Εξαγγέλθηκε τελικά προχτές από την κυβέρνηση το περιβόητο πρόγραμμα για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια. Πρόκειται για ένα ακόμη πρόγραμμα που επιβάλλεται με πρόσχημα την «εξοικονόμηση ενέργειας», ενώ στην ουσία πρόκειται για δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας, στο πλαίσιο της «πράσινης» οικονομίας, στο κατασκευαστικό κεφάλαιο και σε άλλους συναφείς κλάδους, όπως αυτοί της κατασκευής κουφωμάτων αλουμινίου, υαλοπινάκων, καυστήρων, ηλιακών θερμοσιφώνων, φωτοβολταϊκών συστημάτων, κ.ά. Στο πρόγραμμα αυτό θα μπορούν να ενταχθούν όσοι έχουν παλιές κατοικίες κατασκευασμένες πριν από το 1980 (δηλαδή, με παλιούς αντισεισμικούς κανονισμούς) και σε περιοχές όπου η τιμή ζώνης δεν ξεπερνά τα 1.500 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Αφορά, δηλαδή, κατοικίες όπου διαμένουν κυρίως οι λαϊκές οικογένειες, που δεν μπορούν να αγοράσουν ένα σύγχρονο σπίτι, καθώς μαστίζονται από τη χρόνια αντιλαϊκή πολιτική της ακρίβειας, της ανεργίας, της αβάσταχτης φορολογίας, της μείωσης μισθών και εισοδήματος.

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πρόγραμμα με διπλό στόχο: Από τη μια δημιουργεί νέες «χρυσές δουλειές» τόσο στο κατασκευαστικό, όσο και στο χρηματοπιστωπιστικό κεφάλαιο και από την άλλη τα λαϊκά στρώματα καλούνται πλέον να ξαναπληρώσουν για την υποτιθέμενη αναβάθμιση των κατοικιών. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του υπουργού Ανάπτυξης, η συνολική δαπάνη των 100.000 νοικοκυριών που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό ανέρχεται σε 600 εκατ. ευρώ, ενώ σε άλλα 400 εκατ. ευρώ ανέρχεται η δαπάνη του κράτους για επιδοτήσεις του εγχειρήματος. Και τα δύο αυτά ποσά θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι είτε ως έξοδο για την «ενεργειακή απόδοση» του σπιτιού τους, είτε ως φορολογούμενοι, για τις κρατικές επιδοτήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι για ένα σπίτι 100 τετραγωνικών τα έργα ενεργειακής απόδοσης (θερμομόνωση, αλλαγή καυστήρα, κ.ά.) υπολογίζονται σε περίπου 20.000 ευρώ, ενώ η επιδότηση θα κυμαίνεται από 6.000 έως 10.000 ευρώ. Επομένως, οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν ακόμη περισσότερα, αφού αναγκαστικά σπρώχνονται στα γκισέ των τραπεζών για δάνεια...

Ενα άλλο σημαντικό ερώτημα είναι: Μπορεί με αυτόν τον τρόπο και στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος να επιλυθεί το πρόβλημα της εξοικονόμησης ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος και μάλιστα προς όφελος των εργαζομένων και του λαού; Μέσα σε ένα πλαίσιο πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, όπου βασικό χαρακτηριστικό του ενεργειακού σχεδιασμού είναι η διασφάλιση του μέγιστου κέρδους του καπιταλιστή; Ασφαλώς και δεν μπορεί. `Η μήπως είναι εφικτό κάτι τέτοιο μέσα σε συνθήκες όπου βρίσκεται στην κορύφωσή της η εμπορευματοποίηση της γης και της κατοικίας; Μιας κατοικίας χωρίς ασφάλεια και ποιότητα, για την οποία πρώτη και κορυφαία μέριμνα, πριν από την ενεργειακή της απόδοση, θα ήταν να δει κανείς την αντισεισμική της επάρκεια.

Πρόκειται για μια πολιτική που αγγίζει, αν δεν ξεπερνά, τα όρια της υποκρισίας. Η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την ανατροπή αυτής της πολιτικής της απελευθέρωσης και της εμπορευματοποίησης. Απαιτεί ρήξη με αυτό το καθεστώς των μονοπωλιακών ομίλων, ώστε και ο τομέας της ενέργειας και ο τομέας των κατασκευών να απαλλαγούν από τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Μόνο τότε θα υπάρξει σωστός ενεργειακός σχεδιασμός και φτηνή αναβαθμισμένη λαϊκή κατοικία.