Δε νομίζουμε ότι υπάρχει ανάλογο προηγούμενο, για να το αντιμετωπίζουν ορισμένοι περίπου ως αυτονόητο. Δηλαδή, αρχηγός πολιτικού κόμματος να έχει ζητήσει συνάντηση με τον πρωθυπουργό και ο πρωθυπουργός: Πρώτον, να μην μπαίνει καν στον κόπο να απαντήσει! Δεύτερον, να συνεχίζει να σιωπά, ακόμα και όταν η άλλη πλευρά βγάζει το θέμα στη δημοσιότητα! Τρίτον, να απορρίπτει - διά του κυβερνητικού εκπροσώπου - το αίτημα, μόνο όταν αυτός προκλήθηκε από ερώτηση δημοσιογράφου! Τέταρτον, να επικαλείται, ως λόγο άρνησης, το ότι ο ίδιος κρίνει πως δεν υπάρχει αντικείμενο, χωρίς καν να έχει ενδιαφερθεί να επικοινωνήσει με αυτόν που ζητά τη συνάντηση, για να του εξηγηθεί το αντικείμενο! Πέμπτον, η αχαρακτήριστη αυτή στάση να εκδηλώνεται σε ένα θέμα, όπως αυτό των αλλεπάλληλων και πρωτοφανών προκλήσεων του υπουργού Δικαιοσύνης, που έχουν ξεσηκώσει τη γενική κατακραυγή, ακόμα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ! Και αυτό, όταν ο κ. Σημίτης κατηγορείται ευθέως είτε ως ηθικός αυτουργός της στάσης Γιαννόπουλου, είτε ότι φοβάται τον υπουργό του!

Είναι φανερό ότι η στάση Σημίτη απέναντι στην ΓΓ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, δεν είναι απλά μια ακόμα ακραία εκδήλωση της γνώριμης ΠΑΣΟΚικής αλαζονείας, αλλά ένα μήνυμα προς όλους όσοι σηκώνουν ανάστημα απέναντι στην κυβέρνησή του και στην πολιτική της. Δεν είναι μια ακόμα παραφωνία, που προσβάλλει απλά έναν πολιτικό ή ένα κόμμα, αλλά τους ίδιους τους κανόνες του «παιχνιδιού», όπου - υποτίθεται - τα κόμματα και μια συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά είναι οι εγγυητές του. Δεν είναι μόνο μια εξοργιστική αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αλλά μια ανοιχτή υιοθέτηση του «Γιαννοπουλισμού», ως το ανώτατο στάδιο του Σημιτικού ...εκσυγχρονισμού.

Α, χτες λάβαμε μια ακόμα μήνυση από τον Ε. Γιαννόπουλο, ο οποίος τώρα - ζώντας μονίμως στο κλίμα του κατοχικού του παρελθόντος - μας ζητά και δήλωση μετανοίας..!