Ας αφήσουμε, όμως, να μιλήσει το χτεσινό άρθρο του: «Η πληγή από το χθεσινό χτύπημα είναι πολύ μεγάλη και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από έναν πληγωμένο γίγαντα που ξαναστέκεται στα πόδια του και αποφασίζει ότι βρήκε - επιτέλους - τον κακό αντίπαλο που έψαχνε. Η τρομοκρατία θα γίνει η κορυφαία προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής». Και συνεχίζει: «Με την ίδια μανία που η CIA και το FBI κυνηγούσαν κάποτε τους κομμουνιστές, θα κυνηγούν τώρα όποιον και ό,τι πιστεύουν(!) ότι συνδέεται με την τρομοκρατία»... Και στα καθ' ημάς: «Οι πράκτορες του FBI θα κάνουν τη δουλειά τους στην Αθήνα με τριπλό ζήλο και χωρίς επίφαση φινέτσας, οι ελεγκτές της FAA (Ομοσπονδιακής Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ) θα ξετινάζουν την ΥΠΑ, τα Σπάτα και την «Ολυμπιακή» με τετραπλό ζήλο και... σε όποιον αρέσει». Τα σχόλια δικά σας.
«Σταυροφορία κατά της τρομοκρατίας» θα ξεκινήσουν οι ΗΠΑ, σύμφωνα με το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ. Το θεωρούν «αναπόφευκτο» και φυσιολογικό - και αυτή την εικόνα καλλιεργούν - «η πληγωμένη υπερδύναμη» να αντιδράσει με «πολεμική αντεπίθεση», προκειμένου να αποκαταστήσει το τρωθέν γόητρο και κύρος της(!). Το ζήτημα όμως είναι ακριβώς ποιους θεωρούν τρομοκράτες οι ιμπεριαλιστές. Η μέχρι τώρα πρακτική τους δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Τρομοκράτες είναι οι λαοί του κόσμου που τολμούν να σηκώνουν το κεφάλι τους, να μην είναι «φόρου υποτελείς» στη νέα τάξη. Περιττεύει να παραθέσει κανείς τον γνωστό κατάλογο με τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Εχει αποδειχθεί δηλαδή περίτρανα ποιοι είναι οι πραγματικοί αρχιτρομοκράτες του πλανήτη. Σε αυτή τη συμμορία της νέας τάξης που λυμαίνεται σήμερα τον πλανήτη και μηχανεύεται διαρκώς απίθανους τρόπους διαιώνισης της κυριαρχίας της, οι λαοί δεν πρέπει να «αναγνωρίσουν» καμία «δικαιολογία» και πολύ περισσότερο «συμπάθεια» για τη συνέχιση και κλιμάκωση του πολέμου που ετοιμάζουν εναντίον τους. Αντίθετα, χρειάζεται να είναι πανέτοιμοι να αποκρούσουν τη νέα λαίλαπα που θα πέσει στα κεφάλια μας.
Πολλές και διάφορες είναι οι υποθέσεις και τα σενάρια, που γράφονται και λέγονται στα αμερικανικά ΜΜΕ, σχετικά με τους εμπνευστές και εκτελεστές των αλλεπάλληλων και φονικών προχθεσινών επιθέσεων στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Γεγονός, βέβαια, που είναι φυσιολογικό και εύλογο, ανεξάρτητα και πέρα από το βαθμό βασιμότητας της κάθε υπόθεσης και σεναρίου. Δεν μπορείς, όμως, να πεις το ίδιο, σχετικά με το γεγονός, πως αυτή η σεναριολογία διαπερνάται έντονα από τη λογική, πως η συγκεκριμένη «τρομοκρατική» επίθεση, όσο και η «τρομοκρατία» γενικότερα, είναι εισαγόμενη και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την εσωτερική κατάσταση στις ΗΠΑ. Μια λογική, που θεωρείται πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητη και απόλυτη. Ούτε καν η παραμικρή υπόνοια, η παραμικρή υποψία, δεν εκφράζεται από τους διάφορους αναλυτές, σχολιαστές κλπ, κλπ, για το ενδεχόμενο να οδηγούν κάποια νήματα της υπόθεσης και στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν είναι μόνον αξιοπρόσεκτο, αλλά γεννά και διάφορα ερωτήματα. Αραγε, τόσες είναι οι ικανότητες προβληματισμού των Αμερικανών αναλυτών ή άλλοι παράγοντες είναι αυτοί, που εξοβελίζουν τις ανάλογες σκέψεις;
Η αλήθεια, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική. Οχι μόνο, γιατί το ιδιαίτερα μεγάλο εύρος και ο τρόπος που ξεδιπλώθηκε η προχτεσινή εγκληματική επιχείρηση, τουλάχιστον, θέτει το σοβαρό ερώτημα, αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί, χωρίς τις ανάλογες διασυνδέσεις και υποστήριξη από σοβαρούς κρίκους των συστημάτων εσωτερικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Αλλά και γιατί δεν είναι λίγα τα ανάλογα περιστατικά που έχουν τις ρίζες τους στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Να θυμίσουμε τη βομβιστική επίθεση στο κυβερνητικό κτίριο της Οκλαχόμα, τον Απρίλη του 1995, με 168 θύματα. Δράστης ήταν ο Τίμοθι Μακ Βέι, μισθοφόρος και στέλεχος ακροδεξιάς οργάνωσης, τον οποίο, όμως, ποτέ οι αμερικανικοί κυρίαρχοι κύκλοι δεν τον ονόμασαν τρομοκράτη. Ποτέ δε χαρακτήρισαν έτσι, επίσης, την τρομοκρατική δράση διάφορων παραστρατιωτικών οργανώσεων ή τις ενέργειες της διαβόητης Κου Κλουξ Κλαν κλπ., κλπ. Και, βέβαια, ποτέ δεν ονόμασαν ως τρομοκρατική τη δολοφονία του Προέδρου Τζον Κένεντι, ενώ ποτέ δεν ομολόγησαν τη συμμετοχή σ' αυτή των μυστικών και άλλων υπηρεσιών και κέντρων.
Είπαμε, η «τρομοκρατία» δεν έχει καμία σχέση με τις ΗΠΑ... Είτε με την εξωτερική της πολιτική, είτε με όσα διάφορα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας...
Τα όσα είπε χτες, όμως, ο Κ. Σημίτης, εκμεταλλευόμενος τα προηγούμενα, απέχουν πολύ από την αλήθεια και σφραγίζονται έντονα από πολιτική ιδιοτέλεια. «Οι τρομοκρατικές αυτές πράξεις δε λύνουν τα προβλήματα, αλλά δημιουργούν νέα και καθιερώνουν μια νέα μορφή πολέμου, την οποία δεν πρέπει να αποδεχτούμε με κανένα τρόπο. Γιατί αυτή η μορφή έχει θύματα τους πολίτες, που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους». Αυτά δήλωσε ο Κ. Σημίτης, βγαίνοντας από το Προεδρικό Μέγαρο.
Και μεις αναρωτιόμαστε: Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία ήταν τρομοκρατικοί ή όχι; Μήπως έλυσαν κάποιο πρόβλημα; ή αντιθέτως δημιούργησαν ακόμη περισσότερα; Είχαν οι βομβαρδισμοί αυτοί αθώους πολίτες ως θύματα ή όχι; Κι αν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί ενάντια στη Γιουγκοσλαβία ήταν τρομοκρατικοί, τότε γιατί η κυβέρνηση Σημίτη συναίνεσε και συνέβαλε σ' αυτούς, παρέχοντας κάθε διευκόλυνση που της ζητήθηκε;
Και το προηγούμενο είναι μόνον ένα παράδειγμα, από τις πάμπολλες περιπτώσεις και γεγονότα τρομοκρατικών επιθέσεων και επεμβάσεων εναντίον λαών και χωρών, που προσφέρει απλόχερα η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων μεγάλων καπιταλιστικών χωρών, τις τελευταίες και μόνο δεκαετίες.
Πέρα από τα προηγούμενα, όμως, αναρωτιόμαστε, επίσης, για ποιο λόγο ο Κ. Σημίτης χρησιμοποίησε τη λέξη «πόλεμος» και, μάλιστα, προσδιόρισε πως ο τελευταίος έχει «νέα μορφή».
Αποτελεί, άραγε, απλά και μόνο μια φραστική προσαρμογή στην ορολογία, που έσπευσαν να χρησιμοποιήσουν, από την πρώτη στιγμή, οι Αμερικανοί επίσημοι και αξιωματούχοι; Γνωρίζει κάτι περισσότερο και επιχειρεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη της χώρας μας; Δε γνωρίζουμε. Οι επόμενες μέρες, ίσως, δώσουν την απάντηση και σ' αυτά τα ερωτήματα.
***
α) Οταν οι παραπάνω λένε ότι το ΚΚΕ είναι λενινιστικό (και, βεβαίως, είναι λενινιστικό), νομίζουν (οι κακόμοιροι) ότι το βρίζουν. Δε γνωρίζουν, οι καημένοι, ότι μεταξύ άλλων ο Λένιν έχει από τις αρχές του αιώνα τονίσει ότι η τρομοκρατική δράση δεν έχει καμία σχέση με την εργατική τάξη και το Κόμμα της. Ας μάθουν κάτι ακόμα οι νάνοι μας: Ο Λένιν τοποθετείτο με αυτόν τον τρόπο έναντι της τρομοκρατίας, παρά το γεγονός ότι ο αδελφός του είχε αναπτύξει τέτοια δράση κατά του τσαρικού καθεστώτος...
β) Είναι πολύ εύκολο να απαντήσεις «ναι, καταδικάζω την τρομοκρατία». Το δύσκολο είναι στις μέρες μας - μέρες «νέας τάξης» - να συνεννοηθούμε. Κατ' αρχάς ποιος ρωτάει; Ρωτούν οι τρομοκράτες, που βομβάρδισαν 212 (!) φορές το Βελιγράδι και 374 (!) φορές την Πρίστινα; Ρωτούν αυτοί, που έχουν σκοτώσει 1 εκατομμύριο παιδιά στο Ιράκ από το 1991; Ρωτούν αυτοί, που θεωρούν «τρομοκράτες» τους Ελληνες, επειδή διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ το '99;
γ) Τρομοκρατία - και μάλιστα στη χειρότερη, στην κρατική, μορφή της - είναι να βομβαρδίζεις αδιακρίτως (Βιετνάμ, Κορέα, Γρανάδα, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη κ.ο.κ.). Τρομοκρατία είναι να οργανώνεις 900 (!) τρομοκρατικές επιχειρήσεις μόνο μέσα σε μια 15ετία, όπως έπραξε η CIA (και όπως τα ίδια τα στοιχεία της CIA ομολογούν για τη δράση της από το 1961 έως το '75). Τρομοκρατία είναι να τροφοδοτείς τον Σαντάμ με όπλα για να πλήξεις την Ιρανική Επανάσταση και μετά να βομβαρδίζεις το Ιράκ, για να «τιμωρήσεις» το δημιούργημά σου, τον Σαντάμ! Τρομοκρατία είναι να δημιουργείς τον UCK και μετά δήθεν να τον «αφοπλίζεις». Πράξη τρομοκρατίας είναι η κατάλυση της δημοκρατίας (Χιλή, Ελλάδα κ.ά.), πράξη τρομοκρατίας είναι να στηρίζεις την κατοχή ελεύθερων και ανεξάρτητων κρατών (Κύπρος).
δ) Τρομοκρατία είναι να φτιάχνεις, το 1984, στο Αφγανιστάν την οργάνωση ΜΑΚ, με αρχηγό τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και να τη στηρίζεις αφειδώς, στρατιωτικά και οικονομικά, μέχρι το 1988, όπως έκανε η CIA! Και αυτά δεν τα λέει ο «Ριζοσπάστης». Το αμερικανικό δίκτυο ΝΒC τα λέει, και τα λέει από τις 24/8/98!
***
Οσο γι' αυτό που έγινε στις ΗΠΑ, είναι ένα απίστευτο και πρωτοφανές για μέσα στο έδαφός τους γεγονός, που μένει να διαλευκανθεί ποιος όπλισε, ποιος οργάνωσε, ποιος εκπαίδευσε, ποιος διευκόλυνε, ποιος παρείχε το ευνοϊκό έδαφος στους συγκεκριμένους να το πράξουν και να το υλοποιήσουν, σκορπίζοντας χιλιάδες αθώα θύματα.
Ηδη, πάντως, στην Αμερική, μιλούν για χτύπημα που δεν αποκλείεται να προέρχεται από «αυτόχθονες οργανώσεις»... Αλλωστε, και ο μεγιστάνας Μπιν Λάντεν «αυτόχθονο» δημιούργημά τους είναι. Αυτά, τα δημιουργήματα των ΗΠΑ, τα πληρώνουν οι λαοί. Δυστυχώς για τον αμερικανικό λαό, τα πληρώνει τώρα και ο ίδιος.
Δεν είπε τίποτε, όμως, για τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά, που διώχτηκαν βίαια από τα Λύκεια και στοιβάχτηκαν στα ΤΕΕ. Δεν είπε ουσιαστικά τίποτε για το απερίγραπτο χάλι των τελευταίων. Και δε βρήκε, βέβαια, τίποτε να πει, για τις πολλές άλλες επώδυνες συνέπειες της λεγόμενης μεταρρύθμισης, που βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν ιδιαίτερα τα παιδιά των φτωχότερων οικονομικά στρωμάτων. Γιατί, πέρα από τις υπαρκτές και μεγάλες ελλείψεις σε καθηγητές και δασκάλους, βιβλία, αίθουσες, κτίρια και εποπτικά μέσα. Πέρα απ' το περιεχόμενο της όλο και περισσότερο υποβαθμισμένης παρεχόμενης μόρφωσης. Πέρα από τα αρκετά και οξυμένα προβλήματα (οικονομικά, εργασιακά, κ.ά.) των εκπαιδευτικών, κλπ., κλπ., υπάρχουν οι πολύμορφες και ολοένα αυξανόμενες ταξικές διακρίσεις και ανισότητες, που ορθώνουν σοβαρούς φραγμούς και εμπόδια στα παιδιά των εργατικών και γενικότερα των φτωχών λαϊκών οικογενειών.
Και μην τολμήσει κανείς να μας πει ότι υπερβάλλουμε και καταστροφολογούμε. Τα πράγματα έτσι έχουν ακριβώς και δε γίνεται αυτό φανερό μόνον από την πραγματικότητα, που βιώνουν καθημερινά οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες, που καλούνται να μετρήσουν και να ξαναμετρήσουν τα πενιχρά εισοδήματά τους, για να εξοικονομήσουν τα όσα πολλά απαιτεί, ως άλλη ρουφήχτρα, η δήθεν δωρεάν και δήθεν δημόσια Παιδεία. Γίνεται φανερό και από στοιχεία σχετικών ερευνών. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία μιας τέτοιας μελέτης, της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στα ελληνικά πανεπιστήμια έχει ήδη διαμορφωθεί μια σκληρή ταξική πραγματικότητα, αφού οι μισοί και πλέον φοιτητές (52%) προέρχονται από εύπορες και με υψηλό μορφωτικό επίπεδο οικογένειες, ενώ μόνο το 10% προέρχεται από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.
Και δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε, ότι είμαστε ακόμα στην αρχή, αφού τα στοιχεία αφορούν το έτος 2000. Οταν, δηλαδή, δεν είχαν αρχίσει να φαίνονται σε όλη τους την έκταση οι ταξικές συνέπειες των αντιλαϊκών αντιεκπαιδευτικών επιλογών των κυβερνητικών «μεταρρυθμίσεων» και σχετικών νόμων. Είναι μαθηματικά εξακριβωμένο ότι η κατάσταση χάρη στο εξοντωτικό εξεταστικό σύστημα, το αβάσταχτο κόστος των φροντιστηρίων, κλπ. κλπ. θα επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια μέχρι να επιστρέψουμε στις παλιές καλές εποχές, όπου στα ανώτατα ιδρύματα φοιτούσαν κυρίως οι «βλαστοί» της αστικής τάξης. Τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων θα ριχτούν στο κοινωνικό «Καιάδα» της υποαπασχόλησης και της ανεργίας.
Αντιγράφουμε από τον «Μικροπολιτικό» των χτεσινών «Νέων»: «Η κόντρα κόντρα, αλλά οι ανέσεις (και όχι μόνο) ανέσεις! Γνωρίζετε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος βρέθηκε στη Γιουγκοσλαβία για επίσημη επίσκεψη τις προάλλες. Δε γνωρίζετε, όμως, με τι ταξίδεψε. Η αντιπαράθεσή του, λοιπόν, με την κυβέρνηση δεν τον εμπόδισε να πάει στο Βελιγράδι με το... πρωθυπουργικό αεροσκάφος "Εμπραέρ", το οποίο ζήτησε - και του παρασχέθηκε - από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Παράλληλα, ο επικεφαλής της ελλαδικής Εκκλησίας, που συχνά επικαλείται τον λιτό βίο των πατέρων της Εκκλησίας, έμεινε στην απέριττη... προεδρική σουίτα στο ξενοδοχείο "Ιντερκοντινένταλ" της γιουγκοσλαβικής πρωτεύουσας. Και επειδή τι να του κάνει μια σουίτα, έστω κι αν έχει εμβαδόν 120 τ.μ., υπενοικίασαν και μια δεύτερη! Για τη συνοδεία, προφανώς...».
Και το διπλανό σχόλιο συμπλήρωνε: «Οπως έγινε γνωστό, οι λιτές, απέριττες, φτωχικές, κλπ., σουίτες χρεώνονται προς 800 δολάρια η μία ημερησίως, ήτοι προς 315.000 δραχμές. Και ποιος τα πληρώνει αυτά; Ω, ναι, σωστά μαντέψατε - το υπουργείο των Εξωτερικών! Είναι να μην κηρύξει την Εκκλησία υπό διωγμόν ο Χριστόδουλος;».
Πρώτοι αυτοί
έχουν διδάξει
τον τρόμο
στον πλανήτη
και τη βία,
χιλιάδες οι αθώοι
που 'χουν σφάξει
στο Βιετνάμ
και στο Ιράκ
και στη Σερβία.
*
Χρόνια στη Γη
κυριαρχούνε
σαν γκάνγκστερς
με το όπλο,
με την κάννη,
τώρα τους έτυχε
να δούνε,
μία σφαγή
σαν και τις χίλιες
που 'χουν κάνει.
*
Θρήνος, λοιπόν,
εκεί κι όλοι
ρωτάνε,
το μακελειό
ποιος το 'κανε,
ποιο χέρι,
μ' αδίκως
το κεφάλι τους
το σπάνε
για κάτι που η CIA,
μάλλον, ξέρει...