Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, οι άνθρωποι του μόχθου έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τη βαρβαρότητα ενός συστήματος που χτυπά ανελέητα κάθε εργατικό λαϊκό δικαίωμα. Οι πολιτικοί του εκπρόσωποι και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί που διαθέτει προσπαθούν να κατασιγάσουν τη λαϊκή οργή που φουντώνει, πριν προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, επικίνδυνες για την εξουσία του κεφαλαίου. Ετσι, μπροστά στην ολοένα διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση, τα αστικά επιτελεία λένε πως δεν υπάρχει άλλη συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική λύση που να ανακουφίσει το λαό. Και το προβάλλουν ως απάντηση στις απεργίες. Κανένα κόμμα, λένε, δεν έχει άλλη διέξοδο.

Βεβαίως, άλλη, φιλολαϊκή, διαχείριση δεν μπορεί να υπάρξει. Υπάρχει, όμως, για το λαό άλλος δρόμος. Η λαϊκή πάλη μπορεί να γίνει ο σκαπανέας για τη διάνοιξή του, συνδέοντας την πάλη για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του, την πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, με τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, για τη λαϊκή οικονομία. Την οικονομία, όπου θα αποτελούν κοινωνική λαϊκή περιουσία βασικοί κλάδοι, π.χ. επεξεργασίας πρώτων υλών, μεταποίησης, παραγωγής μηχανημάτων, ενέργειας, οι μαζικές μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία και μείωση της εξάρτησης απ' το εξωτερικό εμπόριο και των συναλλαγών με καπιταλιστικές οικονομίες. Οπου η γη θα κοινωνικοποιηθεί, το ίδιο και οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα. Και θα διαμορφωθούν κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή άμεσα καταναλώσιμων. Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή στην πόλη και ο παραγωγικός συνεταιρισμός των μικρών και μεσαίων αγροτών.

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει τη μοναδική δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενιστεί η ανεργία. Κάτι που δεν μπορεί να συμβεί στον άναρχο μονοπωλιακό καπιταλισμό, όπου το κάθε μονοπώλιο προγραμματίζει ατομικά και κοντοπρόθεσμα με μόνο κριτήριο το κέρδος. Στη λαϊκή οικονομία αξιοποιούνται τα νέα επιτεύγματα των τεχνολογιών και της επιστήμης, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου, ώστε να επιτυγχάνεται η ανύψωση του πολιτιστικού - μορφωτικού επιπέδου, να κατακτάται η ικανότητα ουσιαστικής συμμετοχής στον έλεγχο της διοίκησης, στους θεσμούς της εξουσίας. Καταργείται κάθε είδους ιδιωτική - επιχειρηματική δραστηριότητα σε τομείς, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός. Ολοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, υπηρεσίες δημόσιες και δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση κ.λπ. Μια τέτοια οικονομία δεν είναι συμβατή με τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το NATO. H λαϊκή εξουσία θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις, με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.

Ο λαός έχει συμφέρον να υιοθετήσει την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, τη μόνη πραγματικά εναλλακτική στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, «καθρέφτη» των συμφερόντων και αναγκών του. Εχει συμφέρον να συστρατευτεί μαζί του στον αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό αγώνα με προοπτική τη λαϊκή εξουσία. Και πρέπει να το κάνει τώρα, γιατί δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αναμονής.