Παρόλο που η πολιτική της ΝΔ - την οποία με «ευλάβεια» τήρησε και συνέχισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - επιφύλαξε για τις γυναίκες αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με πλήρη εξίσωση προς τα πάνω για τις νεοασφαλιζόμενες από το 1993 και μετά, υπάρχει ακόμη ένα σημαντικός αριθμός εργαζόμενων γυναικών, οι οποίες μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με ευνοϊκότερους όρους απο τους άνδρες. Η διάκριση αυτή δεν είχε σκοπό την υπονόμευση του ρόλου της γυναίκας, δεν ήταν βλαπτική για τις εργαζόμενες. Αναγνωριζόταν έτσι ότι η γυναίκα σε αυτή την κοινωνία υφίσταται πλήθος αρνητικών διακρίσεων, επιβαρύνεται με ιδιαίτερα αυξημένες ευθύνες, είναι αντικείμενο εξαιρετικής εκμετάλλευσης και ιδιάζουσας υποτίμησης. Αναγνωριζόταν επίσης ο ρόλος της μητρότητας, με τις αυξημένες αναγκαιότητες που επιφυλάσσει για κάθε μητέρα.

Τώρα η κυβέρνηση επιβάλλει μια ρύθμιση που «εξισώνει άνδρες και γυναίκες»(!). Απορρίπτει κάθε έννοια ανακούφισης της εργαζόμενης μητέρας, της εργαζόμενης συζύγου. Η πολιτική της, που ταυτίζεται με αυτή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δρα ισοπεδωτικά, αδικεί και επιβαρύνει τη γυναίκα στο όνομα της... ισότητας. Το Προεδρικό Διάταγμα περί της «ίσης μεταχείρισης» σε σχέση με τα ασφαλιστικά δικαιώματα είναι αναπόσπαστο μέρος της αντιασφαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης και απόδειξη ότι δεν την έχει εγκαταλείψει ούτε για μια στιγμή, ούτε σε ένα σημείο της.