Ο πατέρας του 7χρονου μένει με τη μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας στη Γερμανία και μετά από τρία χρόνια κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα για να συναντήσει την οικογένειά του, που ακόμα περιμένει τις διαδικασίες επανένωσης. Και αντί για «επανένωση» ήρθε η τραγωδία. Ενας θάνατος που βγάζει ξανά στην επιφάνεια τις άθλιες συνθήκες διαμονής των χιλιάδων εγκλωβισμένων προσφύγων σε καταυλισμούς σε όλη την Ελλάδα.
Υπογραμμίζουμε ότι αυτός ο χωρισμός οικογενειών αποτελεί πραγματικότητα για χιλιάδες ανθρώπους που φεύγοντας από τις πατρίδες τους σκόρπισαν σε διάφορες χώρες. Η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων θέλει να φτάσει σε άλλες χώρες, δεν θέλει να παραμείνει στην Ελλάδα, όμως οι συμφωνίες που υπέγραψε και αποδέχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, δημιουργούν τις απαράδεκτες συνθήκες εγκλωβισμού. Ετσι, όλοι αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν ουσιαστικά κρατούμενοι χωρίς να έχουν κάνει κάποιο αδίκημα, χωρίς να ξέρουν αν και πότε θα τα καταφέρουν, είτε να φύγουν για να συναντήσουν τους συγγενείς τους, είτε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Αλλωστε, ειδικά για το τελευταίο, προϋπόθεση είναι να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.
Τον Γ. Μανουσογιαννάκη συνόδευσε αντιπροσωπεία της Δημοτικής Αρχής Χαϊδαρίου, με επικεφαλής τον κομμουνιστή δήμαρχο Μιχάλη Σελέκο. Ο δήμαρχος υπενθύμισε ότι μαζί με το καλωσόρισμα στους εκατοντάδες πρόσφυγες όταν άνοιξε η δομή, η δημοτική αρχή έδωσε και εξακολουθεί να δίνει μεγάλο αγώνα, διεκδικώντας από την κυβέρνηση όλα τα απαραίτητα μέτρα για να είναι αξιοπρεπής η διαβίωση στον καταυλισμό, σε έναν χώρο με πολύ μεγάλες δυσκολίες. Από τη διεκδίκηση για προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού, ώστε να μην είναι υπόθεση των κάθε λογής ΜΚΟ η διαμονή στον καταυλισμό, μέχρι την υποστήριξη όλης της καθημερινότητας των ξεριζωμένων με κάθε μέσο, η δημοτική αρχή δίνει μεγάλη μάχη για την ανακούφιση των προσφύγων. Ο δήμος στάθηκε στο πλάι τους από την πρώτη στιγμή, καλώντας τον χαϊδαριώτικο λαό να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη του, με πολύ ενθαρρυντικά και συγκινητικά αποτελέσματα.
Μια σύντομη ξενάγηση στη δομή ανέλαβε να μας κάνει ο Κούρδος Φερχάτ, 26 χρόνων, που βρίσκεται εδώ από πέρσι. Η γυναίκα του είναι 4 μηνών έγκυος. Οπως μας εξηγεί, ένα μεγάλο ποσοστό από όσους διαμένουν σήμερα στον Σκαραμαγκά είναι χωρίς χαρτιά, επομένως δεν δικαιούνται ούτε σίτιση, ούτε την κάρτα όπου πιστώνεται κάθε μήνα το επίδομα από την Υπατη Αρμοστεία. Είναι πρόσφυγες που δεν έχουν καταγραφεί, όμως μένουν στον καταυλισμό και μάλλον θα καθυστερήσει η καταγραφή τους, αφού οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι ουσιαστικά απούσες. Σημειώνει ότι μία τέτοια περίπτωση είναι και η σύζυγός του. Και αφού δεν είναι «νόμιμη», δεν έχει κάνει εξετάσεις όσον καιρό είναι έγκυος, καθώς φοβάται ότι αν βγει από τον καταυλισμό δεν θα μπορεί να ξαναμπεί...
Σήμερα, στη δομή του Σκαραμαγκά είναι αδιευκρίνιστο πόσοι ακριβώς μένουν, αφού δεν έχει γίνει επίσημη καταγραφή από τον Νοέμβρη του 2016. Σύμφωνα με εκτιμήσεις μένουν 2.000 - 2.500 πρόσφυγες, κυρίως Σύροι, Αφγανοί, Κούρδοι, Γιεζίντι. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες υποστηρίζουν ότι ο αριθμός ξεπερνάει τις 3.000... Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τη διαχείριση της καθημερινότητας στο Κέντρο, αφού το κράτος έχει αναθέσει όλες τις διαδικασίες σε ΜΚΟ. Ομως για τις περισσότερες από αυτές η κάνουλα της χρηματοδότησης έκλεισε, οπότε εξαφανίστηκαν από το χώρο και μαζί τους οι όποιες στοιχειώδεις υπηρεσίες παρείχαν.
Ο Φερχάτ μάς οδηγεί στο «σπιτικό» του Ορχάν από τη Συρία, που μένει με την σύζυγό του από την Παλαιστίνη και την τρίχρονη κόρη τους. Μας καλούν να καθίσουμε μαζί τους και μας λένε τα προβλήματα που τους απασχολούν. Σε λίγες ώρες πρέπει να φύγουν για Θεσσαλονίκη, όμως δεν έχουν χρήματα για εισιτήρια. Το ταξίδι είναι απαραίτητο καθώς εκεί κλήθηκε ο Ορχάν να περάσει από συνέντευξη για παροχή ασύλου. Οπως λέει, την αίτηση την κατέθεσε στη Μόρια της Μυτιλήνης και αν δεν πάει στο ανακοινωμένο ραντεβού, φοβάται ότι θα χάσει και την προσωρινή άδεια παραμονής, επομένως γίνεται κι αυτός «παράνομος». Φοβάται επίσης να φύγει, μήπως χάσει και το κοντέινερ που μένει... Η απορία του είναι σαφής και γεμάτη απόγνωση: «Πόσο δύσκολο είναι να εξεταστεί το αίτημα ασύλου του στην Αθήνα, να μη χρειαστεί να ταξιδέψει τόσες ώρες και μάλιστα με δανεικά ή λαθραία, άρα με νέους κινδύνους;». Η συζήτηση φτάνει στο πώς έφτασαν στην Ελλάδα. «Με ειδικούς ανθρώπους», μας λένε, που τους έβγαλαν τελικά στη Μυτιλήνη... Πρώτος σταθμός τους η Μόρια. Μας δείχνουν φωτογραφίες από τη μεγάλη πυρκαγιά στον εκεί καταυλισμό, όπου κινδύνευσε η κόρη τους. Από την εισπνοή των χημικών της αστυνομίας γέμισε σπυριά και η θεραπεία που της συνέστησαν οι γιατροί δεν ακολουθήθηκε λόγω της ανύπαρκτης υγειονομικής περίθαλψης...
Προχωρώντας μέσα στον καταυλισμό, περνάμε από την προβλήτα και αμέσως η συζήτηση πάει στο τραγικό συμβάν με το θάνατο του εφτάχρονου. Οι πρόσφυγες μας πλησιάζουν και οι καταγγελίες πέφτουν βροχή. Εδώ και μήνες έχουν επισημάνει την ανάγκη να περιφραχθεί ο χώρος, να ληφθούν στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας. Τώρα φυλάνε με βάρδιες την προβλήτα για να μην πέσει κανένας μέσα. Αλλωστε, μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν εξοικείωση με τη θάλασσα και εύκολα μπορεί ένα ατύχημα να εξελιχθεί σε τραγωδία. Δυστυχώς αυτοί τους οι φόβοι επιβεβαιώθηκαν με τον 7χρονο την περασμένη βδομάδα...