Η τελευταία Σύνοδος των 15 υπουργών Οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΚΟΦΙΝ), που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο, ήταν η πρώτη Σύνοδος των υπουργών Οικονομίας που πραγματοποιήθηκε μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, στις ΗΠΑ. Και ενώ θεωρούνταν δεδομένο ότι το χτύπημα αυτό στην καρδιά του καπιταλισμού, θα είχε αρνητικές επιδράσεις σ' ορισμένους τομείς της οικονομίας ο κύκλος της οποίας άγγιζε το πεδίο της ύφεσης, οι 15 καλούνταν να αποφασίσουν πώς θα αντιδράσουν στη νέα κατάσταση.

Ετσι έκαναν τις ακόλουθες πολύ χρήσιμες διαπιστώσεις. Εκτίμησαν ότι η διεθνής οικονομία, και κατά συνέπεια και αυτή της ευρωζώνης, βρίσκεται σε κατάσταση αβεβαιότητας. Πέρα από τα ζητήματα που έχουν σχέση με τις εξελίξεις στην οικονομία, η κατάσταση επηρεάζεται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ και οι κολαούζοι της Ευρωπαίοι σύμμαχοι. Αυτό δεν το αναφέρανε αλλά προκύπτει από τα συμφραζόμενα. Η εκτίμηση που έκαναν οι οικονομικοί υπουργοί για τη διεθνή οικονομία είναι η ακόλουθη. Η ιαπωνική οικονομία βρίσκεται σε καθεστώς ύφεσης με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτή των ΗΠΑ σε στασιμότητα με ρυθμούς ανάπτυξης κάτω του 1% και στην ευρωζώνη παρατηρείται επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, που το 2001 θα φτάσει στο 1,5% αντί 3,2% που προβλεπόταν αρχικά. Το καταλυτικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις εκτιμήσεις αυτές, είναι ότι η υιοθέτηση της άγριας πολιτικής διαχείρισης της «παγκοσμιοποίησης» όχι μόνο δεν έσωσε τον καπιταλισμό από τις κρίσεις - όπως διατείνονταν διάφοροι αστοί πολιτικοί και αναλυτές τη δεκαετία του '90 - αλλά οι επιπτώσεις είναι παρούσες και δραματικές για τους εργαζόμενους. Οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις εργαζόμενων σε τομείς που πλήττονται από την κρίση είναι το πιο ζωντανό πειστήριο, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνει μαζί της το σπέρμα της κρίσης. Το συμπέρασμα αυτό οι 15 υπουργοί Οικονομίας, ως γνήσιοι Φαρισαίοι προτίμησαν να το αποσιωπήσουν...

Το καθοριστικό ζήτημα στο οποίο απάντησαν οι 15 ήταν πώς θα αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση. Εδώ υπήρξε πλήρης ομοφωνία. Εχοντας προφανώς μελετήσει προηγούμενες κρίσεις του συστήματος, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι αυτό που πρέπει να διατηρηθεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το επίπεδο του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό δηλαδή που ο Μαρξ αναφέρει σαν αντίδοτο στην πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους. Με κριτήριο αυτό αποφάσισαν να ενισχύσουν τις πολιτικές εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, της μόνης που παράγει κέρδος. Αποφάσισαν από τη μια πλευρά να συνεχιστούν οι σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές, γιατί συνδέονται με την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης την τιμή και της οποίας μειώνουν. Από την άλλη αποφάσισαν ενίσχυση των κρατικομονοπωλιακών μέτρων άμεσης στήριξης του κεφαλαίου (φορολογία, μέτρα ενίσχυσης επιχειρηματικότητας κλπ). Με δυο λόγια, οι άνθρωποι συνομολόγησαν ότι τις συνέπειες και της νέας κρίσης θα τις πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Και μ' αυτό τον μπούσουλα προχωρούν.