Στιγμιότυπο από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους

-- Το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να γίνονται συμφωνίες και μάλιστα με γειτονικές χώρες, ή δεν πρέπει να επιδιώκονται συνεργασίες. Αλλά ανάλογα ποιο κόμμα είναι στην εξουσία, έχει τη διακυβέρνηση, είναι ανάλογες και οι συμφωνίες.

Επομένως δε συζητάμε το θέμα γενικά της διεθνούς συνεργασίας. Επισημαίνουμε το χαρακτήρα και το ρόλο της συγκεκριμένης συμφωνίας.

Οι συμφωνίες με το Ισραήλ, με την Τουρκία, οι οικονομικές συμφωνίες με την Κίνα, που έχουν σχέση με COSCO, λιμάνι κλπ. και με άλλες χώρες, είναι συμφωνίες σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Είναι συμφωνίες ανισοβαρείς και ορισμένες από αυτές τις συμφωνίες, όπως με το Ισραήλ και την Τουρκία, εμπλέκουν την Ελλάδα στο πεδίο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και στο πεδίο και στρατιωτικών αναμετρήσεων.

Π.χ. με το Ισραήλ το βασικότερο μέρος της συμφωνίας είναι η στήριξη της στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ. Αν ήταν μια συμφωνία διαφορετικού τύπου, γιατί να έχουμε αντίρρηση;

Και μάλιστα είναι και σε μια περίοδο όπου γίνονται συζητήσεις, ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και στο Ισραήλ για το Παλαιστινιακό, συζητήσεις οι οποίες γίνονται πάνω σε ένα προκαθορισμένο αρνητικό σχέδιο.

Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε όχι να λέει «να γίνει συζήτηση, διάλογος και να τα βρείτε μεταξύ σας». Η επίλυση του Παλαιστινιακού, έτσι όπως δρομολογείται, είναι ένα μισοκράτος, για να μη σας πω και διασπασμένο στα δυο, αυτό είναι. Επομένως και τη στιγμή που κλείνεις μια συμφωνία την επιλέγεις στο κάτω-κάτω. Δεν την κάνεις όταν είναι μια κρίσιμη πολιτική στιγμή.

Η στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ λέει στο πίσω μέρος, να πάρει μέρος η Ελλάδα στους ανταγωνισμούς που γίνονται στην Ανατολική Μεσόγειο, που όπως γράφεται, έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Για τις εταιρείες γίνεται η φασαρία.

Η συμφωνία με την Τουρκία: Στο βάθος αυτής της συμφωνίας είναι η εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε βάρος της Ελλάδας και να το πούμε καθαρά και χονδρά, η υιοθέτηση και η υποχώρηση στα αιτήματα περί «γκρίζων ζωνών» που έχει η Τουρκία που έχουν σχέση με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.

Κι εδώ δεν πρόκειται για 3 βραχονησίδες, εδώ πρόκειται για τη Ρόδο, για τη Λήμνο, για τη Σάμο, που σημαίνει ότι η άμυνα αυτών των νησιών περνάει στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή στους Αμερικανούς και στην Τουρκία κλπ.

Αλλά να δείτε το εξής πράγμα. Υπάρχει μια αλληλογραφία ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στην ελληνική κυβέρνηση. Τι ζητάνε; Ζητάνε κυριολεκτικά όχι μόνο να χάσει η Ελλάδα αρμοδιότητες άμυνας, προσέξτε, στρατιωτικής άμυνας στο Αιγαίο, αλλά στην ουσία οι αρμοδιότητες αυτές περνάνε στην Τουρκία.

Να το ξεκαθαρίσω. Είμαστε υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης των δυο χωρών και της συνεργασίας. Ο ελληνικός και ο τούρκικος λαός πρέπει να είναι ένας λαός. Και είμαστε αντίθετοι σε κάθε σοβινισμό και σε κάθε αντιτουρκισμό κλπ.

Αλλά δεν μπορεί να μη δούμε ότι είτε υποχωρήσει η αστική τάξη της Τουρκίας, είτε υποχωρήσει η αστική τάξη της Ελλάδας, κάποια στιγμή οι ανταγωνισμοί θα ξαναβγούν στην επιφάνεια και μπορεί να εμπλακούμε και σε ένα πόλεμο τοπικό. Μπορεί.

Ποιο ήταν άλλο μέρος της συμφωνίας; Ελληνες επιχειρηματίες στην ουσία θα μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στην Τουρκία. Γι' αυτούς έγινε η συμφωνία. Και δεύτερον το αντάλλαγμα ας πούμε των τουρκικών επενδύσεων, θα έρθουν οι αλυσίδες των ταχυφαγείων στην Ελλάδα. Κεμπάπ, τζατζίκια κλπ. Οι αλυσίδες των ταχυφαγείων. Δεν θα έρθει τώρα το μικρομάγαζο της Τουρκίας να κάνει επένδυση στην Αθήνα.