Το κόστος του είναι ανάλογο με εκείνο του βαμβακερού υφάσματος και μπορεί να έχει νανοπόρους διαμέτρου 50 έως 1000 νανόμετρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου). Πόροι αυτού του μεγέθους επιτρέπουν στην υπέρυθρη ακτινοβολία να διαφύγει, ενώ διαχέουν το ορατό φως, κάνοντας αδιαφανές το υλικό, που χωρίς τους πόρους είναι διαφανές και γι' αυτό ακατάλληλο για την κατασκευή ρούχων. Τα φύλλα nanoPE μοιάζουν με αυτό που είναι, κομμάτια πλαστικό, αλλά η ομάδα του Κούι τα επικάλυψε με ένα υδρόφοβο υλικό και έντυσε με δύο απ' αυτά ένα βαμβακερό πλέγμα σαν σάντουιτς, δημιουργώντας ένα αξιοποιήσιμο ύφασμα για την κατασκευή ρούχων. Για να διευκολύνει τη ροή αέρα μέσα από το ύφασμα, άνοιξε χιλιάδες μικροσκοπικές τρύπες σ' αυτό με μια μικροβελόνα. Μετά από αυτές τις προσαρμογές, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το υλικό μπορούσε να κρατήσει τη θερμοκρασία του ανθρώπινου δέρματος 2 βαθμούς Κελσίου χαμηλότερη απ' ό,τι το βαμβακερό ύφασμα, με την προϋπόθεση ότι η θερμοκρασία περιβάλλοντος ήταν μικρότερη από τη θερμοκρασία του σώματος.
Αν και οι 2 βαθμοί Κελσίου δεν φαίνονται κάτι σπουδαίο, το ανέβασμα του θερμοστάτη των κλιματιστικών λίγους βαθμούς παραπάνω, μπορεί να περιορίσει την κατανάλωση ενέργειας απ' αυτά στο μισό. Μένουν να γίνουν ακόμα πολλοί έλεγχοι όσον αφορά την αντοχή, την άνεση και τη διάρκεια του δροσιστικού αποτελέσματος του nanoPE, καθώς και έλεγχοι για τη συμβατότητά του με τις χρωστικές που χρησιμοποιούνται στα υφάσματα.