν μετοχοποιούσαν στρατηγικής σημασίας πρώην ΔΕΚΟ, με το επιχείρημα ότι αν το 51% παραμείνει στο κράτος διασφαλίζεται το «δημόσιο συμφέρον», στις οποίες μετοχοποιήσεις είχε βάλει πλάτες και ο ΣΥΝ. Αρκεί όμως να σκεφτεί ο λαός ότι - για παράδειγμα - η «μετοχοποιημένη» ΔΕΗ επιβάλλει τη μια ανατίμηση μετά την άλλη, επιβαρύνει τα τιμολόγια με φόρους υπέρ των ΑΠΕ και γενικώς γίνεται μοχλός αφαίμαξης της λαϊκής οικογένειας.