Οι Ρουμάνοι είχαν ένα «δαίμονα». Τον μεσαιωνικό Βλαντ τον Ανασκολοπιστή, οι αιματηρές συνήθειες του οποίου στον αγώνα του κατά των Οθωμανών, οι λαϊκές δοξασίες και η φαντασία Δυτικών συγγραφέων και σκηνοθετών έκαναν το «Δράκουλα» μεγάλη τουριστική ατραξιόν και μέσο κέρδους για τους κατοίκους των Καρπαθίων.

Οι σημερινές ιδιαίτερα αυξημένες ανάγκες για λέι, άρα και οι ανάγκες για καλόπιασμα των πλούσιων τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα και θέλουν να ακούσουν ό,τι τους ικανοποιεί, οδηγούν σε αναζήτηση και νέων, σύγχρονων δαιμόνων. Ετσι, στη Ρουμανία για όλα φταίει ο Τσαουσέσκου. Για ό,τι έκανε ή δεν έκανε.

Φυσικά, κριτική και μπορεί και χρειάζεται να γίνει. Ομως η προσπάθεια και οι απόψεις κάποιων Ρουμάνων είναι περίπου εξ ορισμού γραφικές. Ορισμένα παραδείγματα:

Οικοδομήθηκε ένα τεράστιο κτίριο που προοριζόταν ως κυβερνείο και σήμερα φιλοξενεί τις ανάγκες της ρουμανικής Βουλής. Σημειωτέον ότι οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν καταντήσει να νοικιάζουν χώρους του μεγάρου για εκδηλώσεις, συνέδρια και πανηγύρια, αναζητώντας το χρήμα.

Λέγεται, λοιπόν, ότι για να βρεθεί ο χώρος για την ανέγερσή του και με πρόσχημα το σεισμό του 1977 και τις ζημιές σε διάφορα σπίτια, αυτά παρουσιάστηκαν ως ετοιμόρροπα. Για να γκρεμιστούν χωρίς την αντίδραση του - σταθερά εμφανιζόμενου ως «θύμα» - λαϊκού παράγοντα.

Αποσιωπάται το γεγονός ότι ο σεισμός, έντασης 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, άφησε πίσω του 33.000 γκρεμισμένα κτίρια και 34.000 άστεγες οικογένειες. Περίπου 1.600 νεκρούς και 11.300 τραυματίες. Την ίδια περίοδο σεισμός έπληξε και τη Θεσσαλονίκη. Στη Ρουμανία όλοι οι άστεγοι τακτοποιήθηκαν σε διαμερίσματα σε περίπου μια εβδομάδα, αποτέλεσμα της πολιτικής λαϊκής στέγης που εφαρμοζόταν. Στη Θεσσαλονίκη, η αποκατάσταση πήρε πολλούς μήνες. Και μπορούμε να δούμε και τη σημερινή κατάσταση με τους σεισμόπληκτους της Αθήνας του 1999 να στριμώχνονται ακόμα σε κοντέινερ και να πεθαίνουν από τη ζέστη, επειδή το ηλεκτρικό ρεύμα είναι πολύ ακριβό για να χρησιμοποιήσουν το κλιματιστικό. Εχουμε την εντύπωση ότι αν γίνει σήμερα σεισμός στο Βουκουρέστι, η κατάσταση θα θυμίζει το χάλι της ευρωπαϊκοενωσίτικης ελληνικής πρωτεύουσας.

Ασκείται κριτική επειδή επί προσπάθειας οικοδόμησης σοσιαλισμού γκρεμίστηκαν πολλές θεαματικές βίλες, προκειμένου να εξοικονομηθεί χώρος για την έγερση κατοικιών αξιοπρεπών για τα λαϊκά στρώματα, σε εφαρμογή ακριβώς αυτού του προγράμματος ανάπτυξης λαϊκής στέγης. Εμειναν κάποιες τέτοιες βίλες, προκειμένου να φιλοξενούν τις διπλωματικές αποστολές. Οπωσδήποτε, αν έμεναν και οι βίλες που γκρεμίστηκαν, θα λέγονταν πολλά π.χ. «για τον κοσμάκη που έψαχνε σπίτι για να ζήσει και τη νομεκλατούρα που καλοπερνούσε στις βιλάρες...».

Αυτή η «κριτική» και η αναπαραγωγή της έχουν το σκοπό τους. Αποκρύπτουν την προηγούμενη - ομολογουμένως δύσκολη - κατάσταση, τη σημερινή κατάντια και τα αίτιά της. Ειδικότερα:

Στην προηγούμενη κατάσταση και στην προσπάθεια ανάπτυξης της υλικοτεχνικής βάσης του σοσιαλισμού, η Ρουμανία είχε να επιδείξει το πρόσωπο μιας βιομηχανικοαγροτικής χώρας με ολόπλευρα αναπτυγμένη βιομηχανία. Ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Βαριά βιομηχανία κατασκευής εργαλειομηχανών, αυτοκινήτων και τρακτέρ. Ναυπήγησης πλοίων μεγάλης χωρητικότητας. Κατασκευής σιδηροδρομικών ηλεκτραμαξών και ντιζελαμαξών. Τεχνολογικού εξοπλισμού για την πετρελαιοβιομηχανία, την ενεργειακή και χημική βιομηχανία.

Στήθηκαν μεγάλοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί. Τέθηκαν και λειτούργησαν οι υποδομές για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, που εντοπίζονται κύρια στην προ των Καρπαθίων περιοχή. Των κοιτασμάτων γαιανθράκων, σιδηρομεταλλεύματος και βωξιτών, χαλκού, χρυσού και ορυκτού άλατος. Περίπου το μισό του εδάφους καλλιεργήθηκε, με αγρούς, οπωρώνες και αμπέλια.

Σήμερα;