Ενώ η κατάσταση στη Βενεζουέλα εξακολουθεί να είναι δύσκολη, με την καπιταλιστική κρίση να χτυπάει τα λαϊκά στρώματα, συνεχίζεται και η πολιτική αντιπαράθεση. Οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο (που εφαρμόζει σοσιαλδημοκρατική διαχείριση) και αυτές της αντιπολίτευσης (που έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή) διοργάνωναν χτες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, ενώ φαίνεται ότι υπάρχει και διάθεση επίτευξης κάποιου συμβιβασμού. Ετσι, με διαμεσολάβηση της Καθολικής Εκκλησίας ανακοινώθηκε ότι ξεκινάει μια διαδικασία διαλόγου ανάμεσα στην κυβέρνηση του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος και τη συμμαχία του λεγόμενου «Τραπεζιού Δημοκρατικής Ενότητας» (ομπρέλα των δυνάμεων της αντιπολίτευσης), χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι αρνήσεις από κάποια κόμματα. Ο Πρόεδρος Ν. Μαδούρο, επιστρέφοντας από μια περιοδεία σε πετρελαιοπαραγωγές χώρες, συναντήθηκε τη Δευτέρα με τον Πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό, τον οποίο ευχαρίστησε για τη διαμεσολάβηση και τον ορισμό εκπροσώπου στις διαπραγματεύσεις του Αργεντίνου επισκόπου Εμιρ Πάουλ Τσέρινγκ. Στη διαμεσολαβητική ομάδα συμμετέχουν ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Χ. Λ. Ροντρίγκες Θαπατέρο, οι πρώην Πρόεδροι του Παναμά Μ. Τορίχος και της Δομινικανής Δημοκρατίας Λ. Φερνάντες.

Η πρώτη διερευνητική συνάντηση προγραμματίζεται να γίνει στις 30 Οκτώβρη στο νησί Μαργαρίτα, αν και κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης ζητάνε να γίνει στο Καράκας. Δηλώνεται ότι στόχος του «Εθνικού Διαλόγου» είναι να υπάρξει συμφωνία ώστε να δημιουργηθεί «ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ξεπεράσματος της διχόνοιας και προώθησης ενός μηχανισμού για τη διασφάλιση της ειρηνικής συνύπαρξης».

Πάντως, την ίδια ώρα η αντιπολίτευση, με πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, αναμενόταν χτες να εξετάσει τρόπους για να κηρυχθεί ο Πρόεδρος έκπτωτος, ενώ θέτει και το θέμα του δημοψηφίσματος αποπομπής του που καθυστερεί. Το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση στη χώρα επιδεινώνεται για τα λαϊκά στρώματα λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, του ελέγχου από το κεφάλαιο πολλών κλάδων της οικονομίας, όπου μπορεί να προκαλεί και τεχνητές ελλείψεις. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι όσο η εξουσία και η οικονομία είναι στα χέρια των μονοπωλίων, οι όποιες κοινωνικές κατακτήσεις του λαού δεν είναι διασφαλισμένες. Παρά την πολιτική αλλαγή, μετά την εκλογή του Ούγκο Τσάβες το 1998, αποδείχτηκε ότι ο καπιταλισμός δεν αλλάζει με επιμέρους μικροβελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις.