Ο «κουρνιαχτός» της σκανδαλολογίας, που σηκώνεται ξανά αυτές τις μέρες, δεν αξιοποιείται μόνο για να αποπροσανατολίσει το λαό και να συντηρήσει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε κυβέρνηση και ΝΔ.

Κυρίως τον αξιοποιούν για να αποθεώσουν, από τη μια, τη «νόμιμη» κλοπή του πλούτου των εργαζομένων από μια χούφτα εκμεταλλευτές και, από την άλλη, για να προβάλουν τη φενάκη ενός «δικαιότερου» τάχα καπιταλισμού, με κανόνες στη διακίνηση, στη διαχείριση και την επένδυση κεφαλαίων.

Γι' αυτό, η επιχειρηματολογία που αναπτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τις αποκαλύψεις των «Paradise papers», αποτελεί συνέχεια των ψευτοδιλημμάτων που προβάλλει στον ανταγωνισμό με τη ΝΔ, υποσχόμενος μια «δίκαιη ανάπτυξη», με «σεβασμό στους νόμους» και «αναδιανομή υπέρ των πολλών», κατηγορώντας τη ΝΔ για «νεοφιλελευθερισμό» και «fast track ανομία» στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό χρειάζεται ο λαός να έχει απλωμένες τις κεραίες και να μην αφήνει έδαφος να τον κοροϊδέψουν οι αστικές δυνάμεις, που τσακώνονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει την «ηθικοποίηση» τάχα του καπιταλισμού.

Αλλωστε, η ίδια συζήτηση αναπαράγεται εδώ και χρόνια στην ΕΕ και σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αντανακλώντας και τις μεταξύ τους αντιθέσεις. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός απ' όταν πρώτο θέμα συζήτησης στην Ευρωζώνη ήταν το φορολογικό καθεστώς της Κύπρου, ενώ ανάλογες νύξεις γίνονται κατά καιρούς και για άλλους «εγχώριους» φορολογικούς παραδείσους, όπως η Μάλτα, το Λουξεμβούργο ή η Ολλανδία.

Σε κάθε περίπτωση, τα διάφορα σκάνδαλα, οι υποθέσεις που ζέχνουν, οι υπόγειες διαδρομές των επιχειρηματικών ανταγωνισμών, ένα μικρό μόνο μέρος των οποίων επιλέγουν να παρουσιάσουν κάθε φορά τα αστικά κόμματα και ο Τύπος, δεν είναι «κάτι ξένο» στον καπιταλισμό, αλλά μια γνήσια εικόνα του συστήματος, που στα θεμέλιά του έχει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τους ατελείωτους αντιλαϊκούς νόμους του αστικού κράτους, που περιφρουρεί με όλους τους τρόπους την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, την εξουσία του κεφαλαίου.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, ξεχειλίζει η υποκρισία των αστικών κομμάτων, που συστήνονται ως «φορείς της κάθαρσης» και ταυτόχρονα βγάζει ο ένας τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Μάλιστα, κυβέρνηση και ΝΔ έφτασαν να τσακώνονται για τη στάση που κράτησε ο καθένας στη ρύθμιση η οποία έγινε το 2016 και απαγορεύει τη συμμετοχή βουλευτών σε «offshore» εταιρείες.

Τότε, όπως και σε όλες τις σχετικές συζητήσεις στη Βουλή, το ΚΚΕ κατέθεσε ξανά τις προτάσεις του για: Υποχρεωτική μετατροπή όλων των ανώνυμων μετοχών σε ονομαστικές μέχρι φυσικού προσώπου καθώς και όλων των χρηματοοικονομικών προϊόντων του Δημοσίου και των τραπεζών, ώστε να μπορεί να γίνεται πραγματικά έλεγχος για το τι κατέχει ο καθένας. Απαγόρευση της λειτουργίας των εξωχώριων εταιρειών. Ελεγχο στην εξαγωγή κεφαλαίων. Κατάργηση όλων των απορρήτων, και του τραπεζικού και του φορολογικού, και του επιχειρηματικού, και του εμπορικού.

Πώς απάντησε σε όλα αυτά η κυβέρνηση; Απορρίπτοντας τις προτάσεις ασυζητητί και «βγάζοντας σπυριά», μαζί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, για το «ασύμβατο» των προτάσεων του ΚΚΕ με τη νομοθεσία της ΕΕ και την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Ολα εκείνα, δηλαδή, που αποτελούν θερμοκήπιο για να «ανθεί» η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και μαζί με αυτήν όλα τα «λουλούδια» της διαφθοράς, των «offshore», των επιχειρηματικών «μαχαιριών» κ.ο.κ.

Ας αφήσουν, λοιπόν, τα σάπια... Να καταλάβει ο λαός ότι το σάπιο, διεφθαρμένο και άδικο ως το μεδούλι καπιταλιστικό σύστημα δεν παίρνει γιατρειά. Μόνο ανατροπή.