Για το « Αρχείο Ιστορίας Συνδικάτων» (ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ) ο πρόεδρός του, Γιώργος Μαυρίκος, λέει:

«Αρχισε διστακτικά τη λειτουργία του εδώ και δύο περίπου χρόνια. Από το Καταστατικό του έχουν καθοριστεί σαν βασικοί του στόχοι η περισυλλογή, η ταξινόμηση και η αξιοποίηση των ντοκουμέντων του συνδικαλιστικού κινήματος και η προβολή τους, με σκοπό να αναδείχνει την αγωνιστική ταξική πορεία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, τις επιτυχίες του και το ρόλο των αντιπάλων του».

«Το "ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ" λειτουργεί σαν ίδρυμα της ΓΣΕΕ και αυτή ορίζει τη διοίκησή του. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θέλει το ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ περίπου κάτι σαν το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Δηλαδή, ένα μηχανισμό ενσωμάτωσης και προώθησης των αντιλήψεων της αστικής τάξης στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

«Από την πλευρά μας, θέλουμε το ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ έναν πόλο, που θα διδάσκει τις αξίες της εργατικής τάξης, τη συλλογικότητα, την αγωνιστικότητα, την περηφάνια και την ηθική της. Που θα αντιπαραθέτει απέναντι στους Μακρή, Θεοδώρου, Καλύβα, Δημητράτο κλπ. αυτό που εξέφραζαν οι Κορδάτος, Θέος, Λαζαρίδης, Παπαρήγας, Αμπατιέλος και πολλοί άλλοι. Το πού θα γείρει η πλάστιγγα θα φανεί στην πορεία.

«Στα πλαίσια αυτά εκδώσαμε τη Συλλογή Τραγουδιών με κοινωνικά και εργατικά τραγούδια. Θέλουμε, έτσι, σε μια περίοδο σήψης, διαφθοράς και ατομικού βολέματος, να φανεί ολοκάθαρα ο πολιτισμός των εργαζομένων και των δημιουργών, που εμπνεύστηκαν από τα βάσανα και τους αγώνες της τάξης μας.

« Αυτή η δουλιά κράτησε περίπου δύο χρόνια και για την ολοκλήρωσή της καθοριστικός ήταν ο ρόλος του Παναγιώτη Κουνάδη. Βοήθησαν ακόμα ιστορικοί, όπως ο καθηγητής Γιώργος Κουκουλές, ο Δ. Λιβιεράτος και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ. Το μεγάλο, όμως, "ευχαριστώ" ανήκει στους λαϊκούς Δημιουργούς: Από τον Τσιτσάνη και το Βίρβο, τον Καζαντζίδη και τον Δερβενιώτη, τον Λάδη και τον Λοΐζο και πολλούς άλλους που έγραψαν την ιστορία με τους στίχους και τις νότες τους. Μοναδική αρνητική παραφωνία αποτέλεσε η ΑΕΠΙ, που η κερδοσκοπική στάση της εμπόδισε να συνοδευτεί το βιβλίο αυτό με τα αντίστοιχα CD».