Με τρεις αλλαγές της τελευταίας στιγμής («νομοτεχνικές βελτιώσεις», όπως αποκαλούνται...) στο κομμάτι των Εργασιακών στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή, προβάλλει ακόμα πιο ανάγλυφα η μονιμοποίηση και παραπέρα εμβάθυνση του εργασιακού μεσαίωνα που φέρνει το 4ο μνημόνιο, το οποίο συμφώνησε η κυβέρνηση με το κουαρτέτο για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Συγκεκριμένα:

-- Σε ό,τι αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις, στο άρθρο 16 με το οποίο παγιώνεται παραπέρα το ήδη διαμορφωμένο αντεργατικό πλαίσιο, στην αρχική διατύπωση της Αιτιολογικής Εκθεσης αναφερόταν ότι η αναστολή των αρχών της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης «θα ισχύσει έως την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, δηλαδή έως την 20.8.2018». Αν και αυτό δεν συνιστούσε βέβαια επαναφορά των αρχών αυτών μετά τη συγκεκριμένη ημερομηνία, η κυβέρνηση ισχυριζόταν τόσον καιρό ότι τάχα πέτυχε την «επαναφορά» τους. Στο παρά πέντε, βέβαια, και... προς αποφυγή «παρεξηγήσεων», έσπευσε να τροποποιήσει την Αιτιολογική Εκθεση, προσθέτοντας δίπλα στη συγκεκριμένη ημερομηνία και τη φράση: «... υπό την προϋπόθεση επιτυχούς ολοκλήρωσης του Προγράμματος». Στην πραγματικότητα, δηλαδή, όλο το αντεργατικό πλαίσιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις παγιώνεται για ακόμα περισσότερο, τουλάχιστον μέχρι κυβέρνηση και κουαρτέτο να συμφωνήσουν ότι το νέο μνημόνιο έχει ολοκληρωθεί και μάλιστα με «επιτυχία»...

-- Αντίστοιχη τροποποίηση προς το ακόμα χειρότερο γίνεται στην Αιτιολογική Εκθεση και για το άρθρο 17, με το οποίο απελευθερώνονται οι ομαδικές απολύσεις, με την κατάργηση της διοικητικής έγκρισης και την αντικατάστασή της από μια απλή «διαδικασία κοινοποίησης» στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ). Στην αρχική διατύπωση της Αιτιολογικής Εκθεσης προβλεπόταν πως σε περίπτωση αρνητικής γνωμάτευσης του ΑΣΕ σε αίτηση επιχείρησης για ομαδικές απολύσεις, η γνωμάτευση αυτή θα συνιστούσε «τεκμήριο ακυρότητας των απολύσεων» επί δικαστικής προσφυγής των απολυμένων εργαζομένων. Στη νέα διατύπωση ορίζεται πως «σε περίπτωση προσφυγής κατά του κύρους των απολύσεων, αρνητική απόφαση του ΑΣΕ μπορεί να ληφθεί υπόψη από το δικαστήριο»! Οι ομαδικές απολύσεις δηλαδή προχωρούν έτσι κι αλλιώς, ενώ ακόμα και μια αρνητική γνωμάτευση του ΑΣΕ μπορεί να ληφθεί... αλλά μπορεί και να μη ληφθεί υπόψη από το δικαστήριο, αφού δεν συνιστά «τεκμήριο ακυρότητας» των ομαδικών απολύσεων.

-- Τέλος, στο άρθρο 18, που διευρύνει τους λόγους που μπορεί να επικαλεστεί μια επιχείρηση για την απόλυση συνδικαλιστών, στην αρχική διατύπωση του νομοσχεδίου προστίθετο ως τέτοιος λόγος η «αδικαιολόγητη απουσία» για 7 ημέρες. Με την... «νομοτεχνική βελτίωση», το διάστημα της «αδικαιολόγητης απουσίας» περιορίζεται στις 3 μέρες, καθιστώντας προφανώς ακόμα πιο εύκολο να στηθεί μια τέτοια κατηγορία από την εργοδοσία, ειδικά σε περιόδους αγωνιστικών κινητοποιήσεων.