Ηταν Ιούλης του 1980, παραμονές κινητοποιήσεων ενάντια στην αντεργατική πολιτική. Μαζί με τους εργάτες, οι Κομματικές και ΚΝίτικες Οργανώσεις «όργωναν» εργοστάσια, σχολές και γειτονιές. Το μεσημέρι της 28ης Ιούλη, μέλη της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και της Αχτίδας ΑΕΙ της ΚΟΑ του ΚΚΕ βρίσκονταν έξω από το κάτεργο της ΕΤΜΑ για να μοιράσουν προκηρύξεις. Ανάμεσά τους η 21χρονη Σωτηρία, δευτεροετής φοιτήτρια στο Πάντειο.

Η εντολή της εργοδοσίας εκείνη τη μέρα ήταν σαφής: «Να μην πάρουν οι εργάτες προκηρύξεις του ΚΚΕ. Για κανένα λόγο...». Στον περίβολο του εργοστασίου είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της η αστυνομία. Γύρω στις 2 το μεσημέρι άρχισαν να βγαίνουν από το εργοστάσιο οι πρώτοι εργάτες και παρά τις απειλές, παίρνουν τις προκηρύξεις. Οι υπόλοιποι εργάτες της βάρδιας παραμένουν στο χώρο του εργοστασίου, κλεισμένοι μέσα σε πούλμαν, σε μία προσπάθεια της εργοδοσίας να τους φυγαδεύσει χωρίς να έρθουν σε επαφή με τους κομμουνιστές.

Οταν αστυνομία και εργοδοσία δίνουν εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα έξω, πολλοί από τους εργάτες ανοίγουν τα παράθυρα και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πετάνε τις προκηρύξεις μέσα, προσπαθώντας την ίδια ώρα να γλιτώσουν από την τρελή τους πορεία. Σε μια τέτοια προσπάθεια χτυπήθηκε η Σωτηρία. Ο οδηγός, παρά τις φωνές της ίδιας και των συντρόφων της, δεν φρενάρει. Οι πίσω τροχοί περνούν πάνω της. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μιας εργάτριας λίγες ώρες μετά τη δολοφονία: «Η Σωτηρία ήταν δικό μας σπλάχνο... Τη φάγανε και είχαν όλους εμάς στο νου τους...»

Από την πρώτη στιγμή γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η εν ψυχρώ δολοφονία της Σωτηρίας ως «τροχαίο ατύχημα» και τα αστικά μέσα ενημέρωσης καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας στο άθροισμα των 11 νεκρών... στα τροχαία του Σαββατοκύριακου.

Μετά τη δολοφονία, χιλιάδες λαού και νεολαίας φτάνουν στο εργοστάσιο, διαδηλώνουν και αφήνουν λίγα λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας. Στις 10 το βράδυ ξεκινά η απεργία που έχει κηρύξει το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών και η Εργοστασιακή Επιτροπή της ΕΤΜΑ. Παρά τις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, που διαλαλεί από τα μεγάφωνα «Εργάτες και εργάτριες της ΕΤΜΑ, το εργοστάσιό σας (!) δεν απεργεί. Οσους σας παρασύρουν να τους αναφέρετε στη διεύθυνση...», η απεργία πετυχαίνει.

Αύριο Πέμπτη, στις 7.30 το απόγευμα, στο πρώην εργοστάσιο της ΕΤΜΑ (Ιερά Οδός και Αγ. Αννης) θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Σε κοινή ανακοίνωσή τους, οι Επιτροπές Αγώνα Παντείου του ΜΑΣ, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ) και το Κλαδικό Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ν. Αττικής καλούν στην εκδήλωση, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Εμπνεόμαστε από το παλικαρίσιο παράδειγμά της, κρατώντας ψηλά τη σημαία του αγώνα». «Τιμάμε τη Σωτηρία με ανυποχώρητο ταξικό αγώνα ενάντια στην πολιτική που όπως τότε, έτσι και σήμερα, χτίζει αμύθητα πλούτη και χλιδή για τους λίγους, πατώντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση των πολλών». «Το σύγχρονο δίδαγμα είναι ότι τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτώνται μέσα από τη συλλογική οργανωμένη πάλη, ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων - ΕΕ που υπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Μέσα από τον κοινό αγώνα εργατών, φοιτητών, μαθητών, όλου του λαού. Συνεχίζουμε στα βήματα της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας, για τη ζωή που μας αξίζει».

Το ΠΑΜΕ, καλώντας την εργατική τάξη και τη νεολαία να δώσουν μαζικό «παρών» στην εκδήλωση, σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η θυσία της Σωτηρίας μάς θυμίζει ότι οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης δεν ήρθαν χωρίς σύγκρουση, χωρίς αγώνες, χωρίς δυσκολίες στον ανηφορικό δρόμο της ταξικής πάλης. Με σύνθημα "όλοι στα συνδικάτα, ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και οργάνωση της πάλης για κάλυψη των απωλειών, διεκδίκηση των πραγματικών μας αναγκών", να δώσουμε αποτελεσματικά τους αγώνες, με μαζικότητα και μαχητικότητα, απέναντι στο κεφάλαιο και τις πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν. Να δυναμώσει η πάλη για στήριξη των ανέργων, για σταθερή δουλειά με κατάργηση των ελαστικών μορφών, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας των αναγκών μας, υποχρεωτικές για όλους».