Ο Μάκης Βορίδης στην ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, ανάμεσα σε άλλα μίλησε για τις θέσεις του ΚΚΕ για την οικονομική κρίση και την πολιτική του για τη διέξοδο σε όφελος του λαού, παραφράζοντάς την με μια πολιτικά χυδαία ερμηνεία. Και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά προκειμένου να υπερασπίσει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου στρατηγική. Κατά την άποψή του, το ΚΚΕ λέει τα εξής: «Σε τελευταία ανάλυση όσο καταστρέφεται το κεφάλαιο, άρα όσο χάνουν τις καταθέσεις τους, την περιουσία τους και το βιοτικό τους επίπεδο οι λαοί, τόσο, σε τελευταία ανάλυση, αυτό το όραμα της ελεύθερης οικονομίας χάνει την αξία του. Γιατί στο τέλος - τέλος κάποιον που δεν έχει καταθέσεις στην τράπεζα τι τον νοιάζει τι θα πάθει το τραπεζικό σύστημα; Ετσι δεν είναι; Κάποιον που σε τελευταία ανάλυση δεν έχει ακίνητη περιουσία, τι τον νοιάζει το Τέλος Ακινήτων; Δεν τον ενδιαφέρει. Κάποιον που το βιοτικό του επίπεδο είναι εξαιρετικά χαμηλό, τι τον νοιάζει αν κατεβάσουν το αφορολόγητο στα 5.000 ευρώ; Δεν τον φτάνουν τα 5.000 ευρώ, άρα όλο αυτό δεν τον αγγίζει. Οσο διευρύνεται, όμως, αυτός ο κόσμος - ας το πω έτσι - σε τελευταία ανάλυση, τόσο δημιουργείται ένα επαναστατικό υποκείμενο, ας το πούμε με τη δική σας ορολογία»... Και βεβαίως στη συνέχεια δίνει τη δική του επίσης απάντηση σ' αυτά που ο ίδιος θεωρεί ως πολιτική του ΚΚΕ. Λέει: «Δεν είναι έτσι, γιατί αυτός που δεν έχει περιουσία, θέλει να ελπίζει ότι θα αποκτήσει. Γιατί αυτός που δεν έχει καταθέσεις, θέλει να ελπίζει ότι θα αποκτήσει. Γιατί αυτός ο οποίος δεν έχει βιοτικό επίπεδο, θέλει να ελπίζει ότι το παιδί του θα αποκτήσει βιοτικό επίπεδο. Και αυτό είναι το μόνο που μπορεί να γίνει σε ένα καθεστώς ελευθερίας και ανταγωνισμού, σε ένα καθεστώς ευκαιριών, σε ένα καθεστώς δημοκρατίας, σε ένα καθεστώς το οποίο διασφαλίζει τις βασικές αυτές λειτουργίες. Και αυτό είναι φιλοσοφική, ηθική και όχι υλιστική επιλογή».

Στην οικονομική κρίση η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή της εργατικής δύναμης αλλά και καπιταλιστών, είναι αναπόφευκτη. Ηδη όλα τα αντεργατικά μέτρα δραστικής μείωσης μισθών, συντάξεων, κόψιμο ασφαλιστικών και κοινωνικών παροχών, παροχών υπηρεσιών Υγείας, η τεράστια ανεργία, η φοροληστεία, η κατάργηση συλλογικών συμβάσεων είναι καταστροφή των εργατών. Αλλά και η πτώση της παραγωγής, το κλείσιμο επιχειρήσεων είναι καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Η καταστροφή των εργατών γίνεται για να είναι όσο γίνεται μικρότερη η καταστροφή κεφαλαίου. Επομένως η ταύτιση της καταστροφής κεφαλαίου με το χάσιμο των καταθέσεων, της περιουσίας και του βιοτικού επιπέδου των λαών, πασχίζει να περάσει την άποψη στις λαϊκές συνειδήσεις ότι η ζωή τους εξαρτάται από το κεφάλαιο, τη σωτηρία του οποίου υπηρετεί η πολιτική της κυβέρνησης, επομένως να υποστεί τώρα τη σφαγή του ο λαός για να ενισχυθεί το κεφάλαιο, αφού μόνο έτσι θα βελτιωθεί η ζωή του... Βεβαίως, συγκαλύπτει ότι την κρίση τη δημιουργούν οι καπιταλιστές, τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι και τον κλέβουν νόμιμα οι καπιταλιστές, απ' αυτό βγάζουν κέρδη και μεγαλώνει το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα προσάπτει στο ΚΚΕ την άποψη ότι όσο εξαθλιώνεται ο λαός, τόσο θα δυναμώνει το επαναστατικό υποκείμενο. Στην ουσία λέει ότι το ΚΚΕ θέλει την καταστροφή του λαού και όχι η πολιτική της κυβέρνησης των μονοπωλίων με τα βάρβαρα μέτρα που παίρνει, τα οποία το ΚΚΕ δεν τα αντιπαλεύει μόνο, αλλά καλεί την εργατική τάξη, το λαό να παλέψει για να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή τους, να αγωνιστεί για την ικανοποίηση των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, καλώντας ταυτόχρονα σε πάλη ανατροπής των μονοπωλίων, ως μονόδρομο, ως πολιτική γραμμή που μπορεί να φέρει και άμεσα αποτελέσματα.

Τέλος, για τις προσδοκίες του λαού για... καλύτερο βιοτικό επίπεδο το οποίο μόνο ο ελεύθερος ανταγωνισμός μπορεί να το εξασφαλίσει, γιατί τάχα προσφέρει ευκαιρίες, ο λαός έχει πείρα από τη ζωή του, τις συνθήκες δουλειάς, την ανεργία, που ποτέ δεν εξαλείφεται στον καπιταλισμό, για να κατανοήσει ότι αυτά που του λέει ο Μ. Βορίδης είναι η κόλασή του. Οσο και αν πασχίζει να τον δελεάσει με τις καταθέσεις και την περιουσία του που τάχα χάνει όταν καταστρέφεται το κεφάλαιο... Τι καταθέσεις μπορεί να έχουν οι εργάτες, πολλοί από τους οποίους παίρνουν δάνεια για να τα βγάλουν πέρα; Και συγκρίνεται η περιουσία ενός εργάτη, που μπορεί να είναι το πολύ ένα ιδιόκτητο σπίτι, με αυτήν των καπιταλιστών; Βεβαίως, οι καπιταλιστές έχουν καταθέσεις στην Ελβετία περιμένοντας την αφαίρεση κάθε εργατικού δικαιώματος και κατάκτησης για να επενδύσουν. Και γιατί ο εργάτης να θέλει καταθέσεις, δηλαδή κομπόδεμα στην άκρη για τυχόν δύσκολες στιγμές (π.χ. ζητήματα υγείας); Αυτό μπορούσε να το εξασφαλίσει μόνο όταν έχει σίγουρη δουλειά, με μισθό που διασφαλίζει ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, με δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, ικανοποιητική σύνταξη, λαϊκή κατοικία, σιγουριά για το μέλλον των παιδιών του. Να γιατί το ΚΚΕ καλεί σε πάλη για την εργατική, λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Να γίνουν λαϊκή περιουσία, χωρίς καπιταλιστές και εκμετάλλευση. Μόνον έτσι θα εξασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία.