...να είναι η στάση της κάθε συνδικαλιστικής δύναμης για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής
Οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις είναι μια απάντηση στην κυβερνητική εξαπάτηση περί «κανονικότητας» στα σχολεία, στα τσακισμένα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, στα σχέδια της κυβέρνησης για το νέο Λύκειο και το αποκεντρωμένο σχολείο. Δεν είναι τυχαία η αντίδραση του υπουργού Παιδείας πως οι κινητοποιήσεις δεν έχουν αιτήματα και συγκεκριμένους στόχους, κατηγορώντας τους γονείς πως υποκινούν τους μαθητές να χάνουν ώρες, την ίδια στιγμή που έχει μπει ο Νοέμβρης και ακόμα στα σχολεία δεν έχει φτιαχτεί σταθερό ωρολόγιο πρόγραμμα.
Ποια θέση χρειάζεται να κρατήσουν απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα οι καθηγητές; Κατά τη γνώμη μας χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων, αγωνιστική ενότητα για τα σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα, αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΝΔ, με τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Δυστυχώς, η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ επιδιώκει να εμποδίσει τη συμπόρευση των εκπαιδευτικών με τους φυσικούς συμμάχους, τους εργαζόμενους γονείς και μαθητές και συνολικά κρατάει τον κλάδο αποκομμένο από το εργατικό, λαϊκό κίνημα.
Οι δυνάμεις ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και από κοντά και η ΠΕΚ/ΠΑΣΚ και στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, αλλά και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ απέρριψαν την πρόταση που κατέθεσε η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» για τη συμμετοχή της Ομοσπονδίας στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 30/10 με ταυτόχρονη κήρυξη στάσης εργασίας. Πριν από λίγες μέρες είχαν καταψηφίσει και πάλι την πρόταση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» για πανελλαδική μέρα κινητοποιήσεων, με θέμα τους μόνιμους διορισμούς στην Εκπαίδευση, στις 29 Σεπτέμβρη!
Η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» και για την κινητοποίηση αυτή κατέθεσε πρόταση για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στη μάχη ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, η οποία καταψηφίστηκε σε πάνω από 20 σωματεία, ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ της Αττικής, από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΔΑΚΕ/ΣΥΝΕΚ/ΠΑΣΚ, που αξιοποίησαν και τη στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Αυτές οι δυνάμεις, για ακόμα μια φορά, επιδίωξαν να περιχαρακώσουν τους Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ από το υπόλοιπο εργατικό, λαϊκό κίνημα. Ολοι μαζί από κοινού μίλησαν για κομματικό συλλαλητήριο, ότι δεν συμφωνούσαν στο πλαίσιο, ότι δεν είχε μπει σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ!
Η κοινή αγωνία τους τελικά είναι να μην ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι κινητοποιήσεις, δράσεις, αιτήματα και γραμμή πάλης που είναι αγκάθι στα σχέδια της κυβέρνησης, χαλάνε τις φιέστες κυβερνητικών διαλόγων, τις φιέστες της κυβέρνησης περί «δίκαιης ανάπτυξης» στην επαρχία, ξεσηκώνουν τη λύσσα της μεγαλοεργοδοσίας με δίκες, απολύσεις, με όπλο ακόμα και την τραμπούκικη στάση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής ενάντια σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους. Παθαίνουν αναφυλαξία μπας και οι εργαζόμενοι γυρίσουν την πλάτη τους στις συμβιβασμένες ηγεσίες και παλέψουν μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, όπως στις μαζικές κινητοποιήσεις που έγιναν για το Ασφαλιστικό.
Αυτή πρέπει να βρει μπροστά της σωματεία αποφασισμένα, που έχουν καθαρό με ποιον είναι, που παλεύουν για συμμαχίες, για τη μέγιστη συσπείρωση, για δράση που χαλάει τα σχέδια κάθε αντιλαϊκής κυβέρνησης. Τέτοια σωματεία χρειαζόμαστε και τέτοιο μήνυμα πρέπει να στείλουμε στην κυβέρνηση μπροστά στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των Διοικητικών Συμβουλίων των πρωτοβάθμιων σωματείων που έχουμε μπροστά μας. Να στηρίξουν μαζικά οι συνάδελφοι το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» (που στηρίζει το ΠΑΜΕ), να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ σε κοινό αγώνα με τα άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, για ριζικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων.
Οι αρχαιρεσίες να γίνουν βήμα αναζωογόνησης των σωματείων, απόκρουσης της αντιλαϊκής πολιτικής και αντεπίθεσης των εργαζομένων!