Σάββατο 23 Δεκέμβρη 2017 - Κυριακή 24 Δεκέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ακονίζει «μαχαίρια» απέναντι στον «ανταγωνισμό που δεν κοιμάται»

Από την πρόσφατη Σύνοδο του «G-20»
Από την πρόσφατη Σύνοδο του «G-20»
Μέσα σε αυτό το τοπίο, το γερμανικό κεφάλαιο αναζητά μια εξωτερική πολιτική που να προωθεί πιο αποφασιστικά τα συμφέροντά του ανά τον κόσμο, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό και πιο αυτοτελή ρόλο σε σχέση με τη συμμαχία με τις ΗΠΑ.

Αυτό, άλλωστε, θεωρείται και βασικό καθήκον της επόμενης κυβέρνησης στη Γερμανία (περιγράφεται και ως ένα από τα βασικά στοιχεία που μπαίνουν στα παζάρια για το σχηματισμό της), ενώ οι αδρές γραμμές του αποτυπώνονται και στην αναθεωρημένη από πέρυσι «Λευκή Βίβλο για την Ασφάλεια» της Γερμανίας.

Η προσπάθεια αυτή συνδέεται επίσης στενά και με τα βήματα που γίνονται - μέσα από αντιφάσεις και αντιθέσεις που τροφοδοτούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα στο εσωτερικό της - για την ενίσχυση των «αυτοτελών» στρατιωτικών και διπλωματικών δυνατοτήτων της ΕΕ, «συμπληρωματικά» σε αυτές του ΝΑΤΟ. Η Γερμανίδα καγκελάριος αποτύπωσε την ανάγκη αυτή μετά την τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ τον περασμένο Μάη, λέγοντας ότι «η διατλαντική σχέση είναι κεφαλαιώδους σημασίας», όμως «η Ευρώπη πρέπει να πάρει την τύχη της στα χέρια της».

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ενδεικτικά των «αναζητήσεων» της γερμανικής αστικής τάξης είναι τα όσα είπε την προηγούμενη βδομάδα ο υπηρεσιακός - σοσιαλδημοκράτης - υπουργός Εξωτερικών, Ζ. Γκάμπριελ. Μιλώντας σε Φόρουμ Εξωτερικής Πολιτικής στο Βερολίνο, αναφέρθηκε στην ανάγκη η ΕΕ - και μέσω αυτής η Γερμανία - να γίνει «παράγοντας διαμόρφωσης της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής», «καθορίζοντας σαφώς τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα», σε ένα τοπίο όπου «η παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία γίνεται σιγά σιγά παρελθόν» και «παντού όπου οι ΗΠΑ αποσύρονται - είτε πραγματικά, είτε φαινομενικά - δεν τις διαδέχεται η Ευρώπη, αλλά άλλα κράτη».

Καθόλου τυχαία, για να στοιχειοθετήσει ότι «ο ανταγωνισμός δεν κοιμάται», ο Ζ. Γκάμπριελ επέλεξε το παράδειγμα της Μ. Ανατολής, αναφερόμενος στην «εξασθενημένη επιρροή» και την «περιορισμένη δυναμικότητα» των ΗΠΑ «σε πιθανή κατάρρευση στη Μέση Ανατολή», άσχετα «αν αυτό οφείλεται σε σκόπιμη απόσυρση ή έλλειψη εξουσίας».

«Το σημαντικό είναι ότι οι ΗΠΑ δεν αφήνουν κενό. Στην πολιτική κάθε κενό γεμίζει σύντομα. Στην περίπτωση της Μ. Ανατολής, από τη Ρωσία» με τη «στρατιωτική παρέμβασή της το 2015» πρόσθεσε, μιλώντας για το γεγονός ότι η Ρωσία «θα διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στο πολιτικό μέλλον της Συρίας», κάτι που «άλλαξε και την περιφερειακή ισορροπία», με σχεδόν όλους τους «περιφερειακούς παίκτες να μετατοπίζουν το επίκεντρο της πολιτικής τους».

Το ερώτημα που κατά τον Γκάμπριελ «ξεπερνά την περιφερειακή σημασία της Μ. Ανατολής» είναι το «πώς πρέπει να απαντήσουμε στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν αφήσει τη θέση τους για τους παίκτες που βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με την Ευρώπη και που επιδιώκουν διαφορετικές αξίες από τις δικές μας; Πώς μπορούμε να φέρουμε στο προσκήνιο τα γερμανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα;».

Η απάντηση στο «ερώτημα» δίνεται από τη γερμανική αστική τάξη και με σειρά κινήσεων στις περιοχές αυτές, όπως το σχέδιο «Berlin plus» που παρουσιάστηκε το καλοκαίρι στην Τεργέστη, για τη δημιουργία κοινής αγοράς των χωρών των Δ. Βαλκανίων, με το βλέμμα στη μείωση της ρωσικής και κινεζικής επιρροής στην περιοχή, το «νέο σχέδιο Μάρσαλ» για την Αφρική και τα διάφορα «αντιτρομοκρατικά» στρατιωτικά σχήματα που στήνει στις χώρες του Σαχέλ κ.ο.κ.

Εξάλλου, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών εντοπίζει πως σε Ασία και Αφρική «η Κίνα αναλαμβάνει χώρους όπου κυριαρχούσαν αποκλειστικά οι ΗΠΑ. Η πρωτοβουλία "Μία ζώνη, ένας δρόμος" είναι η γεωστρατηγική αντίληψη της Κίνας για να επιβάλει τη δική της τάξη πραγμάτων, εμπορικά, γεωπολιτικά, τελικά ίσως και στρατιωτικά. Σήμερα η Κίνα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει οποιουδήποτε είδους μακροπρόθεσμη γεωστρατηγική αντίληψη (...) Από την άλλη, εμείς, η "παλιά Δύση", δεν έχουμε μια συγκρίσιμη δική μας στρατηγική».

Την ίδια ώρα, η αστική τάξη της Γερμανίας βάζει τις «κόκκινες γραμμές» της και προς τον κατά τ' άλλα «σημαντικότερο παγκόσμιο εταίρο τους», με τον Γκάμπριελ να προειδοποιεί τις ΗΠΑ που «αντιλαμβάνονται τη Γερμανία ως ανταγωνιστή, ως οικονομικό αντίπαλο», «να μην ξεκινήσουν εμπορικό πόλεμο με την Ευρώπη» και να εστιάζει: Στη φορολογική μεταρρύθμιση στις ΗΠΑ και τα παζάρια για την επικαιροποίηση της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής (NAFTA) που πλήττουν τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων, ιδιαίτερα της αυτοκινητοβιομηχανίας, στις αμερικανικές κυρώσεις στη Ρωσία, που «επηρεάζουν επίσης υπάρχοντες γερμανικούς αγωγούς φυσικού αερίου στη Ρωσία» και «θέτουν μια υπαρξιακή απειλή για τα δικά μας οικονομικά συμφέροντα», στην επαναδιαπραγμάτευση της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν, που επιδιώκει να ανακατέψει την «τράπουλα» για τα μονοπώλια στην περιοχή και, βέβαια, στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ - χωρίς συντονισμό με την Ευρώπη - με «εκτεταμένες συνέπειες».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ