Με ενιαία βινιέτα «οικονομία υπό κηδεμονία» και μαζί με μία σειρά αναλύσεις και ρεπορτάζ, η «Κυριακάτικη Αυγή» επιχειρεί να φωτίσει ζητήματα που συνδέονται με τις εξελίξεις στην οικονομία και να παρουσιάσει την άποψη του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για το τι «μέλλει», όσο και για το τι «δέον γενέσθαι». Με δεδομένο ότι οι θέσεις του συγκεκριμένου φορέα, συνολικά, εμφανίζουν πάντα μεγάλη ...«γκάμα», έτσι ώστε να χωράει τα πάντα, το εύρος των αξιολογήσεων - απόψεων που διατυπώνονται στα κείμενα δεν προκαλεί εντύπωση. Εντύπωση, όμως, προκαλεί το γεγονός ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης, με δημοσιοποιημένες τις κυβερνητικές προθέσεις και έχοντας ήδη το αντιλαϊκό στίγμα των πρώτων εκατό ημερών διακυβέρνησης, η «ΑΥΓΗ» εξακολουθεί να μένει κολλημένη στην «αναμονή διευκρινίσεων» για την κυβερνητική πολιτική και τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητάς της. Πότε από τη σκοπιά της «οικονομίας», πότε για την «αντιμετώπιση των ελλειμμάτων» και πάντα υπό το πρίσμα μιας αιωρούμενης (και πάντα υποτιθέμενης) κόντρας με τις Βρυξέλλες.

Ενα από τα συμπεράσματα της εφημερίδας είναι ότι η ελληνική οικονομία τίθεται υπό «κοινοτική επιτήρηση». Με δεδομένο, όμως, ότι μια τέτοια «επιτήρηση» για τους θιασώτες της ΕΕ, της πολιτικής της καπιταλιστικής ενοποίησης και της ΟΝΕ, αποτελεί συμβατικό όρο για τις χώρες - μέλη που συμμετέχουν, λόγος γίνεται για επιτήρηση «καθ' υπέρβαση κάθε έννοιας τυπικής διαβούλευσης και κατά παράβαση των όσων προβλέπει η Συνθήκη της Ρώμης». Γύρω από αυτόν το καμβά, ασκείται κριτική, επειδή «η κυβέρνηση έχασε τρεις μήνες, για να διαμορφώσει, έγκαιρα, ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης με την ΕΕ», επειδή «η Κομισιόν και η ΕΚΤ επιβάλλουν μέτρα που θίγουν ακόμα και το στενό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας» και άλλα παρόμοια, που μεταφέρουν την ουσία του προβλήματος, που είναι οι αντιδραστικές - αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στις διαδικαστικού τύπου συνέργειες, στη συνεργασία και τις συμφωνίες κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το πρόβλημα, όμως, για την «ΑΥΓΗ» δεν είναι οι λανθασμένες αξιολογήσεις τους για το ρόλο της κυβέρνησης και της χώρας συνολικά, στα πλαίσια της ενιαίας - ναι, της απόλυτα ενιαίας όπως δείχνει η πραγματικότητα κι ας λένε ό,τι θέλουν στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - στρατηγικής της ΕΕ για την οικονομική πολιτική και τα μέτρα αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Το πρόβλημά τους είναι ότι και οι ίδιοι αποδέχονται ως «αναπότρεπτο το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής», υιοθετούν, δηλαδή, την κεντρική ιδέα των πολιτικών για αντιλαϊκές προσαρμογές που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη με πρόσχημα τα ελλείμματα, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι τα ελλείμματα δεν είναι τίποτα άλλο από το αναπαραγόμενο αποτέλεσμα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, αλλά και των προσπαθειών που καταβάλλονται προκειμένου να εξασφαλιστούν και νέοι πόροι στήριξης των εκπροσώπων του.

Και για να καταλάβει κανείς το πραγματικό πρόβλημα που έχουν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά τις αξιολογήσεις τους για την «οικονομική πολιτική» και το «τι πρέπει να γίνει», αναπαράγουμε τα όσα γράφει στο ίδιο φύλλο στέλεχος πρώτης γραμμής της εφημερίδας, όπου αποφαίνεται ότι η «ανάταξη και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας απαιτεί εθνική συστράτευση, τολμηρές αποφάσεις σε όλους τους τομείς, αυστηρότητα επί των μηχανισμών λειτουργίας του κράτους, μηδενική ανοχή στη διαφθορά, εξαφάνιση της πελατειακής λογικής».