Την Κυριακή θα ξημερώσει μια νέα μέρα στη Ρωσία, όχι όμως με την πολιτική έννοια, μιας κι είναι γνωστό πως οι αστικές εκλογές δεν προσφέρονται για κάτι τέτοιο. Ούτε στη σημερινή αστική πολιτική ηγεσία δεν αναμένονται εκπλήξεις από τις προεδρικές εκλογές της 18ης Μάρτη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο νυν Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, αναμένεται να επανεκλεγεί με υψηλά ποσοστά, που θα κυμαίνονται κοντά ή και παραπάνω από το 70%. Να σημειωθεί ότι στις προηγούμενες εκλογές, του 2012, είχε συγκεντρώσει 63,6%.

Με μεγάλη απόσταση και για τη 2η θέση, αλλά με ποσοστά που στις δημοσκοπήσεις κυμαίνονται κάτω από το 10%, ακολουθούν ο υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας, Πάβελ Γκρουντίνιν, και του δεξιού Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την υποψήφια των δεξιών και φιλοδυτικών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων, Ξένια Σαμπτσάκ («Πρωτοβουλία Πολιτών»), καθώς και τον Γκριγκόρι Γιαβλίνσκι, του κεντροδεξιού «Γιάμπλακο», να συγκεντρώνουν ποσοστά κοντά ή λίγο πάνω από το 1%, ενώ ποσοστά κάτω από το 1% συγκεντρώνουν οι Μπορίς Τιτόφ («Κόμμα Ανόδου»), Σεργκέι Μπαμπούριν («Ρωσική Παλλαϊκή Ενωση») και Μαξίμ Σουραϊκίν («Κομμουνιστές της Ρωσίας»). Για τον τελευταίο υποψήφιο να προσθέσουμε πως τόσο το ΚΚΡΟ, όσο και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ) τον έχουν καταγγείλει ως «αχυράνθρωπο» του Κρεμλίνου, που έχει στόχο τη δυσφήμιση του κομμουνιστικού κινήματος.

Να σημειώσουμε πως η Ναταλία Λισίτσινα, υποψήφια Πρόεδρος με το ΚΕΚΡ, μέσα από τον ευρύτερο πολιτικό σχηματισμό που αυτό έχει συγκροτήσει («ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ», δηλαδή «Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο Ρωσίας»), δεν κατεβαίνει στις εκλογές, γιατί όπως κατήγγειλε το ΚΕΚΡ, η Εκλογική Επιτροπή καθυστέρησε την ανακοίνωση της υποψηφιότητας για 13 μέρες, ώστε να προκαλέσει δυσκολίες στη συγκέντρωση των απαραίτητων 100 χιλιάδων υπογραφών για τη στήριξη της υποψηφιότητας. Επιπλέον, αν και συγκεντρώθηκαν τελικά 110 χιλιάδες υπογραφές, σκόπιμα υπήρξε καθυστέρηση από την ταχυδρομική υπηρεσία για την αποστολή ενός τμήματος από αυτές, με αποτέλεσμα να χαθεί η καταληκτική ημερομηνία της κατάθεσής τους.

Σε κανένα από τα πολιτικά προγράμματα των υποψήφιων Προέδρων δεν αμφισβητείται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που ακολουθεί η χώρα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Το Πρόγραμμα των «20 βημάτων» του υποψηφίου του ΚΚΡΟ, Π. Γκρουντίνιν, στηρίζεται στη σοσιαλδημοκρατική αντίληψη περί «κοινωνικού κράτους». Ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, σε δημόσια επιστολή που απέστειλε στον Β. Πούτιν, του ζητά οι εκλογές της 18ης Μάρτη «να είναι τίμιες». Ο ίδιος αναφέρεται στην υπηρεσία του ΚΚΡΟ «να σώσει τη χώρα» κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης του 1998, με τη συμμετοχή του στην τότε κυβέρνηση του Γ. Πριμακόφ, και επαναφέρει την πρότασή του για μια «κυβέρνηση εθνικών συμφερόντων και λαϊκής εμπιστοσύνης», με τη συμμετοχή και του ΚΚΡΟ. Η πολιτική θέση του ΚΚΡΟ περιγράφεται στην επιστολή σαν κάτι μεταξύ της «λενινιστικής ΝΕΠ και της "νέας πολιτικής" του Ρούζβελτ». Ως επιτυχημένο παράδειγμα μιας τέτοιας πολιτικής γραμμής, ο Γκ. Ζιουγκάνοφ αναφέρει την ανοδική πορεία της σημερινής Κίνας.

Ωστόσο, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, μια τέτοια γραμμή, που βρήκε και προσωπική έκφραση στην επιλογή του επιχειρηματία Π. Γκρουντίνιν ως υποψήφιου του ΚΚΡΟ, δεν φέρνει τα προσδοκώμενα από την ηγεσία του ΚΚΡΟ εκλογικά αποτελέσματα. Να σημειωθεί ότι στις προηγούμενες εκλογές ο Ζιουγκάνοφ είχε έρθει 2ος με ποσοστό 17,18%. Ιδιαίτερη κάμψη παρουσίασε στις δημοσκοπήσεις η υποψηφιότητα Γκρουντίνιν, μετά τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας για καταθέσεις σε ξένες τράπεζες και μεγάλη ακίνητη ιδιοκτησία στο εξωτερικό.

Από τη μεριά του το αδιαφιλονίκητο φαβορί, ο Βλ. Πούτιν, δεν καταδέχτηκε σε όλη την προεκλογική περίοδο να λάβει μέρος σε τηλεμαχίες με τους συνυποψηφίους του, αλλά μιλώντας σε διάφορα κρατικά φόρουμ επεδίωξε να αναφερθεί στις «επιτυχίες» της τελευταίας προεδρίας του, όπως ήταν η παρουσίαση μιας σειράς νέων «υπερόπλων», που σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του αχρηστεύουν τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να περικυκλώσουν τη Ρωσία, ή η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, που παρουσιάζεται ως «επιστροφή στους κόλπους της πατρίδας». Βεβαίως, μια σειρά «κακεντρεχείς» αντίπαλοί του, όπως ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ, Βίκτορ Τιούλκιν, υπενθυμίζουν πως τα τελευταία 6 χρόνια της προεδρίας Πούτιν έμειναν χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις όπως ότι τα «πραγματικά» εισοδήματα του λαού θα αυξηθούν κατά 40% - 50%, ενώ στην πράξη υπήρξε πτώση κατά 5%. Παράλληλα, όπως προσθέτει ο Τιούλκιν, κατά τη διάρκεια της θητείας Πούτιν ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε από δέκα σε πάνω από εκατό. Ο Τιούλκιν αναφέρεται επίσης σε υπερφίαλες υποσχέσεις που είχαν δοθεί από τον Πούτιν πριν από 6 χρόνια ως μέσο χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων, όπως π.χ. ότι η Ρωσία θα γίνει η 5η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο (σήμερα η οικονομία της βρίσκεται στην 11η θέση), ενώ το μερίδιο της χώρας στην παγκόσμια οικονομία είναι μικρότερο από ό,τι ήταν πριν από 18 χρόνια, όταν ο Πούτιν έγινε Πρόεδρος για πρώτη φορά (από το 2,1% έπεσε στο 1,77%).

Κατά τ' άλλα, δεν διέφυγαν της προσοχής των δυτικών ΜΜΕ οι δηλώσεις του Πούτιν πως αν μπορούσε να αλλάξει ένα γεγονός της Ιστορίας, αυτό θα ήταν η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, γεγονός που σωστά έχει χαρακτηρίσει πολλές φορές «τη μεγαλύτερη τραγωδία για όλη την ανθρωπότητα». Ωστόσο, μιλώντας πρόσφατα στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφάλειας, και αφού κάλεσε τις αρχές Ασφαλείας να συνεχίσουν τη μάχη ενάντια στους ξένους κατασκόπους και στους «τρομοκράτες», πρόσθεσε: «Η ριζοσπαστικοποίηση, όποια πολιτική - ιδεολογική απόχρωση κι αν έχει, είναι επί της ουσίας καταστροφική, και είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε τη χώρα, το μέλλον των ανθρώπων από αυτήν την απειλή». Επί της ουσίας εχθρός, λοιπόν, η ριζοσπαστικοποίηση του λαού, κατά τον Πούτιν, όπως άλλωστε και για τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η αλήθεια όμως είναι πως η ΕΣΣΔ, για τη διάλυση της οποίας τόσο «πολύ λυπάται» ο Πούτιν, φτιάχτηκε από επαναστάτες, από τους μπολσεβίκους, οι οποίοι με τις ριζοσπαστικές ιδέες τους καθοδήγησαν τη λαϊκή πάλη που γκρέμισε συθέμελα την Τσαρική Αυτοκρατορία και το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, οικοδομώντας τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, η οποία έδωσε πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη και στο λαό.

Το γεγονός ότι το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό, αν και οι κάλπες παραμένουν ακόμα ερμητικά κλειστές, προκαλεί οπωσδήποτε μια ανησυχία στους κυβερνώντες σχετικά με την προσέλευση στις εκλογές, μιας και ο βασικός υποψήφιος έχει «σκοράρει από τα αποδυτήρια». Να σημειωθεί ότι στις προηγούμενες εκλογές, το 2012, η συμμετοχή έφτασε το 65,3%. Ετσι, καθόλου τυχαία δεν είναι η προσπάθεια ολόκληρου του προπαγανδιστικού και κρατικού μηχανισμού να εξασφαλίσει μια υψηλή συμμετοχή στις εκλογές. Ηδη σε όλη τη χώρα εδώ και μέρες διεξάγεται ψηφοφορία, με βάση τη νομοθεσία που προβλέπει την εμπρόθεσμη ψηφοφορία για όσους «κωλύονται» να ψηφίσουν τη μέρα των εκλογών, πρακτική που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Βασικό ιδεολογικό - προπαγανδιστικό «εργαλείο» της καμπάνιας που διεξάγεται τις τελευταίες μέρες είναι πως μια χαμηλή συμμετοχή στις προεδρικές εκλογές «θα κλονίσει τη Ρωσία», θα δημιουργήσει «αστάθεια», από την οποία ωφελημένοι θα βγουν αυτοί που επιβουλεύονται τη διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, κατά το παράδειγμα της διάλυσης της ΕΣΣΔ. Ετσι, οι ψηφοφόροι καλούνται να λάβουν μέρος στις εκλογές, πρώτα απ' όλα για «να εμποδίσουν τα εχθρικά γεωπολιτικά σχέδια» της διάλυσης της χώρας και επιπλέον να επιβραβεύσουν επιλογές της σημερινής πολιτικής ηγεσίας, όπως ήταν η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, κάτι που έχει επιφέρει μια σειρά κυρώσεων σε βάρος της ρωσικής οικονομίας από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τους συμμάχους τους. Διάφορα ΜΜΕ τονίζουν στις αναλύσεις τους πως ένα χαμηλότερο ποσοστό στις εκλογές, όπως και μια χαμηλότερη σε ποσοστό επικράτηση του Πούτιν, θα αποθρασύνει το φιλοδυτικό καθεστώς της Ουκρανίας, που θα επιδιώξει με στρατιωτικά μέσα να καταλάβει τις περιοχές της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, οι οποίες έχουν αποσχιστεί και οικοδομούν δεσμούς με τη Ρωσία.

Ανάλογες αναλύσεις, που εμπλέκουν ζητήματα της γεωπολιτικής με το αποτέλεσμα των εκλογών της 18ης Μάρτη, ήταν κυρίαρχες στα αστικά ρωσικά ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα. Οπως φαίνεται, το Κρεμλίνο έθεσε τον «πήχη» στο 70% και για τις δύο παραμέτρους αυτών των εκλογών, δηλαδή για το ποσοστό της συμμετοχής σ' αυτές, όπως και για το ποσοστό που θα λάβει ο Πούτιν. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα δεν φαίνεται σήμερα αδύνατο για τις επιλογές της ρωσικής αστικής τάξης, που αξιοποιώντας ακόμη και τα φιλοσοβιετικά αισθήματα του λαού, τελικά με ευκολία τον χειραγωγεί. Για κάτι τέτοιες περιπτώσεις λέει ο λαός το ρητό «καλόμαθε η γριά στα σύκα κι όλη μέρα τα αναζητά». Ωστόσο, μπαίνει το ερώτημα: Τα πράγματα θα εξελιχθούν και στην επόμενη προεδρική εξαετία του Πούτιν το ίδιο εύκολα γι' αυτόν;