Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις εκλογές της Κυριακής παραμένουν σε πολύ μεγάλο βαθμό αναντίστοιχα με τις θετικές διεργασίες που γίνονται - με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση τα τελευταία χρόνια - στις λαϊκές συνειδήσεις. Με μεγάλη σιγουριά είναι αναντίστοιχα με την πείρα που έχουν αποκομίσει από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Απέχουν δε σημαντικά από την απήχηση των θέσεων και της δράσης του ΚΚΕ στα εργατικά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Αλλά ταυτόχρονα είναι και σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες και τα οξυμένα προβλήματά τους. Εκφράστηκε από ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων η αντίληψη του «μικρότερου κακού» σαν βασικό κριτήριο ψήφου, ενώ αρκετοί, που εκτιμούν την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ, υπέκυψαν την τελευταία στιγμή στα εκβιαστικά διλήμματα.

Αποκαλυπτικές είναι και οι αναλύσεις για το αποτέλεσμα που κάνουν την επόμενη μέρα στο σύνολό τους τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, από τη δική τους διαχειριστική σκοπιά. Στην πλειοψηφία τους, προβάλλουν την εξής άποψη: Αν η διαφορά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ήταν ίση ή μικρότερη από τις έξι μονάδες, τότε το άγχος της διακυβέρνησης θα ήταν μικρότερο για το ΠΑΣΟΚ, αφού η εκλογή του θα ήταν καθαρά θέμα καταδίκης της ΝΔ και όχι έγκρισης της δικής του πολιτικής. Τώρα που η διαφορά κοντεύει τις δέκα μονάδες, αποτυπώνονται στο εκλογικό αποτέλεσμα και κάποιες προσδοκίες από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που κάνει μεγαλύτερο το άγχος της διακυβέρνησης.

Δηλαδή: Διαφορά μέχρι έξι μονάδες θα σήμαινε απλά καταδίκη του χειρότερου διαχειριστή. Ενώ διαφορά δέκα μονάδων σημαίνει απλά και κάποιες λαϊκές προσδοκίες από το νέο διαχειριστή! Προεκλογικά μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων ενώ έλεγαν ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, την επιλογή τους αυτή δεν την εμφάνιζαν σαν επιβράβευση - εντολή - επιλογή της στρατηγικής που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και αυτή η ανάλυση της επόμενης μέρας δείχνει ότι η επιλογή ΠΑΣΟΚ έγινε με «κρύα καρδιά» από τα λαϊκά στρώματα. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι για μια ακόμη εκλογική μάχη δεν έγινε το αποφασιστικό βήμα για τη συντριπτική καταδίκη του δικομματισμού από τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Και η εκλογική αυτή συμπεριφορά έχει αντικειμενική βάση.

Για να αντιστοιχηθεί η ψήφος του λαού με την πείρα και τις πραγματικές του ανάγκες πρέπει η συνείδηση να αλλάξει και αυτό μπορεί να γίνεται μέσα στις διαδικασίες του κινήματος που δρα με κατεύθυνση και στόχους αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς. Δεν αρκεί σήμερα κάποιος εργάτης να αγανακτεί με την πραγματικότητα που βιώνει. Ούτε αρκεί να μπορεί αδρά να ξεχωρίζει τον πολιτικό ένοχο. Για να ωριμάσει πολιτικά η συνείδηση, πρέπει να φτάσει στο σημείο να παλεύει καθημερινά ενάντια σ' αυτόν τον αντίπαλο και συνέχεια αυτής της μάχης να είναι η καταδίκη του στην κάλπη. Στους δρόμους των ταξικών ριζοσπαστικών αγώνων χτίζεται η συνείδηση ενάντια στο δικομματισμό και τη στρατηγική του, χτυπιέται ο οπορτουνισμός, αναδεικνύεται και ισχυροποιείται ο δρόμος της πραγματικής φιλολαϊκής διεξόδου. Από αυτή την άποψη, η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι συνάρτηση της κατάστασης που επικρατεί στο κίνημα. Σ' αυτό επενδύει το ΚΚΕ τη δύναμή του. Για την ισχυροποίηση των ταξικών αγώνων παλεύει από σήμερα κιόλας το Κόμμα μας, ενισχυμένο και με μεγαλύτερη ακόμα αποφασιστικότητα και ορμή.