Η «Αυγή» μιλά για «νέα σελίδα» αναφέροντας: «Οι κρίσιμες συζητήσεις που ξεκινούν και θα οδηγήσουν στη δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος γίνονται στο νέο τοπίο που έχει δημιουργήσει το Brexit, η συνεχιζόμενη στασιμότητα στην οικονομία της Ευρωζώνης και η πάντα ανοιχτή πρόκληση του Προσφυγικού. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι νέες πολιτικές ισορροπίες που διαμορφώνονται, με την περαιτέρω προσέγγιση των σοσιαλδημοκρατών και ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά η συντονισμένη δράση των χωρών του Νότου (...) είναι περισσότερο από φανερό ότι συνθέτουν νέες συμμαχίες κατά της λιτότητας και των ακραίων λύσεων. Η πρόκληση της ανάπτυξης είναι ζωτική όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και για την ΕΕ συνολικά (...) θα ήταν εις βάρος της να κολλήσει ξανά στην Ελλάδα (...) η χώρα μας (...) έχει ένα λόγο παραπάνω να προχωρήσει και να ολοκληρώσει εντός χρόνου την αξιολόγηση, (...) γιατί έτσι θα ανοίξει το κεφάλαιο της οριστικής ρύθμισης του χρέους». Συνεχίζεται, δηλαδή, η κυβερνητική προσπάθεια δια χειρός «Αυγής» να ενισχυθεί στο λαό η αγωνιώδης προσδοκία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ετσι, ναι μεν τα βαριά αντιλαϊκά μέτρα είναι εδώ και θα έρθουν κι αλλά, όμως ο λαός δεν πρέπει να χολοσκά, αφού υπάρχουν προοπτικές χαλάρωσης της δημοσιονομικής πολιτικής και διευθέτησης του χρέους, που σημαίνει εξοικονόμηση χρήματος για στήριξη των επενδύσεων των επιχειρήσεων. Και όλα αυτά τα «φιλολαϊκά» επιτυγχάνονται εξαιτίας της συμμαχίας παλιάς και νέας σοσιαλδημοκρατίας και των κρατών του Νότου. Ας κοιμηθούν, λοιπόν, ήσυχοι οι εργαζόμενοι, ας υπομένουν καρτερικά παλιά και νέα αντιλαϊκά βάρη, ας χαίρονται για τα προνόμια στο κεφάλαιο και ας περιμένουν στη «δευτέρα παρουσία» του καπιταλισμού οι καπιταλιστικές επενδύσεις και τα μεγάλα επιχειρηματικά κέρδη να τους βγάλουν από το σημερινό τέλμα. Ούτε στον αιώνα τον άπαντα!

Το σκωπτικό «με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;» θυμίζουν η μία μετά την άλλη οι προβλέψεις των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών για την «όλο κι έρχεται» και ποτέ δεν φτάνει περίφημη ανάπτυξη. Σύμφωνα με τα σχετικά τηλεγραφήματα, η Λαγκάρντ δήλωσε χτες πως «το ΔΝΤ πιθανότατα θα αναθεωρήσει ξανά πτωτικά την πρόβλεψη για την παγκόσμια ανάπτυξη». Κι εδώ ακριβώς σταματά κάθε διάθεση να αντιμετωπιστεί με καλαμπούρι η κατάσταση.

Γιατί η επικεφαλής του ΔΝΤ ναι μεν έδωσε έτσι ένα ακόμα χτύπημα σ' όσους κατά καιρούς σπεύδουν στο μεϊντάνι να διαλαλήσουν την ανάπτυξη που ήδη ξεσκάρωσε και επελαύνει, αλλά απ' την άλλη - κι αυτό είναι το κύριο - θύμισε με τον τρόπο της ότι η καπιταλιστική κρίση όχι μόνο δεν ξεπερνιέται ποτέ με γιατροσόφια, αλλά, αντίθετα, απαιτεί απόλυτη εφαρμογή του σιδερένιου κανόνα που οδηγεί σε καταστροφή κεφαλαίου και εργατικής δύναμης. Συμπέρασμα; Ας παίρνει τα μέτρα της η εργατική τάξη γι' αυτό που είναι αναγκαίο από τη σκοπιά των δικών της συμφερόντων και τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζονται με αυτά των καπιταλιστών.

Την ώρα που η επικεφαλής του ΔΝΤ με τις προβλέψεις της για τις προοπτικές της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας προετοιμάζει την κοινή γνώμη για νέα επίθεση, υπάρχουν και εκείνοι στον ΣΥΡΙΖΑ που πανηγυρίζουν. Γιατί σε κάποια από τις υποσημειώσεις των δηλώσεών της η Λαγκάρντ εμφανίστηκε - λένε και γράφουν στο «Left» - «ενθαρρυμένη από τις πρόσφατες προσπάθειες αποκρατικοποιήσεων της Ελλάδας». Από τη σκοπιά των συμφερόντων της αστικής τάξης που έχουν αναλάβει να υπηρετούν, έχουν δίκιο να χαίρονται, γιατί τους αναγνωρίζεται η προσφορά. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, όμως, οφείλει και η εργατική τάξη να τους κατατάξει μια και καλή στην απέναντι όχθη.