Το «ενδιαφέρον» του αστικού Τύπου για τον προσανατολισμό, τους στόχους και τις μορφές πάλης του λαϊκού κινήματος την επομένη της πανεργατικής απεργίας, αποτελεί από μόνο του μια αδιάψευστη μαρτυρία για την επιτυχία της. Είναι ολοφάνερο ότι η πλουτοκρατία και οι ξένοι σύμμαχοί της έχουν θορυβηθεί και ανησυχούν και γι' αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να χειραγωγήσουν, εκτρέψουν σε ανώδυνες κατευθύνσεις και τελικά καθυποτάξουν το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Αξίζει να αναφερθούν ορισμένα παραδείγματα ενδεικτικά για το πού θέλουν να οδηγήσουν τους λαϊκούς αγώνες. Η «Ελευθεροτυπία», για παράδειγμα, στο χτεσινό πρωτοσέλιδο «ζωνάρι», κάτω από τον τίτλο «Η πιο μεγάλη πορεία απεργίας», υποστηρίζει ότι «αυτή τη φορά τα αιτήματα των απεργών δεν ήταν αντίστοιχα με τον εργασιακό τους κλάδο. Ηταν ένα και κοινό: "Να παραιτηθεί η κυβέρνηση"»! Για την περιφρούρηση ...του δικαιώματος της διαμαρτυρίας κόπτεται ο Γ. Πρετεντέρης: «Το ζητούμενο λοιπόν, μέσα στην κοινωνική ένταση που ευλόγως ζει η χώρα μας, είναι να περιφρουρηθεί με τον πιο αυστηρό τρόπο το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Οχι για να προστατευθούν αυτοί εναντίον των οποίων στρέφεται η διαμαρτυρία - μόνο ανόητοι μπορεί να το σκέπτονται έτσι... - αλλά για να προστατευθεί το περιεχόμενό της», γράφει στα «Νέα», δίχως να μπορεί να κρύψει όμως ότι αυτό που τον ανησυχεί είναι «οι αντοχές της κοινωνίας», πόσο δηλαδή καπιταλιστική βαρβαρότητα μπορεί να αντέξει ακόμα.