Κάθε άλλο παρά τυπική, δηλαδή για λόγους πρωτοκόλλου, ήταν η παρουσία του προέδρου του ΣΕΒ στην ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ. Ηταν μια συμβολική και πάνω απ' όλα βαθιά πολιτική κίνηση που υπογραμμίζει τη διαρκώς αυξανόμενη εμπιστοσύνη της ηγεσίας των βιομηχάνων στο μείγμα πολιτικής για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, η «ανοιχτομάτα» αστική τάξη, από την πρώτη στιγμή, έσπευσε να δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες τον ΣΥΡΙΖΑ στα «σαλόνια» της, προσφέροντάς του τον έναν «πόλο» στο αστικό σύστημα εναλλαγής. Ηταν την επομένη των εκλογών της 6ης Μάη που ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, βγήκε ανοιχτά και ζήτησε τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε «μια κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας», εκτιμώντας μάλιστα ότι «θα δινόταν έτσι η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα εθνικό διαπραγματευτικό μέτωπο, που θα διεκδικούσε από μια Ευρώπη που αλλάζει νέους όρους αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ θα άκουσε με μεγάλη ικανοποίηση τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σάββατο να διαβεβαιώνει ότι «η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» θα γίνει με πρωταγωνιστές τα μονοπώλια, σταθερά εντός του μονοδρόμου της ΕΕ και τη Ευρωζώνης, παλεύοντας για «την αναπτυξιακή αναζωογόνηση της Ευρωζώνης». Η ικανοποίηση αυτή θα μεγάλωσε από την «ωριμότητα» και «υπευθυνότητα» που επέδειξε ο επίδοξος αυριανός διαχειριστής των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, δηλώνοντας ευθέως, μεταξύ άλλων, ότι δεν πρόκειται να κάνει παροχές στο πλαίσιο της «κοινωνικά δίκαιης και βιώσιμης δημοσιονομικής σταθεροποίησης», που επαγγέλλεται. Η ηγεσία του ΣΕΒ και γενικότερα η πλουτοκρατία έχουν πολλούς λόγους να είναι ικανοποιημένοι από την ταχεία μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνώσα αριστερά. Αντίστοιχα, άλλους τόσους λόγους έχει ο λαός να μην τον εμπιστεύεται.