Διαδηλώσεις έγιναν χτες στο Καράκας τόσο από την αντιδραστική αντιπολίτευση, που επιδιώκει να πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για την αποπομπή του Προέδρου της χώρας, Νικολάς Μαδούρο, όσο και από το κυβερνών Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα και άλλες οργανώσεις που στηρίζουν την λεγόμενη Μπολιβαριανή Διαδικασία. Οι υποστηριχτές της κυβέρνησης απάντησαν στη λεγόμενη «κατάληψη του Καράκας» που διοργάνωνε χτες η «ομπρέλα» οργανώσεων της αντιδραστικής αντιπολίτευσης του λεγόμενου «Τραπεζιού Δημοκρατικής Ενότητας». Η συγκέντρωση της αντιπολίτευσης, παρότι μετέφερε κόσμο από την επαρχία, ήταν σαφώς υποδεέστερη της κινητοποίησης υπέρ της κυβέρνησης, ενώ οι αρχές ασφαλείας ανακοίνωσαν ότι συνέλαβαν στις 29 Αυγούστου το ηγετικό στέλεχος της αντιπολίτευσης και του κόμματος «Λαϊκή Θέληση» Γιον Γκοϊκοετσέα, με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών, που καταγγέλλουν ότι σκόπευε να χρησιμοποιήσει στη λεγόμενη «κατάληψη του Καράκας». Επίσης, ο ίδιος ο Μαδούρο, που συμμετείχε σε μεγάλη συγκέντρωση στη λεωφόρο Μπολίβαρ, ενημέρωσε ότι συνελήφθησαν 500 παραστρατιωτικοί από την Κολομβία, πολύ κοντά στο προεδρικό μέγαρο.

Νωρίτερα, ο Βενεζουελάνος Πρόεδρος είχε σημειώσει ότι η αντιπολίτευση απέτυχε στην προσπάθειά της να «καταλάβει το Καράκας» και ότι «ο λαός δεν κάθισε σπίτι, αλλά βγήκε στο δρόμο και τώρα ξεκινάει μια διαρκής κινητοποίηση και η αντεπίθεση για να μην περάσουν τα σχέδια πραξικοπήματος». Είπε επίσης ότι ετοιμάζεται διάταγμα με το οποίο θα αίρεται η βουλευτική ασυλία, ώστε αν ένας βουλευτής διαπράττει ένα αδίκημα να μπορεί να διώκεται. Σήμερα στη Βουλή η αντιπολίτευση έχει την πλειοψηφία αλλά το σύστημα είναι προεδρικό και ο Πρόεδρος, του οποίου η 6ετής θητεία λήγει το 2019, έχει την κυβέρνηση.

Η αντιδραστική αντιπολίτευση, που προσπαθεί το δημοψήφισμα αποπομπής να γίνει έως τις 10 Γενάρη το αργότερο, για να προκληθούν νέες εκλογές, δηλώνει ότι θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις. Για χτες το βράδυ, είχε ανακοινωθεί πορεία με κατσαρόλες ενώ για τις 4 και 14 Σεπτέμβρη αναγγέλλονταν συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις.

Αυτό που πρέπει πάντως να μείνει είναι ότι λόγω της επίδρασης της καπιταλιστικής κρίσης, της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, του γεγονότος ότι το κεφάλαιο ελέγχει την παραγωγή πολλών κλάδων (και μπορεί να προκαλεί και τεχνητές ελλείψεις) η κατάσταση στη χώρα είναι αρκετά δύσκολη για τα λαϊκά στρώματα. Αυτό αξιοποιεί και η αντίδραση με τη στήριξη και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΕ. Η ουσία από τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα είναι ότι όσο η εξουσία και η οικονομία είναι στα χέρια των καπιταλιστών, οι όποιες κοινωνικές κατακτήσεις του λαού δεν είναι διασφαλισμένες. Παρά την πολιτική αλλαγή, μετά την εκλογή του Ούγκο Τσάβες το 1998, αποδείχτηκε ότι ο καπιταλισμός δεν αλλάζει με επιμέρους μικροβελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις. Αυτό που απαιτείται είναι η οργάνωση και η ένταση του αγώνα για την προάσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, σε σύγκρουση με την αστική τάξη και την εξουσία της.