Για Απασχόληση - Μισθούς - Ασφαλιστικό

• Επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας, ημιαπασχόληση, «εύκαμπτα μοντέλα εργασίας και προσωρινή ρύθμιση του χρόνου απασχόλησης, ενδεχομένως και άλλες μορφές ευελιξίας μέσα στις επιχειρήσεις», «προσαρμογή» του εργάσιμου χρόνου και του μισθού σαν εναλλακτικά μέτρα αντί της απόλυσης.
• Μείωση του «μη μισθολογικού» κόστους, ιδιαίτερα για τους ανειδίκευτους εργάτες (μείωση ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας κλπ.), μείωση της διαφοράς αμοιβής των δύο φύλων (συμπίεση των μισθών των ανδρών προς τα κάτω). Σχεδιάζεται καίριο χτύπημα στον κοινωνικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Διευκόλυνση της ελεύθερης κίνησης των εργαζομένων και της ευέλικτης μετάβασης από τη μια θέση εργασίας σε άλλη θέση.
• Αύξηση των επενδύσεων στην επανακατάρτιση και πλήρη προσαρμογή της εκπαίδευσης στις μελλοντικές απαιτήσεις της καπιταλιστικής αγοράς.
• Εμφαση στη διατήρηση των δεξιοτήτων των εργαζομένων που περνούν στην ανεργία στη φάση της κρίσης και στο ρόλο των δημόσιων υπηρεσιών για έγκαιρο προσδιορισμό των δεξιοτήτων που ζητά κάθε φορά το κεφάλαιο, καθώς και γρήγορη επανεκπαίδευση των εργαζομένων.
• Χορήγηση 19 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο προς το κεφάλαιο για διατήρηση θέσεων εργασίας στη διάρκεια της κρίσης. Κάλυψη των σχετικών δαπανών των κρατών - μελών την περίοδο 2009 - 2010 κατά 100% από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δημιουργία 5 εκατομμυρίων θέσεων μαθητείας σε όλη την ΕΕ, με μειωμένες αμοιβές και δικαιώματα.
• Νέες ανατροπές στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών και επέκταση του εργάσιμου βίου.
• Καταβολή ασφαλιστικών εισφορών κατά τη διάρκεια της συνταξιοδότησης και όχι μόνο στη διάρκεια του εργάσιμου βίου, όπως ισχύει μέχρι σήμερα.

Για την Υγεία - Πρόνοια

• Σαρωτικές ανατροπές στα συστήματα Υγείας - Πρόνοιας, με στόχο την ενίσχυση των λεγόμενων «άτυπων» (ιδιωτικών) δομών Πρόνοιας, που εξισώνονται με τις δημόσιες δομές, προκειμένου να αποτελέσουν το νέο κερδοφόρο πεδίο δράσης ιδιωτών, ΜΚΟ, «εθελοντικών» και άλλων οργανώσεων.

Η εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων υπηρετεί πολλαπλά τους στόχους των μονοπωλίων:

-- Για ιδιωτικές επενδύσεις και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Υγείας, που δίνουν διέξοδο τοποθέτησης υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων.

-- Για περικοπή των κρατικών δαπανών και μεταφορά της κρατικής ευθύνης παροχής κοινωνικών υπηρεσιών στις ΜΚΟ, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις δήθεν «Μη Κερδοσκοπικές» εταιρείες, με επέκταση του λεγόμενου «εθελοντισμού», της απλήρωτης δουλειάς.

-- Για εκμετάλλευση ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού με τους επαχθέστερους όρους, το οποίο θα αμείβεται λίγο παραπάνω από το επίδομα ανεργίας (π.χ., «πρακτικές» νοσοκόμες με στοιχειώδη κατάρτιση).

-- Για διευκόλυνση της διατήρησης μισθωτών γυναικών υψηλότερης ειδίκευσης στην εργασία, με τη μεταφορά ενός μέρους της οικογενειακής φροντίδας (φύλαξη μικρών παιδιών, περιποίηση ηλικιωμένων) στις άτυπες δομές κοινωνικής μέριμνας και, φυσικά, σε βάρος του εισοδήματος της λαϊκής οικογένειας (αμειβόμενη παροχή υπηρεσιών).

-- Για διαχείριση των κοινωνικών ομάδων ακραίας φτώχειας.