Εγγενής η κρίση στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εγγενής η κρίση στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πρόβλημα στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι παλιό και βρίσκεται στη φύση του, είναι εγγενές, άρα είναι και αθεράπευτο και ανεξάρτητο από τη συγκυριακή εκλογική δύναμή του: Πρόκειται για πρόβλημα στρατηγικής. Η κρίση που περνάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς εκφράζει: Την κρίση της στρατηγικής του, επομένως την κρίση της πολιτικής του γραμμής σε κάθε επιμέρους και κυρίως στη γενική της κατεύθυνση που βεβαίως έχει αντίκτυπο και σε ζητήματα οργανωτικής λειτουργίας, αντιμετώπισης των όποιων διαφορών ανακύπτουν σε θέματα πολιτικών χειρισμών.

Αυτή είναι και η πηγή της αφερεγγυότητας, της διπροσωπίας που τον χαρακτηρίζει. Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να βρει σε άλλες αιτίες την πολιτική του πτώση, απλώς αποτελεί προσπάθεια παραπλάνησης των ψηφοφόρων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόβλημα υπήρχε και τότε που ο ΣΥΝ βρισκόταν στο 3% και τότε που οι δημοσκοπήσεις ανέβαζαν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο 18% (απογειώνοντας και τους ευσεβείς πόθους τους να γίνουν μέχρι και αξιωματική αντιπολίτευση) και τώρα που το ποσοστό προσγειώθηκε στο 4,7%. Υπήρχε πάντα. Απλώς τώρα οξύνθηκε, βγήκε έντονα στην επιφάνεια ως υπαρξιακό ζήτημα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που οξύνει πολύ περισσότερο τις αντιθέσεις των καπετάνιων και των καπετανάτων του.

Βγήκε τώρα, που το ποσοστό κατρακύλησε. Δείχνει και αυτό από την πλευρά του τι είδους κόμμα είναι, αφού αρκεί το υψηλό ποσοστό για να κάνει τα πάντα μέλι - γάλα, ενώ το χαμηλό φέρνει φουρτούνες...

Δικό τους πρόβλημα. Το ΚΚΕ δεν μπαίνει σε κανενός τα εσωτερικά. Εκείνοι δεν γνωρίζουν την τέτοια λειτουργία του, αντίθετα έχουν σπουδάσει εκείνη της ανάμειξης και του φραξιονισμού. Και της ίντριγκας. `Η, κατά τη ρήση στελέχους τους, τις βυζαντινές συνωμοσίες... Αυτή είναι η πολυφωνική υπόσταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Το αδιέξοδο, λοιπόν, είναι πλήρες. Και θα παραμένει, όποια κι αν είναι η από εδώ και πέρα πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Θα σημαδεύει αυτό το κόμμα ως DNA του. Ως DNA του οπορτουνισμού.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα, που η στρατηγική του κατεύθυνση συμπίπτει με του ΠΑΣΟΚ. Οι διαφορές του βρίσκονται μόνο στο γεγονός ότι οι συνιστώσες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται κατά βάση από δυνάμεις που κατά καιρούς επιχείρησαν να μεταλλάξουν το ΚΚΕ και αφού απέτυχαν ίδρυσαν άλλα κόμματα. Ακόμα, οι διαφορές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται στο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφωθεί εδώ και πολλά χρόνια ως κόμμα των μονοπωλίων, ενώ οι συνιστώσες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν ιδεολογικοπολιτικά τα μεσαία στρώματα που έχουν συνδέσει την τύχη τους με εκείνη των μονοπωλίων, δίχως αυτό να σημαίνει ότι καθένας ή καθεμία από αυτά τα στρώματα είναι εκ φύσεως αντιδραστικός. Απλώς πολλοί έχουν αυταπάτες.

Από εκεί και πέρα, και με βάση τα παραπάνω, οι ηγεσίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένες να εντάσσουν στη σοσιαλδημοκρατική στρατηγική τους και την ουτοπία για έναν καλό καπιταλισμό, κάτι που εκφράζεται και στα κατά καιρούς προγράμματά τους, είτε αυτά είναι του ΣΥΝ, είτε του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η ταύτιση της στρατηγικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με του ΠΑΣΟΚ οδηγεί εκ των πραγμάτων σε συνεργασία μεταξύ τους. Ομως, αν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάτι τέτοιο, θα σήμαινε ότι θα έπαυε να είναι το ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών μαζών και στη δυναμική προς το ΚΚΕ, που αποτελεί και λόγο της ύπαρξής του, γι' αυτό και στηρίχθηκε από την αστική τάξη. Από την άλλη, το να πήγαινε στο ΠΑΣΟΚ δίχως προίκα, θα σήμαινε ότι παραδιδόταν αμαχητί στις ηγεμονικές ορέξεις του.

Τα παραπάνω οξύνονταν ως πρόβλημα όσο το ΠΑΣΟΚ αποκαλυπτόταν περισσότερο στους ψηφοφόρους του ως ταυτισμένο με τη ΝΔ και από την άλλη όσο το ΚΚΕ προχωρούσε και άπλωνε το κύρος του στο λαό με τη σταθερή και επιβεβαιωμένη πολιτική του.

Εδώ και μερικά χρόνια, λοιπόν, οι της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν το ...φάρμακο: Υιοθέτησαν ριζοσπαστική (εν μέρει και κομμουνιστική) φρασεολογία και ορισμένους αντίστοιχους επιμέρους στόχους, δίχως να αλλάξουν φυσικά τη στρατηγική τους. Αυτήν (διατηρώντας την σοσιαλδημοκρατική) όλο και περισσότερο την έκρυβαν, όλο και ανέβαζαν (με κορόνες μόνο επιφάνειας) την κριτική τους στο ΠΑΣΟΚ, ενώ έκαναν και σημαία την «ενότητα της αριστεράς» και ταυτόχρονα σιγοντάριζαν τις αντιδεξιές κορόνες του ΠΑΣΟΚ. Στόχος: Να εγκλωβίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση μαζών και ταυτόχρονα να διεμβολίσουν το ΚΚΕ! Διότι εκείνοι είχαν ριζοσπαστική, ενωτική και σύγχρονη πολιτική, ενώ το ΚΚΕ τάχα έχει πολιτική απομόνωσης, δογματική, εκτός τόπου και χρόνου!...

Προς τα εκεί έσπρωχναν τα πράγματα και αυτοί και η αστική τάξη, ιδιαίτερα με την κρίση του ΠΑΣΟΚ. Εσπρωχναν προς τα εκεί, ενώ ταυτόχρονα η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε ότι θα αναβίωνε τα χρόνια του Αντρέα και θα τίναζε το ΠΑΣΟΚ στον αέρα, ενώ θα κόλλαγε στον τοίχο και το ΚΚΕ...

Ομως η ζωή έχει άλλες προσταγές. Το πρόβλημα «ποια είναι η πρόταση εξουσίας τους» πήγαινε κι ερχόταν, ενώ πρόβαλλε πολύ έντονα τότε που πίστευαν ότι ο δικομματισμός όπου να είναι πεθαίνει! Με ποιον και πώς θα πάτε; ρωτούσε τώρα η πλουτοκρατία, που «τάιζε» τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη βάση των σεναρίων της εναλλαγής και όχι στη βάση ονειροπολημάτων των αφελών και σκοπιμοτήτων αυτών από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που παριστάνουν τους αφελείς.

Και βέβαια, ως ερώτημα, ήταν φυσικό να το θέτει κάθε ψηφοφόρος ή δυνάμει ψηφοφόρος. Αλλά απάντηση δεν πήρε. Ακουγε μόνο τα περί «αριστερής κυβέρνησης» (θου Κύριε...) και από εκεί και πέρα βερμπαλισμούς: Να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας, όχι όμως και η ΟΝΕ που αυτό την προϋποθέτει. Να εθνικοποιηθούν οι πρώην ΔΕΚΟ! Στη συνέχεια αυτό άλλαξε, για να μετατραπεί σε κρατικοποίηση τριών τραπεζών ως μέτρο κατά της καπιταλιστικής κρίσης! Ο,τι έκανε και ο Θαπατέρο...

Και ήρθε ο Δεκέμβρης, οπότε, με το χάιδεμα των αυτιών των κουκουλοφόρων, πήγαν να κάνουν την ...εξέγερση! Στόχος και εδώ το ΚΚΕ και η εμφάνιση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη ανατροπής και μάλιστα ως κόμμα της νεολαίας! Ανατροπή δίχως μάζες, δίχως στρατηγική ανατροπής, δίχως στόχους ανατροπής και με κτύπημα του συνειδητοποιημένου εργατικού - λαϊκού παράγοντα. Ετσι, μπήκαν και στην προβοκάτσια που έστησαν αστικοί μηχανισμοί με σχέδιο.

Η αναξιοπιστία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο απόγειο, γεγονός που όξυνε τις αντιθέσεις των καθαρών υπέρ της ΕΕ που έχει στην ηγεσία του και των «αριστεριστών» που εισήγαγε και οι οποίοι συμμάχησαν με τους «αριστερούς» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατά των «ανανεωτών»... Τραγέλαφος.

Η αντίφαση είναι απόλυτη: Η πολιτική δεν μπορεί να αποκόπτεται από την οικονομία. Οταν κάνεις αυτό, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε τοποθετείσαι και με το λαό και με τα μονοπώλια, δηλαδή με τα μονοπώλια. Τοποθετείσαι υπέρ του ανθρώπου και υπέρ των κερδών, δηλαδή με τα κέρδη. Τοποθετείσαι υπέρ του «τρίτου πόλου», δηλαδή κοροϊδεύεις έκδηλα τυχοδιωκτικά ακόμα και τους ψηφοφόρους σου, όπως κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και γίνεσαι Ιανός.

Οι δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας είναι μόνο δύο. Ο σημερινός και η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό, η λαϊκή εξουσία - λαϊκή οικονομία. Οι πραγματικοί αριστεροί που ψηφίζουν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι θα το αντιληφθούν, έστω κι αν δε συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ. Εχουν τη θέση τους στην κοινή δράση με τους κομμουνιστές στο ταξικό εργατικό κίνημα και σε άλλα κινήματα, όπως την έχουν και εργαζόμενοι που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ. Το δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό» είναι ανάγλυφο και κατευθυντήριο. Τίθεται κάθε στιγμή στο κίνημα και θα τεθεί και στις κάλπες. Το θέτει στοιχειωδώς και η στάση της πολιτικής απειθαρχίας στις αποφάσεις της ΕΕ, στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των συμπληρωμάτων τους. Λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο και όχι τα περί «μεγάλης αριστεράς» που πονηρά κοιτάζει στο ΠΑΣΟΚ και ευελπιστεί σε διάσπαση του ΠΑΣΟΚ για μια «νέα» τάχα «κεντροαριστερά». Το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει ό,τι κι αν γίνει, ακόμα και αν καθίσει στην αντιπολίτευση επί χρόνια. Ούτε η ΝΔ. Και η επίθεση κατά των λαϊκών δικαιωμάτων θα ενταθεί. Η πλουτοκρατία έχει τι να κάνει. Το ζήτημα είναι να αποκτήσει τα ισχυρά όπλα και η εργατική τάξη σε σύμπραξη με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ