Αγώνας στα χρόνια της Κατοχής, στον Εμφύλιο, στις φυλακές, στις εξορίες και μετά στη δυσκολοπάλευτη καθημερινότητα. Να κατακτηθεί ο επιούσιος, να «θεμελιωθεί» η οικογένεια.

Ολ' αυτά πρέπει να τα πληροφορηθεί ο μεγάλος αδελφός Γιάννης, που είχε στήσει «ευήκοον ους» στο προηγούμενο βιβλίο του Βασίλη Φυτσιλή: «Κουβεντιάζοντας με το Γιάννη». Τώρα ξαναγίνεται μέτοχος της συνέχειας στο δεύτερο βιβλίο του με τον ευφραδέστατο τίτλο: «Στους δρόμους του αγώνα». Ο Γιάννης, ο νεκρός αγωνιστής αδελφός «καπετάνιος του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ από τους τελευταίους μαχητές του που συνέχιζαν μέχρι τα μέσα του 1950 τον ηρωικό αγώνα τους στο χώρο της Καρδίτσας για να πιαστεί τελικά... ύστερα από προδοσία και να δολοφονηθεί, τον εκτέλεσαν χωρίς δίκη, στρατός και παρακρατικοί».

Η εξομολόγηση με τη δυνατή, χειμαρρώδη γραφή του συγγραφέα, πότε γυρίζει στα παιδικά του χρόνια, στο χωριό, χρόνια που χάραξαν την πορεία του, με τη χαρισάμενη πνοή των βουνών και του κάμπου, την ευλογία του ζεστού ψωμιού και την θαλπωρή του χωριάτικου σπιτιού. Βουκολικές εικόνες από την αγροτιά, το κυνήγι και τις συντροφιές στα κατοπινά χρόνια της ελευθερίας, που στα διαλείμματα όλοι τους θυμούνται και επιστρέφουν στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης, στον Εμφύλιο, ιστορώντας ο καθένας τη δική του συμμετοχή και των γνωστών του, έτσι που υφαίνεται μεθοδικά ο καμβάς της ιστορίας στη γενέτειρα του Βασίλη Φυτσιλή.

Σιγά - σιγά η «οικοδομή» ολοκληρώνεται με παιδιά και μ' εγγόνια και κάθε χρονιά ξαναζωντανεύει με την ηχηρή φωνή του συγγραφέα στις επετείους μνήμης.

Η φύση προίκισε αυτόν τον αξιότατο λογοτέχνη («νομίζω πως η αξία του λογοτεχνικού έργου του Φυτσιλή είναι η κοινωνική "θέση" του, μια θέση που δεν υπαγορεύεται από τον ίδιο το συγγραφέα, αλλά αποστάζεται και κρυσταλλώνεται σιγά - σιγά, μέσα απ' τα δρώμενα και περνάει απ' την ψυχή των ηρώων του, στην ψυχή των ηρώων του στην ψυχή του αναγνώστη του» - Ν. Παπανδρέου) και με την εκφραστική δεινότητα των εικαστικών τεχνών ζωγραφική και γλυπτική. Εμπνευστής του η θεσσαλική φύση κι οι κάτοικοί της (δάσκαλός του ο Γιολδάσης), η ειρήνη, η λευτεριά. Ηρώα του και μνημεία διακοσμούν τη Σέκλιζα, Καρδίτσα, Νιάλα, Μάνη.

Πλούσια σοδειά, πλατιά αισθήματα βαθιά ριζωμένα στην όμορφο λόγο, ν' ανασάνουν οι μνήμες και να μη λησμονηθούν. (Εκδόσεις «ΕΝΤΟΣ»).