Μπορεί η προστασία της υγείας να αποτελεί ... εργαλείο διαφήμισης για μια ναυτιλιακή εταιρεία; Γνωστή ακτοπλοϊκή εταιρεία απαντά απροσχημάτιστα, ναι. Ανακοινώνοντας ότι - μαζί με γνωστή ασφαλιστική εταιρεία - εφαρμόζει πρόγραμμα Αμεσης Ιατρικής Βοήθειας. Με το υπάρχον πρόγραμμα, η εταιρεία εκτιμά και σημειώνει σε σχετική της ανακοίνωση πως «αποδεικνύει στην πράξη την συνεχή προσπάθεια για παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών θαλάσσιας μεταφοράς».

Μόνο που, υπηρεσίες όπως αυτές που ισχυρίζεται ότι παρέχει το πρόγραμμα (π.χ. υγειονομική μεταφορά, φροντίδα των ανήλικων παιδιών του παθόντος επιβάτη) δε μπορεί να εξαρτώνται από το αν «ευαισθητοποιείται» μια εταιρεία την εκάστοτε περίοδο να ασχολείται με αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα, τι επιστημονικό προσωπικό θα απασχολείται για τέτοια προγράμματα; Θα απασχολείται σε συνθήκες «ανταγωνιστικότητας» ή συνθήκες που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια και των εργαζομένων και των ασθενών (γιατί αν π.χ. ένας νοσηλευτής ή οδηγός ασθενοφόρου τρέχει σαν τρελός για να προλάβει, σίγουρα απειλείται και η δική του υγεία). Επειτα, πάει πολύ να βγαίνουν οι εφοπλιστές να ισχυρίζονται πως προσπαθούν να παρέχουν «υψηλής ποιότητας υπηρεσίες θαλάσσιας μεταφοράς». «Υψηλή ποιότητα» (θα πρέπει να) σημαίνει πάνω απ' όλα ασφάλεια. Ομως, η αύξηση των κερδών των ιδιοκτητών των πλοίων ποτέ δε θα συνδυαστεί με την ασφάλεια ούτε των επιβατών ούτε των ναυτεργατών. Οι θάλασσες είναι γεμάτες πλοία που λόγω «κόστους» και «ανταγωνιστικότητας» δε συντηρούνται όπως απαιτεί η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Τα πληρώματα είναι ελλιπή και με χαμηλούς μισθούς ακριβώς για να πληρώνουν λιγότερα ως ένα από τα μέτρα εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας. Οι ναυτεργάτες δουλεύουν 12 και 14 και 16 ώρες, οι συνθήκες εργασίας βάζουν σε κίνδυνο όλους όσοι είναι πάνω στο πλοίο. Ολα αυτά, ποια «ποιότητα» υπηρεσιών διασφαλίζουν;