Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο, η κυβέρνηση συνεχίζει «αταλάντευτα» στην παραπέρα δραστική μείωση των μισθών, την «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας», δηλαδή γενίκευση της προσωρινής - ελαστικής εργασίας, την ακόμα μεγαλύτερη περικοπή των δαπανών στην Υγεία και στις εναπομείνασες κοινωνικές δαπάνες, για νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, νέα φορολογικά βάρη, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου και νέες ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. Τίθεται το ερώτημα: Ποια είναι η προοπτική; Πρέπει η γραμμή της ανυπακοής στην αντιλαϊκή πολιτική να αποκτά μαζικό, οργανωμένο και μόνιμο χαρακτήρα. Στο κέντρο της πάλης να ανοίγεται ολοκληρωμένα η ανάγκη άλλου δρόμου ανάπτυξης, άλλης πολιτικής, αλλαγής τάξης στην εξουσία. Δεν αρκεί η πάλη για το ένα ή το άλλο πρόβλημα, όσο κι αν είναι οξυμένη. Να δημιουργηθούν σταθερές σχέσεις οργάνωσης και κλιμάκωσης της πάλης. Η πάλη θα γίνεται αποτελεσματική, θα συσπειρώνονται δυνάμεις, θα ανατρέπονται συσχετισμοί δύναμης, αν εξασφαλίζεται σε κάθε μέτωπο πάλης η ένταξη νέων δυνάμεων: Στους τόπους δουλειάς, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στα Συνδικάτα, στους φορείς της γειτονιάς και του χωριού. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι ο πρωταρχικός όρος για αλλαγές σε αυτήν την προοπτική, για την ωρίμανση των προϋποθέσεων ρήξεων και ανατροπών. Και θα γίνεται στον αγώνα για την οργάνωση και προετοιμασία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την αποφασιστική αναμέτρηση. Προετοιμασία και οργάνωση ενός κινήματος αποφασισμένου, πειθαρχημένου και ικανού για νικηφόρο αγώνα, για τη λαϊκή εξουσία.