«Οσο για τα μικρά κόμματα, η ηγεσία του ΚΚΕ θα πρέπει ίσως να επανεξετάσει τα μονότονα συνθήματα που κι αυτά δεν απέδωσαν καρπούς». Σ' αυτή τη φράση συνοψίζει το χτεσινό «Βήμα» τα συμπεράσματα των εκλογών, σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ. Μια τέτοια εκτίμηση θα μπορούσε και να περάσει «στο ντούκου», αν δεν προερχόταν από τη ναυαρχίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη και τα γνωστά συμφέροντα που αυτή εκφράζει και εκπροσωπεί. Επί της ουσίας, το άγχος του «Βήματος», και της τάξης για λογαριασμό της οποίας μιλάει, είναι η στρατηγική του ΚΚΕ. Τι λέει κατά συνέπεια το «Βήμα», δήθεν συμβουλευτικά προς το ΚΚΕ; Οτι πρέπει να αλλάξει τη στρατηγική του. Γιατί είναι φανερό ότι δεν καίγονται για τα συνθήματα του ΚΚΕ «το Βήμα» και η αστική τάξη. Ξέρουν καλά πως το κεντρικό σύνθημα για παράδειγμα αυτών των εκλογών, που έλεγε «Δυνατό ΚΚΕ δυνατός ο λαός», εκφράζει και συμπυκνώνει μιαν ολόκληρη στρατηγική, επικίνδυνη για τα συμφέροντα του κυρίαρχου αστικού πολιτικού συστήματος, που υπηρετεί και το «Βήμα». Εκεί θέλουν να ασκήσουν πίεση, παρεμβαίνοντας στις λαϊκές συνειδήσεις πονηρά, δηλαδή δείχνοντάς τους ότι το ΚΚΕ δεν μπορούν να το εμπιστεύονται, αν δε βάλει νερό στο κρασί του. Πιστεύουν ότι θα το κάνουν κόμμα του χεριού τους; Το ίδιο, βεβαίως, έκαναν και το 2007, όταν έλεγαν ότι το ΚΚΕ πρέπει να χρησιμοποιήσει με σύνεση το τότε ποσοστό του και να το αθροίσει στην κεντροαριστερά που τότε οραματίζονταν οι Λαμπράκηδες και η τάξη τους. Να το χτυπήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις με τη λογική του «καρότου», για την ώρα, επιδιώκουν. Φρούδες οι ελπίδες και οι προσδοκίες τους. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αλλάξει όχθη, όσο κι αν σκούξουν. Θα βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων, ανειρήνευτος πολέμιος της πολιτικής της πλουτοκρατίας. Η ορθότητα αυτής της στρατηγικής επιβεβαιώνεται και από το αποτέλεσμα των προχτεσινών εκλογών, όσο και αν η ανάγνωση που κάνουν οι γραφίδες της αστικής τάξης προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο...
Καινούρια μαθηματικά
«Μείωση της επιρροής του ΚΚΕ» διαπιστώνει το χτεσινό «Εθνος» και συμπληρώνει στον τίτλο του σχετικού ρεπορτάζ: «Το αποτέλεσμα δείχνει ότι δεν μπορεί να προσεγγίσει τα υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος». Διαβάζοντας το σχετικό πόνημα του συντάκτη του, αντιλαμβανόμαστε ότι τα «υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος» στα οποία αναφέρεται είναι το 8,15% των εθνικών εκλογών του 2007. Με δεδομένο ότι το ΚΚΕ πήρε σ' αυτές τις εκλογές 7,54% (δηλαδή μόλις 0,61% λιγότερο), δυσκολευόμαστε πραγματικά να καταλάβουμε, ακόμα και με λογική μπακαλικής, ποιο ποσοστό θα ήταν ικανοποιητικό για το «Εθνος» ώστε να εκτιμήσει ότι το ΚΚΕ προσεγγίζει τα υψηλά ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος. Είναι προφανής η λαθροχειρία της εφημερίδας και η προσπάθειά της να δημιουργήσει εντυπώσεις. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που στον αστικό Τύπο διαβάζουμε ένα ρεπορτάζ γραμμένο από την προηγούμενη μέρα, που προσπαθεί να προσαρμόσει στις ανάγκες της - ΠΑΣΟΚικής στη συγκεκριμένη περίπτωση - προπαγάνδας την πραγματικότητα της επόμενης μέρας. Σ' αυτή τους την προσπάθεια είναι βέβαιο ότι ορισμένοι μπορούν ακόμα και να εφεύρουν καινούρια μαθηματικά, εκτός από πολιτικά τερτίπια...
Ανοησίες ή κουτοπονηριές;
Ανοίξαμε τεφτέρια, ξεσκονίσαμε την ιστορία και τα καταστατικά, ξεφυλλίσαμε ακόμα και την παραχαραγμένη ιστορία και ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να βγάλουμε άκρη. Τι θέλει να πει ο Α. Τσίπρας όταν στο βιογραφικό του αναφέρει ότι «ως μαθητής οργανώθηκε στην αριστερά στις γραμμές της, ενιαίας τότε, ΚΝΕ»; Πιστεύει ότι η ΚΝΕ ήταν κάποτε ενιαία και όχι πια; Μήπως πιστεύει ότι και το ΚΚΕ ήταν κάποτε ενιαίο και τώρα όχι; Μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ να παρασύρθηκε από το πολύ «μπίρι μπίρι» για τη δήθεν ενότητα της αριστεράς και προκειμένου να εμφανιστεί «ενωτικός» κότσαρε και ένα «ενιαία τότε» πριν από την ΚΝΕ. Εκτός κι αν δεν ήξερε πού συμμετείχε ως μαθητής ο Α. Τσίπρας. 'Η αν δεν καταλαβαίνει πως ο χαρακτηρισμός «ενιαίος τότε», που απευθύνεται στον ΣΥΝ, αφορά την περίοδο που ο ΣΥΝ αποτελούσε συνασπισμό κομμάτων. Η ΚΝΕ, όπως και το ΚΚΕ, δεν αποτέλεσαν ποτέ «συνασπισμό κομμάτων». Το ΚΚΕ είναι κόμμα της εργατικής τάξης και η ΚΝΕ η νεολαία του. Μια νεολαία, όχι πολλές. Τα περί «ενιαίας» και μη είναι ή ανοησία ή κουτοπονηριά.
Ικανοποίηση
Ικανοποιημένοι για την ανάδειξη αυτοδύναμης κυβέρνησης, δήλωσαν οι εμποροβιομήχανοι του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, «καλή επιτυχία» ευχήθηκαν οι εμποροβιομήχανοι του ΕΒΕΑ και όλοι διαμήνυσαν στη νέα κυβέρνηση τις προσδοκίες τους που συνοψίζονται στην προώθηση των διαρθρωτικών μέτρων που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο με «αποφασιστικότητα και πυγμή μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος». Εχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, που έχουν ήδη τις δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως τις είχαν και από τη ΝΔ. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι για τους ίδιους λόγους πρέπει να είναι πανέτοιμοι για ανυποχώρητες και σκληρές μάχες μπροστά στα χειρότερα που έρχονται.
Δύναμη στους ταξικούς αγώνες
Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις εκλογές της Κυριακής παραμένουν σε πολύ μεγάλο βαθμό αναντίστοιχα με τις θετικές διεργασίες που γίνονται - με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση τα τελευταία χρόνια - στις λαϊκές συνειδήσεις. Με μεγάλη σιγουριά είναι αναντίστοιχα με την πείρα που έχουν αποκομίσει από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Απέχουν δε σημαντικά από την απήχηση των θέσεων και της δράσης του ΚΚΕ στα εργατικά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Αλλά ταυτόχρονα είναι και σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες και τα οξυμένα προβλήματά τους. Εκφράστηκε από ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων η αντίληψη του «μικρότερου κακού» σαν βασικό κριτήριο ψήφου, ενώ αρκετοί, που εκτιμούν την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ, υπέκυψαν την τελευταία στιγμή στα εκβιαστικά διλήμματα.
Αποκαλυπτικές είναι και οι αναλύσεις για το αποτέλεσμα που κάνουν την επόμενη μέρα στο σύνολό τους τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, από τη δική τους διαχειριστική σκοπιά. Στην πλειοψηφία τους, προβάλλουν την εξής άποψη: Αν η διαφορά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ήταν ίση ή μικρότερη από τις έξι μονάδες, τότε το άγχος της διακυβέρνησης θα ήταν μικρότερο για το ΠΑΣΟΚ, αφού η εκλογή του θα ήταν καθαρά θέμα καταδίκης της ΝΔ και όχι έγκρισης της δικής του πολιτικής. Τώρα που η διαφορά κοντεύει τις δέκα μονάδες, αποτυπώνονται στο εκλογικό αποτέλεσμα και κάποιες προσδοκίες από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που κάνει μεγαλύτερο το άγχος της διακυβέρνησης.
Δηλαδή: Διαφορά μέχρι έξι μονάδες θα σήμαινε απλά καταδίκη του χειρότερου διαχειριστή. Ενώ διαφορά δέκα μονάδων σημαίνει απλά και κάποιες λαϊκές προσδοκίες από το νέο διαχειριστή! Προεκλογικά μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων ενώ έλεγαν ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, την επιλογή τους αυτή δεν την εμφάνιζαν σαν επιβράβευση - εντολή - επιλογή της στρατηγικής που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και αυτή η ανάλυση της επόμενης μέρας δείχνει ότι η επιλογή ΠΑΣΟΚ έγινε με «κρύα καρδιά» από τα λαϊκά στρώματα. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι για μια ακόμη εκλογική μάχη δεν έγινε το αποφασιστικό βήμα για τη συντριπτική καταδίκη του δικομματισμού από τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Και η εκλογική αυτή συμπεριφορά έχει αντικειμενική βάση.
Για να αντιστοιχηθεί η ψήφος του λαού με την πείρα και τις πραγματικές του ανάγκες πρέπει η συνείδηση να αλλάξει και αυτό μπορεί να γίνεται μέσα στις διαδικασίες του κινήματος που δρα με κατεύθυνση και στόχους αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς. Δεν αρκεί σήμερα κάποιος εργάτης να αγανακτεί με την πραγματικότητα που βιώνει. Ούτε αρκεί να μπορεί αδρά να ξεχωρίζει τον πολιτικό ένοχο. Για να ωριμάσει πολιτικά η συνείδηση, πρέπει να φτάσει στο σημείο να παλεύει καθημερινά ενάντια σ' αυτόν τον αντίπαλο και συνέχεια αυτής της μάχης να είναι η καταδίκη του στην κάλπη. Στους δρόμους των ταξικών ριζοσπαστικών αγώνων χτίζεται η συνείδηση ενάντια στο δικομματισμό και τη στρατηγική του, χτυπιέται ο οπορτουνισμός, αναδεικνύεται και ισχυροποιείται ο δρόμος της πραγματικής φιλολαϊκής διεξόδου. Από αυτή την άποψη, η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι συνάρτηση της κατάστασης που επικρατεί στο κίνημα. Σ' αυτό επενδύει το ΚΚΕ τη δύναμή του. Για την ισχυροποίηση των ταξικών αγώνων παλεύει από σήμερα κιόλας το Κόμμα μας, ενισχυμένο και με μεγαλύτερη ακόμα αποφασιστικότητα και ορμή.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Διαδοχή διαχειριστή αντιλαϊκής πολιτικής...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι η Νέα Δημοκρατία κατέρρευσε, η αλήθεια όμως είναι ότι ...ακόμη καταρρέει. Για την ακρίβεια έπεσε σε πηγάδι βαθύ που κανείς δε γνωρίζει πού τελειώνει.
Το πρόβλημα είναι ότι πέφτοντας ξέχασε στην επιφάνεια το ...σάκο με την πολιτική της. Περνούσε τυχαία από εκεί ο Γιώργος Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, τον πήρε, τον έβαλε στο ώμο και συνέχισε το δρόμο του.
Βιαζόταν, βλέπετε, γιατί έπρεπε να σώσει τη χώρα από την κρίση καθότι μόνο αυτός ξέρει και φυσικά μπορεί.
Κάπως έτσι πάει η ιστορία της ...διαδοχής. Γιατί έχει καταντήσει πλεονασμός πια το να μιλάμε ακόμη και για εναλλαγή κυβερνήσεων. Για απλή διαδοχή διαχειριστή στα προκαθορισμένα από τις Βρυξέλλες πρόκειται.
Οσο για τα πανηγύρια των ΠΑΣΟΚων περί «αλλαγής» και άλλων σχετικών, ας κάνουν έναν κόπο να ρωτήσουν ακόμη και αυτούς που τους ψήφισαν. Θα καταλάβουν ότι ούτε αυτούς δεν μπορούν να παραμυθιάσουν...
Αλλωστε, και τα στελέχη του «κινήματος» βιάστηκαν ήδη να ...ξεκαθαρίσουν τα πράγματα με τις λαλίστατες εμφανίσεις τους στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα.
Για «δύσκολους καιρούς» μιλάνε, για «γενναίες αποφάσεις», για «πατριωτικά μέτωπα» και για «ευθύνη όλων». Περίπου ό,τι έλεγε ο Καραμανλής προεκλογικά δηλαδή.
Εν ολίγοις το ...πιάσαμε το υπονοούμενο και θα το αντιληφθούμε πολύ καλύτερα στις επόμενες 100 μέρες και ιδίως στον προϋπολογισμό που είναι κοντά.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΔ, ομολογουμένως δεν είναι και στην καλύτερή της φόρμα. Ψάχνουν να βρούνε - λέει - τι φταίει. Φταίει ο Σουφλιάς; Φταίνε τα σκάνδαλα; Φταίνε οι σύμβουλοι; Οτιδήποτε άλλο εκτός από την πολιτική τους. Αυτή δε φταίει ποτέ...
Οσο για την ηγεσία... Το να έχεις να διαλέξεις μεταξύ Αβραμόπουλου, Σαμαρά και Μπακογιάννη (εκτός αν προστέθηκε κανένας άλλος και δεν το αντιληφθήκαμε) δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου τύχει. Ετσι, για να το πούμε ευγενικά...
Οι προσδοκίες της πλουτοκρατίας
Ούτε μια μέρα δεν αφήνουν τα μεγάλα αφεντικά και τα συγκροτήματα των ΜΜΕ το ΠΑΣΟΚ να χαρεί το «θρίαμβό» του, φροντίζοντας από τις πρώτες ώρες της εκλογικής νίκης του να του υπενθυμίζουν την αποστολή και το έργο που έχει δεσμευτεί να φέρει σε πέρας. Χαρακτηριστικό από την άποψη το πρωτοσέλιδο άρθρο της «Καθημερινής», που κάτω από τον εύληπτο τίτλο «Οσο η εντολή είναι νωπή» καλεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να μη χάσει καθόλου χρόνο. «Ολοι οι Ελληνες ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης θέλουν να πετύχει ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος αναλαμβάνει εν μέσω μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης», σημειώνει χαρακτηριστικά η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα και συμπληρώνει: «Αναμένουν από αυτόν τολμηρές τομές και αποφασιστικά βήματα τις κρίσιμες πρώτες εκατό ημέρες».
Στο ίδιο μήκος κύματος το «Βήμα» που προεξοφλεί «ριζικές αλλαγές από την κυβέρνηση Παπανδρέου». Στο σχετικό ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι ο εκλογικός θρίαμβος του ΠΑΣΟΚ «δίνει στον Γ. Παπανδρέου δύναμη και ορμή, επιτρέποντας να κινηθεί με ταχύτητα και αποφασιστικότητα... Η στρατηγική νίκη του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί προϋποθέσεις μεγάλων τομών και αλλαγών στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας... Στον τομέα της οικονομίας θα εκπεμφθούν τις επόμενες μέρες σήματα πειθαρχίας και σταθερότητας...». Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να τους απογοητεύσει και θα βάλει όλα τα δυνατά της να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των άρχουσας τάξης από τις πρώτες κιόλας μέρες.
Τι διάβασε η «Ελευθεροτυπία»;
«Πτώση Αλέκας» και «Νίκη Αλέξη» συμπεραίνει η χτεσινή «Ελευθεροτυπία» από τις εθνικές εκλογές, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα προσαρμοσμένα στο «κουστουμάκι» που έτσι κι αλλιώς είχε ράψει. Με διαφορετικά μέτρα και σταθμά, η «Ελευθεροτυπία» χαρακτηρίζει το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ ως «πρώτη υποχώρηση από το 2007», λες και έχουν μεσολαβήσει δεκάδες εκλογικές μάχες από τότε, λες και το ΚΚΕ έχασε το μισό της δύναμής του. Ενώ, το ποσοστό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (που πριν από ενάμιση χρόνο σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ, της «Ελευθεροτυπίας» συμπεριλαμβανομένης, τον παρουσίαζαν ως «ρυθμιστική δύναμη» και «γροθιά» στο δικομματισμό με δημοσκοπικά νούμερα που άγγιζαν ως και το 27,4% στη νεολαία!), το χαρακτηρίζει ως «συμπαγές ποσοστό»!
Δε θέλει και πολλή σκέψη. Για την προπαγάνδα της αστικής τάξης, το θέμα δεν είναι η πραγματικότητα, αλλά πώς παρουσιάζεις την πραγματικότητα, πώς τη σπρώχνεις από 'δω, τη σέρνεις από 'κει, και τελικά τη στριμώχνεις στα μέτρα σου. Η χιλιοπαιγμένη μέθοδος, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που έτσι κι αλλιώς γνωρίζουμε: Το γεγονός ότι το ΚΚΕ διατηρεί δυνάμεις, κερδίζει νέες, και κυρίως ότι έχει πολύ μεγαλύτερο κύρος στο λαό από το εκλογικό του ποσοστό, είναι «σουβλί στη μύτη» του αστικού πολιτικού συστήματος, του ίδιου του καπιταλισμού. Η κατά «Ελευθεροτυπία» ανάγνωση του αποτελέσματος αποδεικνύει και το ρόλο της.
Οταν ο μικρομεγαλισμός συναγωνίζεται την ανοησία
Ενδιαφέρουσα, αλλά όπως πάντα σόλοικη η χτεσινή προσπάθεια της «Αυγής» να εκτιμήσει το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ κάτω από τον τίτλο «Παθητικό ΚΚΕ». Αφήνουμε κατά μέρος τα ερωτήματα που θέτει για τα κριτήρια που θα χρησιμοποιήσει το ΚΚΕ για να εκτιμήσει το αποτέλεσμα. Μια τέτοια συζήτηση είναι ανώφελη με τους οπορτουνιστές, με δεδομένη τη συνολική τους αντίληψη για το αστικό πολιτικό σύστημα και τις εκλογές. Θα πάμε κατευθείαν στο ζουμί που θέλει να προβάλει η «Αυγή» και το αφήνει για το τέλος: «Ωστόσο δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα που είναι αρνητικά, αλλά είναι οι στρατηγικές επιλογές που απέτυχαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αντιμετώπισε ένα σωρό προβλήματα πριν από ένα μήνα, όχι μόνο δεν έμεινε εκτός Βουλής, αλλά μπήκε με υψηλότερο ποσοστό απ' αυτό που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις. Αρα απέτυχε η στρατηγική του ΚΚΕ να "τελειώσει" με τον ΣΥΡΙΖΑ και να μείνει μόνος και ηγεμόνας στην αριστερά. Γι' αυτή την αποτυχία, υπάρχουν ευθύνες;». Αυτά γράφει η «Αυγή». Και για όποιον δεν κατάλαβε, το ΚΚΕ είχε στρατηγικό ρόλο να «τελειώσει» εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή σύμφωνα με την «Αυγή» δεν το κατάφερε, τώρα πρέπει να αναζητηθούν και να αποδοθούν οι ευθύνες στο εσωτερικό του Κόμματος, αφού η στρατηγική του απέτυχε! Παραλήρημα; Μικρομεγαλισμός; Ανοησία; Ολα μαζί και το καθένα χωριστά. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ας μας πει η «Αυγή»: Ποια ποσοστά εννοεί όταν λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στη Βουλή με μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις; Γιατί εμείς θυμόμαστε και κάτι δημοσκοπήσεις που πριν από ένα χρόνο έδιναν στον ΣΥΡΙΖΑ 18%, ενώ προχτές κατέγραψε μόλις ένα 4,6%. Ε, πάει πολύ με τέτοια ρεζιλίκια να έχουν το θράσος να ανέβουν και στο δέντρο για να πουν ότι το ΚΚΕ είχε παθητικό...
Καμιά αναμονή!
Στον απόηχο των πανηγυρισμών του ΠΑΣΟΚ για το αποτέλεσμα των εκλογών, που του δίνει την καρέκλα της διακυβέρνησης, παραμένουν στο επίκεντρο οι δηλώσεις και διακηρύξεις τόσο στελεχών του ΠΑΣΟΚ όσο και του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου ότι από σήμερα κιόλας μπαίνουν σε τροχιά εφαρμογής τα μέτρα για την ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση. Οι όποιες - μειωμένες - προσδοκίες για καλύτερες μέρες μπορεί να υπήρχαν στη σκέψη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, θα διαλυθούν πολύ γρήγορα με την εφαρμογή του πολυδιαφημισμένου «Σχεδίου των πρώτων 100 ημερών», που προαναγγέλλει νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.
Ο καπετάνιος άλλαξε, η ρότα όμως παραμένει ίδια. Βαδίζοντας στα χνάρια της πολιτικής της ΝΔ, ακολουθώντας απαρέγκλιτα τη στρατηγική πορεία της ΕΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χαράσσει την πολιτική της έχοντας στο επίκεντρο τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αλλωστε, τόσο το ευρωενωσιακό σχέδιο ανάκαμψης από την κρίση, όσο και οι θέσεις και προτάσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν καθορίσει τα επόμενα βήματα, τα οποία με προσήλωση έχει δηλώσει ότι θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση. Τα μέτρα αυτά περνούν μέσα από την ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων, το σφοδρό χτύπημα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους με πρώτο στην «ατζέντα» αυτό στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Μπροστά στη νέα αντιλαϊκή θύελλα, στο πλήρες ξεδίπλωμα της καπιταλιστικής κρίσης στη χώρα μας, στα νέα μέτρα υπέρ των μονοπωλίων που βρίσκονται καθ' οδόν ανοίγοντας πυρ κατά μέτωπο ενάντια στα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να ανασκουμπωθούν, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και να εκφράσουν αυτή τη δύναμη στην πράξη. Να μη χαρίσουν χρόνο στην κυβέρνηση, να μη συναινέσουν σε «περιόδους χάριτος». Γιατί με το πέρασμα της «περιόδου χάριτος» και «προσαρμογής» της νέας κυβέρνησης, ο λαός θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση, με τσαλαπατημένους μισθούς και συντάξεις, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, με καταπατημένο ηθικό.
Το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών παραμένει και τις επόμενες μέρες: Να δείξει ο λαός τη δύναμή του μέσα από την οργάνωση και ανασύνταξη του κινήματος, να αντεπιτεθεί στη νέα λαίλαπα αντιδραστικών μέτρων, προκειμένου να φρενάρει τα νέα μέτρα, να «δείξει τα δόντια του» στην πλουτοκρατία. Μπορεί να μην αξιοποίησε την ευκαιρία να εκφράσει τη δύναμή του στις κάλπες, ωστόσο παραμένει η κύρια και βασική ευκαιρία που μετριέται και καταγράφεται καθημερινά: Στην οργάνωση στα σωματεία, στην ανάπτυξη ταξικών αγώνων κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων, στο άνοιγμα του δρόμου για τη λαϊκή αντεπίθεση. Από αυτό το μετερίζι το ΚΚΕ ούτε έλειψε ούτε πρόκειται να λείψει. Οπως και πριν τις εκλογές εκεί ρίχνει όλες του τις δυνάμεις. Από σήμερα κιόλας, με μεγαλύτερη απαιτητικότητα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, συνεπείς στο ραντεβού τους με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, ακόμα πιο μαχητικά, ακόμα πιο δυναμικά μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, για τη συσπείρωση των εργαζομένων, για το ενιαίο μέτωπο εργατιάς, αγροτιάς, μικρών αυτοαπασχολούμενων, νεολαίας, γυναικών, μεταναστών, για την οργάνωση της πάλης ώστε να ματαιωθούν αντιδραστικά μέτρα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή αντεπίθεση. Η ελπίδα παραμένει στα χέρια του λαού για να πάρει σάρκα και οστά στην ανάπτυξη των καθημερινών αγώνων.
Feeds
