Δε θα κάνω κριτική του πολιτικού λόγου του κ. Σημίτη στη ΔΕΘ. Οι πολιτικοί που βγάζουν λόγους, υμνούν το κόμμα τους και αποκοιμίζουν το λαό με υποσχέσεις που ξέρουν ότι δε θα πραγματοποιήσουν.
Οπως η 3η Σεπτεμβρίου. Το συμβόλαιο με το λαό, όπου το ΠΑΣΟΚ, διαφημίζοντας τη δημοκρατικότητά του, την προοδευτικότητά του και την αριστερή του ιδεολογία!!! εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, υποσχόμενο ότι θα πραγματοποιούσε αυτά που λαχταρούσαν όλοι οι Ελληνες, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο, Εξω οι βάσεις κλπ. Και μόλις πήρε την εξουσία τα ξέχασε όλα κι έκανε ακριβώς το αντίθετο. Ερωτεύτηκε το Συνδικάτο. Και μην ξεχνάτε ότι όλοι, τουλάχιστον όλοι όσοι μείνανε έξω από υπουργεία και μεγάλες προσοδοφόρες θέσεις χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής σαν το «Καλό ΠΑΣΟΚ»!!! και το σημερινό «Κακό ΠΑΣΟΚ» Ο,τι υπόσχεση δοθεί, είναι για να παραμείνουν στην εξουσία αν είναι από τους από μέσα ή αν τους λόγους τους εκφωνούν οι απ' έξω, π.χ. η ΝΔ, για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Η λέξη «αναρριχηθούν» δεν ταιριάζει καθόλου στη ΝΔ, γιατί και η αναρρίχηση χρειάζεται μυαλό και ζόρι. Δεν πειράζει. Θα βρω μια καλύτερη λέξη. Ομως είναι δύσκολο, γιατί αυτοί πέφτοντας από γκάφα σε γκάφα βρήκαν τη λύση της σιωπής. Πού θα πάει σου λέει. Υστερα από τα τόσα αίσχη τους, ο λαός θα ξυπνήσει και θα τους διώξει... και μετά θα ξανακοιμηθεί... και θα ψηφίσει εμάς. Φταίω εγώ να πω δυο παροιμίες. «Με το νου πλουταίνει η κόρη, με τον ύπνο η ακαμάτρα». Τη δεύτερη δεν τη θυμάμαι καλά γι' αυτό θα την πω στο περίπου. «Ο πνιγμένος απ' τα γένια του αρχιεπισκόπου πιάνεται». Αλήθεια, τους δώσαμε το δθκαίωμα να πιστεύουν ότι ο λαός είναι τόσο αφελής;
Σήμερα είμαι μόνος κι έχω άνεση. Ο Αποστόλης ψάχνει για καινούριο γυμναστήριο. Τσακώθηκε, γιατί αποφάσισε να κολυμπά στην πισίνα με βατραχοπέδιλα και στο γυμναστήριό του δεν του το επιτρέπουν. Τύπαρος ο Αποστόλης. Για να πω την αλήθεια, το μόνο που ήθελα ήταν να μιλήσω και να ξαλαφρώσω λίγο από την αγανάχτηση που με πνίγει καμιά φορά. Γι' αυτό δήλωσα στην αρχή ότι δε θα κάνω κριτική στο λόγο του Σημίτη. Ομως, αφού παρασύρθηκα κι έγραψα για το ΠΑΣΟΚ, θα ήταν αδικία ν' αφήσω απ' έξω τη ΝΔ που είναι ο καθρέφτης του ΠΑΣΟΚ, το αγαπημένο ταίρι, η μαμά, το πρότυπο, η βάση, το καλούπι πάνω στο οποίο κατέληξε το ΠΑΣΟΚ, αλλά που για να ξεγελά το λαό στην αίτηση για την εξουσία αυτοβαφτίστηκε «Αριστερό»!
Αγανακτώ, λοιπόν, επειδή, καθώς ξέρω πως δεν είμαι πιο έξυπνος από κανένα, σίγουρα και οι άλλοι βλέπουν αυτό που βλέπω. Βλέπουμε όλοι λοιπόν ξεκάθαρα πως ουσιαστικά έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων. Από τη μια μεριά τη μεγάλη πλειοψηφία που ζει με ψίχουλα, ανασφάλεια, και με αποκλεισμό από κάθε υλική και πνευματική τροφή. Λέγεται ΛΑΟΣ. Από την άλλη μια μικρή μειοψηφία που έχει τα πάντα. Υπάρχουν οικογένειες, σ' αυτή τη μειοψηφία, που τα έσοδά τους είναι περισσότερα από τα έσοδα πέντε... χωρών. Λέγονται ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Σκανδαλώδης οικονομική διαφορά θα σκεφτείς. Ομως, η διαφορά δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και ηθική. Αυτή η ολιγαρχία που κυβερνά τον κόσμο, δολοφονεί ανθρώπους, δολοφονεί λαούς, με μπόμπες, με πείνα, με αποκλεισμό, με απεμπλουτισμένο ουράνιο με παράνομα Διεθνή Δικαστήρια, με κυβερνήσεις μαριονέτες που εκτελούν τυφλά τις εντολές τους. Ο δικομματισμός παίζει ένα παιχνίδι που βοηθά αυτή την οικονομική ολιγαρχία. Τα δύο κόμματα που τη βοηθούν είναι τα ίδια και σίγουρα η Ελλάδα δεν τους νοιάζει. Αν τους ένοιαζε αντί να αγωνίζονται για το ποιος θα μπει στην κυβέρνηση να φάει θα ενώνονταν για να διώξουν τον καταχτητή, και να φέρουν Ειρήνη στα Βαλκάνια.
Ομως, η αγανάχτησή μου, ο καημός μου είναι με το «τρίτο κόμμα», το ανώνυμο, το ακέφαλο, που αν είχε τίτλο, θα λεγόταν «Κόμμα Μοιρολατρών». Δεν έγινε κόμμα, ούτε θα γίνει. Ομως είναι μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων. Είναι οι άνθρωποι που η καρδιά τους είναι με το λαό, με το δίκιο. Η θέση αυτών των ανθρώπων είναι στο Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο και πρέπει να τους δώσουμε να το καταλάβουν γρήγορα. Γιατί όποιος δε μιλά τον θάβουν. Δε φτάνει να βλέπεις την αδικία. Εχεις καθήκον να τη σταματήσεις. Θ' αφήσουμε να μας θάψουν; Θ' αφήσουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας σ' έναν κόσμο όπου η δουλεία θα είναι φυσικό πράγμα; Θ' αφήσουμε την ετεροδικία; Θα μας σκοτώνουν οι Αμερικάνοι στο Σύνταγμα και θα δικάζονται στη Νέα Υόρκη με το χαρτί της απαλλαγής στην τσέπη, πριν αρχίσει η δίκη; Θα χαρίσουμε τη γη μας; Θ' απαρνηθούμε τη γλώσσα μας, την ιστορία μας, την ελευθερία μας; Θα αμερικανέψουμε; Ο,τι ήταν προδοσία το 1821, σήμερα είναι εκσυγχρονισμός;
Αντε γεια.
του
Τίτου ΒΑΝΔΗ
Feeds
Εντυπωσιοθηρία και κουκούλωμα ευθυνών 
