Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι εδώ και πολλούς μήνες «έδωσε μάχη για να συγκροτηθεί ένα εσωτερικό μέτωπο συλλογικής διεκδίκησης στα εργασιακά θέματα», ότι στην προσπάθεια αυτή είχε τη στήριξη «της πλειονότητας των εργοδοτικών φορέων και των συνδικάτων» και ότι στο θέμα των συλλογικών συμβάσεων «η ΕΕ αναγνωρίζει ότι πρέπει να ρυθμιστούν με βάση το κοινοτικό κεκτημένο». Ανάλογα, για τις ομαδικές απολύσεις, ισχυρίζεται ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου την δικαιώνει! Πολλά ψέματα μαζί και μια αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση έχει συμμάχους τους εργοδοτικούς φορείς, αφού αυτών τα συμφέροντα υπηρετεί. Οσο για τα συνδικάτα, εδώ θολώνει σκόπιμα τα νερά, ανακατεύοντας λάχανα με μπρόκολα. Η κυβέρνηση μπορεί να επιχαίρει για τη συναίνεση που της προσφέρει η συνδικαλιστική πλειοψηφία και συνολικά ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, έχει όμως σταθερά απέναντι στην πολιτική της το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που πρωτοστάτησε στους αγώνες όλο το προηγούμενο διάστημα. Οσο για τις συλλογικές συμβάσεις και την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για τις ομαδικές απολύσεις, εδώ το ψέμα και η παραπλάνηση πάνε σύννεφο. Υπαγορεύονται, όμως, από την ανάγκη της να υπερασπιστεί το αντεργατικό - αντιλαϊκό «ευρωπαϊκό κεκτημένο», για να «χρυσώσει το χάπι» και ευκολότερα να «πουλήσει» στο λαό τα μέτρα που συζητάει τώρα στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» και μετά από αυτή.