Η μάχη που δόθηκε από τα ταξικά συνδικάτα σε μια σειρά κλάδων και χώρων δουλειάς για την απεργία στις 30 Μάη, κόντρα στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, στους μηχανισμούς τους, αλλά και στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, ανέδειξε δυνατότητες για συσπείρωση νέων δυνάμεων και δημιούργησε προϋποθέσεις για αγωνιστική συνέχεια.

Ιδιαιτέρα σε ορισμένους χώρους η μάχη αυτή ξεχώρισε για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και την περιφρούρηση του απεργιακού αγώνα, συνέβαλε στην άνοδο του κύρους των ταξικών δυνάμεων, έφερε νέες εγγραφές στα σωματεία και σε ορισμένες περιπτώσεις υποχρέωσε την εργοδοσία σε υποχωρήσεις απέναντι σε αιτήματα των εργαζομένων για αποπληρωμή δεδουλευμένων, υπογραφή ΣΣΕ και άλλα.

Τα ενθαρρυντικά αυτά στοιχεία αποτελούν παρακαταθήκη για τη συνέχεια και είναι αποτέλεσμα της επίμονης, σχεδιασμένης δράσης Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Σωματείων και Επιτροπών Αγώνα, για την οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων σε κλάδους και χώρους δουλειάς, κόντρα σε μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια που προσπαθούν να βάλουν η εργοδοσία, τα κόμματά της και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Απέναντι στο «καρότο και το μαστίγιο» που χρησιμοποιούν κυβέρνηση και εργοδοσία για τη «μεταμνημονιακή εποχή», χρειάζεται το επόμενο διάστημα να πληθύνουν οι εστίες αντίστασης και διεκδίκησης, να ενταθεί η προσπάθεια για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, να ενταχθούν νέες δυνάμεις στη μάχη για αυξήσεις στους μισθούς, καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ανάκτηση απωλειών, κάτω από το σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες» και όχι τα κέρδη και ο σχεδιασμός του κεφαλαίου.