Είναι γεγονός ότι οι πολιτικές αναλύσεις μετά τις ευρωεκλογές και η επίδραση του αποτελέσματος στις εξελίξεις βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των επιδιώξεων της αστικής τάξης της Ελλάδας και του πολιτικού της συστήματος, προκειμένου να δημιουργούν προϋποθέσεις εγκλωβισμού συνειδήσεων στην αντιδραστική μαζική ψυχολογία, που θα τους δώσει τη δυνατότητα στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν, να αμβλύνουν τις δυσλειτουργίες του πολιτικού συστήματος, χειραγωγώντας λαϊκές συνειδήσεις.

Σε τούτες τις ευρωεκλογές η αστική τάξη έδινε βάρος κυρίως στη διαμόρφωση συνθηκών για την άμβλυνση των δυσκολιών της δικομματικής εναλλαγής, μετά το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2007.

Επομένως, οι ερμηνείες για την έκφραση της λαϊκής ψήφου είναι προσαρμοσμένες βασικά στους σκοπούς και τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και των ιδιαίτερων στοχεύσεων, με βάση το ρόλο και το χαρακτήρα τους, των αστικών κομμάτων, αλλά και των άλλων κομμάτων του «ευρωμονόδρομου».

Εμείς πρέπει να προσεγγίσουμε και να εκτιμήσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα με βάση το πώς αντιμετωπίζουμε το ζήτημα γενικά των αστικών κοινοβουλευτικών εκλογών στις πολύ συγκεκριμένες συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε φορά στις εκλογικές αναμετρήσεις και που δεν είναι οι ίδιες. Επομένως, κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει τα γενικά χαρακτηριστικά της ως εκλογική αναμέτρηση, αλλά καμιά δεν είναι η ίδια με την προηγούμενη.

Τόσο η αστική τάξη και τα κόμματά της όσο και το ΚΚΕ, ως κόμμα της εργατικής τάξης, στην εκλογική αναμέτρηση, ως γενικευμένη πολιτική πάλη, κάνουν στρατηγική αντιπαράθεση, όσο και αν αυτό δε γίνεται πάντα ολοφάνερο. Στρατηγική αντιπαράθεση γίνεται σε μία μάχη η οποία είναι μέρος της ταξικής πάλης και μάλιστα της πολιτικής πάλης. Πρέπει, λοιπόν, να προσεγγίσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα ως μια ταξική μάχη. Ετσι το αντιμετωπίζει και η αστική τάξη. Επομένως, τη δράση του υποκειμενικού παράγοντα, του Κόμματός μας, το πώς δώσαμε την εκλογική μάχη, πρέπει να την εξετάζουμε όχι μόνο από τη σκοπιά των υποκειμενικών δυνατοτήτων αλλά και της αντικειμενικής κατάστασης. Η ανακοίνωση της ΚΕ με τις πρώτες εκτιμήσεις είναι συγκεκριμένη για τις συνθήκες στις οποίες δώσαμε αυτή τη μάχη και την επίθεση στο ΚΚΕ.

Σύντομα θα πούμε ότι στην προεκλογική περίοδο ούτε καν συζητήθηκαν στο πλαίσιό τους η πολιτική της ΕΕ και οι επιδράσεις και οι συνέπειές της στη ζωή του λαού, η πολιτική των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που είναι συνυπεύθυνοι για τη βαρβαρότητα της ζωής μας, αφού προθύμως συνδιαμόρφωναν και εφάρμοζαν την πολιτική της ΕΕ. Ετσι, η προεκλογική περίοδος αναλώθηκε σε συζητήσεις περί σκανδάλων, το ΚΚΕ χτυπήθηκε όχι για τις θέσεις του, αλλά με προβοκάτσιες και συκοφαντίες για τα οικονομικά του, προκειμένου να πλήξουν τις αρχές του και την ηθική του υπόσταση όλοι όσοι διαπλέκονταν με το κεφάλαιο και ήταν βουτηγμένοι στα σκάνδαλα.

Και προκύπτει το ερώτημα: Το ΚΚΕ μέσα σε αυτές τις συνθήκες, σ' αυτή την εξελισσόμενη αντικειμενική πραγματικότητα μπορούσε να την ανατρέψει ώστε να έχει και νέα άνοδο σε ψήφους μετά την άνοδο στις εθνικές εκλογές του 2007;

Η ψήφος στο ΚΚΕ από την εργατική τάξη πρώτα απ όλα και απ' τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους νέους των λαϊκών οικογενειών, είναι ψήφος που έρχεται στο κόμμα, βασικά, συνειδητά γιατί στηρίζει όχι μόνο την πολιτική που παλεύει για να βελτιώσει τη ζωή του λαού αλλά γιατί έχει στρατηγική συνολικής αντίθεσης με τα μονοπώλια. Αν δεν προσεγγίσουμε μ' αυτό το κριτήριο το πολιτικό περιεχόμενο της εκλογικής μάχης από τη σκοπιά του ΚΚΕ, σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε τις εκλογές με όρους αστικών κοινοβουλευτικών κριτηρίων. Αρα πρέπει να μπορούμε να μετράμε τη διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Που πρέπει να είναι σε τέτοιο επίπεδο ώστε σε μια γενικευμένη ταξική πολιτική αντιπαράθεση να μπορεί να τσακίσει όχι μόνο το κάθε δίλημμα αλλά και την κάθε επίθεση που γίνεται απέναντι στο κόμμα της εργατικής τάξης σήμερα. Τα θετικά παραδείγματα από την «Παπουτσάνης», την «Κατσέλης» δείχνουν το δρόμο. Ταυτόχρονα όμως έχουμε σε συνθήκες κρίσης εκβιασμούς από την εργοδοσία, ακόμη και για εποχική δουλειά, όπως στα ξενοδοχεία, όπου για μια πρόσληψη δουλειάς 6 μηνών προσπαθούσαν να επιβάλουν στους εργαζόμενους να ψηφίσουν το αστικό κόμμα της αρεσκείας των ξενοδόχων.

Πρέπει επίσης να έχουμε καθαρό ότι η εκλογική αναμέτρηση έγινε σε συνθήκες οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Συνθήκες που τσακίζουν την εργατική τάξη, από την άποψη ότι η αντιμετώπιση των δυσκολιών και των κινδύνων στη δουλειά και τη ζωή της ωθεί διάφορα τμήματά της στην εδώ και τώρα αναζήτηση λύσης. Στο 18ο Συνέδριο εκτιμούσαμε ότι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο απότομης μαζικής ένταξης στην πάλη λαϊκών δυνάμεων, αλλά μπορεί να έχουμε και πισωγύρισμα. Αυτές οι δυο τάσεις, η εκδήλωσή τους, επίσης, δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη δράση του ΚΚΕ. Εχει άμεση σχέση με το επίπεδο ωριμότητας των λαϊκών συνειδήσεων, με τη διαπάλη ανάμεσα στην αστική πολιτική και την αντιμονοπωλιακή δράση, τη στάθμη του εργατικού κινήματος, κλπ. Η επίδραση της κρίσης στην εκλογική συμπεριφορά των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, είναι σοβαρός παράγοντας, ως προς την έκφραση των διαθέσεων και χρειάζεται να τον ανιχνεύσουμε. Μην τον υποτιμήσουμε γιατί φαίνεται ότι έχει σημαντική συμβολή στην τελική διαμόρφωση της κάλπης.

Τι είναι οι εκλογές; Μια γενική πολιτική μάχη εφ' όλης της ύλης. Ανεξάρτητα αν είναι το αστικό Κοινοβούλιο είτε το Ευρωκοινοβούλιο. Και για μας και για τους αστούς και τα αστικά πολιτικά κόμματα.

Ταξική πάλη επομένως είναι και οι εκλογές. Και ταξική πάλη σημαίνει κόντρα της εργατικής πολιτικής, δηλαδή της πολιτικής του ΚΚΕ, με την αστική πολιτική στο σύνολό της.

Στην Πολιτική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου τίθεται το ζήτημα ισχυροποίησης του ΚΚΕ, που σημαίνει ισχυρές Κομματικές Οργανώσεις στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που σημαίνει ισχυρά ταξικά συνδικάτα με δυνατότητα να τραβήξουν σε κοινή δράση, σε συμμαχία με αντιμονοπωλιακό πλαίσιο πάλης, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Και το αναφέρουμε αυτό όχι γιατί ισχύει γενικά, αλλά γιατί υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα: Πότε διαμορφώνεται ο συσχετισμός δύναμης μέσα από την κάλπη, την προεκλογική περίοδο; Το 2007 εκτιμούσαμε ότι η εκλογική δύναμη του Κόμματος είναι αποτέλεσμα της δράσης με τη στρατηγική του από το 1991 και μετά.

Ενα ακόμη ζήτημα, ιδιαίτερα με την ψυχολογία και τη συνείδηση των νέων ανθρώπων, ως 35 χρόνων περίπου. Είναι αυτοί που κατά τεκμήριο αποτελούν την πλειοψηφία στην αποχή από τις εκλογές, που εξέφρασαν την αποστροφή τους στο πολιτικό σύστημα και δικαιολογημένα.

Μπροστά στις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν νέοι άνθρωποι, νέα ζευγάρια η κυρίαρχη προπαγάνδα «πατάει» για να δημιουργεί άλλη ψυχολογία, άλλη σκέψη, άλλο τρόπο ζωής, έξω απ' αυτόν της τάξης τους, προβάλλοντας αξίες, ιδανικά και πρότυπα του αστικού τρόπου ζωής. Συνδυάζεται με μία τεράστια προσπάθεια διαμόρφωσης προτύπων ξένων απ' τη ζωή της εργατικής τάξης, η οποία μπολιάζει και ποτίζει τη συνείδηση αυτών των ανθρώπων. Φαίνεται αντιφατικό αλλά δεν είναι. Καλλιεργεί ψυχολογία και συνείδηση ατομικής διεξόδου, επομένως και μη συνειδητοποίησης των πραγματικών αιτιών της δύσκολης ζωής τους, αλλά και της προοπτικής λύσης στα προβλήματά τους. Η συνείδηση δε δημιουργείται μόνο από το πρόβλημα. Δε σημαίνει ότι επειδή ζουν με τα προβλήματα θα κάνουν το βήμα με το ΚΚΕ.

Τέλος, η δράση του Κόμματος, των κομμουνιστών για την αλλαγή της συνείδησης των εργαζομένων των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι μονοσήμαντο έργο. Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ με τις πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα βάζει το ζήτημα των δεσμών μας με τις λαϊκές δυνάμεις, το περιεχόμενό τους, όπως και των δεσμών του οργανωμένου κινήματος.

Αυτό δε σημαίνει ότι επειδή συζητάμε γενικά με τους εργαζόμενους, αυτό και μόνο αρκεί για να τους πείθουμε για την αναγκαιότητα της πολιτικής στήριξης του ΚΚΕ. Αυτό είναι αναγκαίο και απαραίτητο. Αλλά σε συνδυασμό με τη συνολική πείρα της ζωής τους, την οποία θα αντικρίζουν μέσα απ' τη συμμετοχή τους στην οργανωμένη μαζική πάλη.

Παράλληλα, λοιπόν, με την εσωκομματική συζήτηση, με την ανοιχτή συζήτηση με οπαδούς, φίλους, συνεργαζομένους, για το εκλογικό αποτέλεσμα, να μελετήσουμε τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου. Είναι κλειδί όχι μόνο για να μελετήσουμε ολοκληρωμένα το αποτέλεσμα, αλλά και για να συνειδητοποιήσουμε τα καθήκοντα που μας περιμένουν. Στη δράση για την ανασύνταξη του κινήματος, για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, για την αντεπίθεση. Η ταξική πάλη οξύνεται σε συνθήκες κρίσης και έχουμε τη δυνατότητα να σηκώσουμε το μπόι της εργατικής τάξης, του λαού στο ύψος που να ανταποκριθούν στις πιο σκληρές αναμετρήσεις.