Με αφορμή την πρόσφατη παρουσία του στη χώρα, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον σύντροφο Πάβελ Μπλάνκο Καμπρέρα, Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Μεξικού, ενός κόμματος που δίνει τη μάχη για την επαναστατική στρατηγική, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, προσπαθώντας να ξεπεράσει τη χρόνια επίδραση του οπορτουνισμού στο εργατικό κίνημα της χώρας.

Η συζήτησή μας έχει ως εξής:

-- Πώς εξελίσσεται η ταξική πάλη στο Μεξικό; Ποια είναι η πολιτική - οικονομική συγκυρία και η κατάσταση των εργαζομένων;

-- Ευχαριστούμε τον «Ριζοσπάστη» για την ευκαιρία αυτής της συνομιλίας. Για να ξεκινήσουμε, πρέπει να σημειώσουμε ότι όλα τα σκληρά μέτρα του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του κατά των εργαζομένων, για να ξεπεραστεί η κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή για να σταθεροποιήσουν την οικονομία, και τώρα ετοιμάζονται και νέες περικοπές ενάντια στην εργατική τάξη, για να υπονομευτούν οι συνθήκες ζωής και δουλειάς. Ετσι, προετοιμάζονται από τις αστικές δυνάμεις νέοι σχεδιασμοί του κράτους μπροστά στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του Ιούλη του 2018, η εκστρατεία για τις οποίες έχει ήδη ξεκινήσει.

Για παράδειγμα, η «νέα σοσιαλδημοκρατία», που προέρχεται από διάσπαση του PRD (Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης), με το όνομα MORENA (Κινημα Εθνικής Αναγέννησης), και κατεβάζει ως υποψήφιο τον Αντρές Λόπες Ομπραδόρ, έχει τη στήριξη πολλών μονοπωλίων, περισσότερων από ό,τι σε προηγούμενες εκλογικές του παρουσίες, το 2006 και το 2012, καθώς και σημαντικών ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπεύθυνος του κυβερνητικού προγράμματος, Αλφόνσο Ρόμο, είναι αστός τεχνοκράτης που εκπροσωπεί το βιομηχανικό σύμπλεγμα του βορείου Μεξικού. Ο Ομπραδόρ προωθεί τη γνώριμη γραμμή της «εθνικής ενότητας», που εξασφάλισε την αστική ηγεμονία στον 20ό αιώνα στο Μεξικό και συσπειρώνει ανθρώπους από όλα τα αστικά κόμματα, το PRI (Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα), το PAN (Κόμμα Εθνικής Δράσης), το PRD, με το ψευτοκριτήριο της τιμιότητας απέναντι στη διαφθορά, μια δημαγωγική ρητορική που προβάλλει ως λύση μια κεϊνσιανή αντίληψη η οποία μπορεί να επιτρέψει την πολιτική σταθερότητα, ειδικά μπροστά στο νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων που σχεδιάζονται για το 2018, όπως αυξήσεις στα καύσιμα, στα διατροφικά προϊόντα και βασικά αγαθά, που χωρίς αμφιβολία θα ξεσηκώσουν και λαϊκές αντιδράσεις, όπως πέρυσι.

Επίσης, το PRI είναι αντιμέτωπο με μια σειρά σκανδάλων διαφθοράς, προστασίας του ναρκεμπορίου, σε πλήρη συμφωνία με τον Τραμπ. Και τώρα επιχειρείται η συγκρότηση μιας συμμαχίας ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία - PRD - και τη χριστιανοδημοκρατία του PAN, που μας δίνει κατά κάποιον τρόπο τους τρεις πόλους των αστικών δυνάμεων ενόψει των εκλογών. Η αστική τάξη σε όλες τις εκφράσεις της βρίσκεται σε μια περίοδο αντιπαράθεσης, που επιτείνεται και λόγω της αλλαγής στις ΗΠΑ, με τον Τραμπ να προκρίνει θέσεις προστατευτισμού, να προωθεί την οικοδόμηση του διασυνοριακού τείχους και την αναθεώρηση της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου. Υπάρχουν λοιπόν διεργασίες και αβεβαιότητες.

Ωστόσο, οι λαϊκές διαμαρτυρίες εξελίσσονται χωρίς συντονισμό, χωρίς ξεκάθαρους προγραμματικούς στρατηγικούς στόχους, δηλαδή η δύναμη αυτή αναλώνεται χωρίς οργάνωση, σχέδιο, κατεύθυνση και ξεκάθαρους στόχους. Εδώ είναι απαραίτητη η δουλειά των κομμουνιστών, που πρέπει να αναδείξουν ότι δεν αρκεί να αντιμετωπιστούν τα άμεσα προβλήματα αλλά να ανοίξει η συζήτηση για την αιτία που τα γεννά, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Για παράδειγμα, το διάστημα αυτό που ζήσαμε την τραγωδία του σεισμού του Σεπτέμβρη και αποδείχθηκε η ανικανότητα του αστικού κράτους και των κομμάτων του να αντιμετωπίσουν βασικές ανάγκες, υπάρχει μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη διαχείριση 20 χρόνων της σοσιαλδημοκρατίας στην Πόλη του Μεξικού, που δεν πήρε κανένα προληπτικό μέτρο για να μην επαναλαμβάνονται οι τραγωδίες από τις σεισμικές δονήσεις. Την ίδια αγανάκτηση δημιουργεί σε λαϊκά στρώματα και η κυβέρνηση του Πένια Νιέτο του PRI.

Στη διάρκεια αυτού του σεισμού το κόμμα μας, αντλώντας εμπειρία και από τη δράση του ΚΚΕ στο ζήτημα των πυρκαγιών, δώσαμε την κατεύθυνση τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος να συμμετέχουν σε συνεργεία για να αντιμετωπιστούν άμεσα προβλήματα στις λαϊκές συνοικίες, όπου ζούμε και εμείς, και τα αποτελέσματα αυτής της δράσης ήταν πολύ θετικά.

-- Τι σχέδιο δράσης έχετε αυτό το διάστημα, τι βήματα γίνονται και τι δυσκολίες υπάρχουν;

-- Ως κόμμα βρισκόμαστε σε μια περίοδο προετοιμασίας για το 6ο Συνέδριό μας, τον Αύγουστο του 2018, που επικεντρώνεται στα ζητήματα της στρατηγικής και της τακτικής.

Από το 5ο Συνέδριο του ΚΚ Μεξικού, επικεντρωθήκαμε στο ζήτημα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και την οικοδόμηση του κόμματος στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στρατηγικής σημασίας (πετρελαιοβιομηχανία, ηλεκτρική ενέργεια κ.α.). Είχαμε βήματα σε αυτήν την προσπάθεια και αντιμετωπίσαμε φυσικά σημαντικές δυσκολίες. Αναπτύσσονται ταξικοί αγώνες έως ένα σημείο, το οποίο θέτουν τα όρια της νομιμότητας, με δεδομένο ότι κυριαρχούν τα εργοδοτικά συνδικάτα, κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να κατανοηθεί από τους εργάτες ότι η πάλη για τους μισθούς, το δικαίωμα στη στέγη, την Υγεία, την εκπαίδευση, μπορεί να διεξαχθεί πιο αποτελεσματικά στο πλαίσιο της πάλης για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το κόμμα αναπτύσσεται αλλά έχουμε σημαντικούς περιορισμούς, όπως κυρίως οι μεγάλοι οικονομικοί πόροι που απαιτούνται ώστε μια σημαντική δύναμη κομμουνιστών να μπορεί να δρα στη μεγάλη μας χώρα, προκειμένου οι επιμέρους αγώνες να συρρέουν σαν ρυάκια στο κοινό ποτάμι για ένα ισχυρό αντικαπιταλιστικό και αντιμονοπωλιακό λαϊκό μέτωπο.