Η τετραετία που πέρασε από το 19ο Συνέδριο απέδειξε την ορθότητα της στρατηγικής του Κόμματος. Η κρίση βάθυνε τα αδιέξοδα του συστήματος και απέδειξε ότι διαχειριστικές λύσεις δεν λύνουν τα προβλήματα, αλλά αντίθετα ενσωματώνουν και οδηγούν σε αδιέξοδες πολιτικές που βαθαίνουν τις αντιθέσεις. Δυστυχώς, ένας κόσμος παρασύρθηκε από αυτά, νομίζοντας ότι ο καπιταλισμός εξανθρωπίζεται και ότι η λύση βρίσκεται στην αλλαγή σκυτάλης στην κυβέρνηση.

Το Κόμμα από την αρχή της κρίσης αποκάλυψε τα πραγματικά αίτια της κρίσης και δεν μπήκε στη λογική των μεταβατικών προγραμμάτων και της αντίληψης ότι μέσα στην ΕΕ λύνονται τα λαϊκά προβλήματα. Η ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αποκαλυπτική κυρίως για όλους αυτούς που μας έλεγαν πως η λύση βρίσκεται στη συμμετοχή σε κυβέρνηση αριστερής διαχείρισης. Οχι μόνο οι αγορές δεν χόρεψαν στα νταούλια του Τσίπρα και του Καμμένου αλλά δυο χρόνια τώρα συσσωρεύονται νέα βάρη στους εργαζομένους και διογκώνοντας τα προβλήματα, δίνοντας τη δυνατότητα στον παλιό δικομματισμό να αναγεννάται από τις στάχτες του με τα ίδια υλικά.

Το Κόμμα δούλεψε και άντεξε σε πολύ δύσκολες συνθήκες, χωρίς ταλαντεύσεις με ξεκάθαρη επιχειρηματολογία και σωστό προσανατολισμό. Καθήκον είναι η από δω και πέρα ολόπλευρη ισχυροποίησή του στην εργατική τάξη ενόψει και της επετείου των 100 χρόνων ζωής και δράσης του. Για να ανταποκριθεί το Κόμμα στις δύσκολες συνθήκες που έχουμε μπροστά μας θα πρέπει να έχει γερές ΚΟΒ σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς, στην ύπαιθρο και στις πόλεις με γερή ιδεολογικοπολιτική θωράκιση.

Δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθει το Κόμμα στις σημερινές απαιτήσεις χωρίς τα μέλη να έχουν την απαραίτητη ιδεολογική και πολιτική θωράκιση. Η νέα καθοδήγηση θα πρέπει να θέσει ως σκοπό της την παραπέρα ενίσχυση των ιδεολογικών και μορφωτικών χαρακτηριστικών των κομματικών μελών. Δεν μπορεί πλέον να αντεπεξέλθει κανένα μέλος μόνο με μια απλή ανάγνωση των κομματικών κειμένων ή του «Ριζοσπάστη». Πολλά κομματικά μέλη, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, έχουν μείνει χωρίς την αναγκαία δυνατότητα προπαγάνδισης των θέσεων του Κόμματος, δεν έχουν εμβαθύνει στον μαρξισμό - λενινισμό. Τα μαθήματα και οι διαλέξεις για ιδεολογικά ζητήματα να γίνονται συχνότερα, με καλύτερη προετοιμασία και συμμετοχή όλου του κομματικού δυναμικού. Δεν είναι δυνατόν στις σημερινές συνθήκες να υπάρχουν κομματικά μέλη που να μην γνωρίζουν το Πρόγραμμα του Κόμματος, τις θέσεις μας για μια σειρά ζητήματα και να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στην ιδεολογική διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις. Οι ΚΟΒ ιδιαίτερα στην ύπαιθρο που καλούνται να αντεπεξέλθουν σε σύνθετα ζητήματα θα πρέπει να έχουν καλύτερη προετοιμασία σε κάθε μάχη κι όχι μόνο μπροστά σε εκλογικές μάχες. Η συνεχής ιδεολογική εμβάθυνση και στήριξη των μελών πρέπει να είναι συνεχής σκοπός της ΚΟΒ μαζί με την αξιοποίηση όλων των κομματικών εντύπων.

Ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι απλά ένα έντυπο που το χρεωνόμαστε και το μοιράζουμε στους συντρόφους κάθε Κυριακή για να βγει η χρέωση, αλλά ο καθημερινός μας σύντροφος, το καθημερινό μας όπλο απέναντι στον ιδεολογικό αντίπαλο, που διαθέτει όλα τα μέσα μαζί του και τα αξιοποιεί, ενώ εμείς ενώ διαθέτουμε τα μέσα δεν τα αξιοποιούμε. Δεν πηγαίνουμε δηλαδή με τον «Ριζοσπάστη» στο καφενείο ή στη δουλειά, δεν τον δείχνουμε σε άτομα της επιρροής μας, δεν τον προτείνουμε σε άλλους, παρά μονάχα περιμένουμε σε καμιά εξόρμηση να δώσουμε τυπικά κανένα φύλλο. Αυτά τα ζητήματα η νέα καθοδήγηση πρέπει να τα λύσει. Πώς θα πετύχουμε την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος το επόμενο διάστημα αν εμείς δεν έχουμε λύσει αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα;

Επίσης, ζήτημα το θέμα της λειτουργίας και της επαφής των ΚΟΒ με τα μέλη τους. Δεν είναι σωστό να υπάρχει πλήρης δραστηριότητα της οργάνωσης πριν από εξορμήσεις ή εκλογικές μάχες και μετά να πέφτει σε αδράνεια, πρέπει κάθε ΚΟΒ να έχει τη δική της δραστηριότητα και σχεδιασμό σταθερά για να μη χάνει την επαφή της με τον κόσμο.

Τελειώνοντας αυτή μου την παρέμβαση θα ήθελα να αναφερθώ στο Κυπριακό. Σωστά πήρε η ΚΕ την τελευταία απόφαση σχετικά με το ζήτημα των νέων συνομιλιών για το Κυπριακό. Η πολιτική ηγεσία των Ελληνοκυπρίων προσήλθε στις συνομιλίες με τη λογική «λύση να είναι κι ό,τι να ναι» και σε αυτήν τη λογική κινείται και το ΑΚΕΛ. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι απλά. Μια λύση περίπλοκη που θα κινείται στη λογική του «σχεδίου Ανάν» δεν πρόκειται να λειτουργήσει και δυστυχώς θα συσσωρεύσει περισσότερα προβλήματα από ό,τι προσπαθεί να λύσει. Η λύση της ΔΔΟ έχει ξεπεραστεί πλέον, δεν αντιστοιχεί στα σημερινά δεδομένα. Εξυπηρετεί μόνο τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των αστικών τάξεων Ελλάδος και Τουρκίας να σπέρνουν το δηλητήριο του εθνικισμού και σοβινισμού στους λαούς και να τους κρατάνε υποταγμένους στις δικές τους επιδιώξεις. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν το βλέπει αυτό και έχει παρασυρθεί σε εκτιμήσεις που θα την εκθέσουν στον κυπριακό λαό και δεν θα τον βοηθήσουν στην κατεύθυνση της ειρηνικής συνύπαρξης. Δεν οδηγούν σε βιώσιμη λύση οι θέσεις της τ/κ πλευράς για χωριστές πλειοψηφίες και παραμονή του τουρκικού στρατού μετά τη συμφωνία. Μια τέτοια λύση θα βάλει σε περιπέτειες τον κυπριακό λαό και σε μονιμοποίηση της διχοτόμησης και αποδοχής των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής.

Με αγώνα, γνώση, τόλμη κι αντοχή να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την υλοποίηση των αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ και να γιορτάσουμε με αποφασιστική ισχυροποίηση του Κόμματος τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του.