Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση λύνει τα χέρια των εργοδοτών, καταργώντας τμήμα των εισφορών τους, η αύξηση της CSG σηματοδοτεί τη δραστική ενίσχυση του βάρους που φορτώνεται στις πλάτες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Συγκεκριμένα, η CSG αυξάνεται κατά 1,7 ποσοστιαία μονάδα, από 1η Γενάρη 2018. Η εξέλιξη της CSG είναι ενδεικτική της σχεδιασμένης ανακούφισης της μεγαλοεργοδοσίας από το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος». Πρόκειται για εισφορά που δεν πληρώνει η εργοδοσία σε κάθε επιχείρηση.

Οταν θεσπίστηκε αρχικά, το ύψος της προσδιοριζόταν στο 1,1% του μισθού. Το 1993 ανέβηκε στο 2,4%, το 1996 στο 3,4% και τελικά το 1998 στο 7,5%, όπου έμενε μέχρι και σήμερα.

Οπως εξηγούν οι ίδιες οι ιστοσελίδες των αρμόδιων υπουργείων, «η CSG στοχεύει στη διαφοροποίηση του τρόπου χρηματοδότησης της κοινωνικής προστασίας που, πριν τη δημιουργία αυτού του φόρου, επαφίετο ουσιαστικά (μόνο) στις κοινωνικές εισφορές (σ.σ. εννοούν τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών). Αυτό το σύστημα είχε γίνει αμφισβητήσιμο εξαιτίας: μιας αύξησης του κόστους εργασίας. Ενός προβλήματος αποτελεσματικότητας και δικαιοσύνης μιας εισφοράς που δεν επιβαλλόταν παρά στις εργατικές απολαβές...».

Στο όνομα, λοιπόν, μιας δικαιότερης «κατανομής» του «κόστους» της Κοινωνικής Ασφάλισης και, ταυτόχρονα με τη σταδιακή «απαλλαγή» της μεγαλοεργοδοσίας (όπως σήμερα συμβαίνει με την κατάργηση των εισφορών ασθενείας και προστασίας της ανεργίας), επιβλήθηκε η CSG, ως εισφορά όχι απλά επί των μηνιαίων αποδοχών των εργατοϋπαλλήλων, αλλά και επί των περισσότερων συντάξεων, ακόμα και επί των επιδομάτων ανεργίας (!), ενώ για να σωθούν τα προσχήματα προβλέφθηκε και καταβολή εισφοράς επί αποδοχών κληρονομιάς, συμμετοχής σε τυχερά παιχνίδια κ.τ.λ.