«Εχουμε επενδύσεις και οικονομικά συμφέροντα και γι' αυτό δεν μας επιτρέπεται να αδρανούμε». Η φράση αυτή του υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα, που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής στις αρχές του μήνα, είναι αυτή που καθορίζει τη στάση της κυβέρνησης στην επέμβαση της Λιβύης. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι τα περί προστασίας των αμάχων και βίας του καθεστώτος Καντάφι δεν αποτελούν παρά άθλια υποκρισία. Ο υπουργός στη συγκεκριμένη ομιλία του είχε αναφέρει ότι «η οικονομική μας παρουσία στις τρεις χώρες (σ.σ. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη) ξεπερνάει αρκετά, σε επενδεδυμένο κεφάλαιο, το ένα δισ. δολάρια». Η διασφάλιση λοιπόν των επενδεδυμένων κεφαλαίων των εγχώριων μονοπωλίων είναι ο πραγματικός λόγος της συμμετοχής της κυβέρνησης στο ληστρικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποβλέποντας βέβαια η συμμετοχή αυτή να «μεταφραστεί» σε συμμετοχή της μοιρασιάς της λείας του πολέμου. Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση, όπως και οι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ, δεν δίνει δεκάρα για τους αμάχους - θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αντίθετα, η μόνη της έγνοια είναι πώς θα ορθώσει «φράχτες», σε στεριά και θάλασσα, για να μην περάσουν τα σύνορα οι «λαθρομετανάστες» όπως επαίσχυντα τους αποκαλεί, αδιαφορώντας για το αν τους καταδικάζει σε βέβαιο θάνατο. Αλλά δεν μπορεί να περιμένει κανείς μια διαφορετική στάση από μια κυβέρνηση που την ίδια στιγμή έχει διεξαγάγει πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας, σφαγιάζοντας τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον ίδιο ταξικό πόλεμο.